หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1504

หลงจิ้งกั๋วประมุขตระกูลหลงที่อยู่ในระดับเจ้ายุทธ์ แต่กระนั้นเขากลับไม่สามารถโต้ตอบเฉินผิงได้สักนิด

"ต่อให้ฉันฆ่าแกไป ฉันก็ยังช่วยแม่ของฉันได้อยู่ดี!"

เฉินผิงมองหลงจิ้งกั๋วแล้วค่อยๆ ออกแรงในมือเพิ่มขึ้นอีกหน่อย

หลงจิ้งกั๋วรู้สึกราวกับว่าลำคอกำลังจะถูกเฉินผิงบดขยี้

ในขณะนั้นเอง ไม่ทราบว่าหลงเซียวพึมพำอะไรสักอย่าง แต่กลับเห็นว่าร่างของหลงเซียวถูกหมอกดำโอบล้อมเอาไว้แล้วเขาก็ค่อยๆ หายวับไป

ขณะที่เฉินผิงมัวแต่สนใจหลงจิ้งกั๋ว เขาก็ไม่ทันได้สังเกตว่าหลงเซียวหายตัวไป

"เฉินผิง ปล่อยพ่อของฉันไปซะ มิฉะนั้นฉันจะฆ่าแม่กับผู้หญิงของแก"

เสียงของหลงเซียวดังขึ้นมาจากทั่วทุกสารทิศราวกับมาจากขุมนรก!

เฉินผิงหันกลับไปมองและในที่สุดก็เห็นว่าหลงเซียวหายตัวไปแล้ว

"ถ้าแกกล้าทำร้ายเสี่ยวหรูหรือแม่ของฉัน ฉันจะทำให้พ่อของแกต้องประสบชะตากรรมที่อยู่ไม่สู้ตาย"

หลังจากเขากล่าวคำพูดพวกนั้นก็เหวี่ยงหมัดใส่หลงจิ้งกั๋ว ทำให้ฝ่ายหลังฟันร่วงออกมาเต็มปาก

"ถ้าหากเป็นแบบนั้น งั้นฉันเดาว่าแกคงไม่อยากเจอแม่ของแกกับเสี่ยวหรูอีกต่อไปแล้วล่ะ..."

เสียงของหลงเซียวหายลับขอบฟ้าไป

เมื่อเห็นว่าหลงเซียวกำลังจะจากไป เฉินผิงจึงตะโกนขึ้นมาว่า "ช้าก่อน!"

เขาไม่มีทางนิ่งดูดายปล่อยให้เสี่ยวหรูกับแม่ของเขาต้องตกอยู่ในอันตรายหรอก

"ทำไมเล่า? แกกลัวรึไง? ถ้าแกกลัว งั้นก็ปล่อยพ่อของฉันไปซะ"

หลงเซียวแค่นเสียงเย็นชา

"พวกเราสามารถแลกเปลี่ยนกันได้ แกปล่อยเสี่ยวหรูกับแม่ของฉันไปแล้วฉันก็จะปล่อยพ่อของแกไป"

เฉินผิงไม่เชื่อใจหลงเซียว ดังนั้นย่อมไม่มีทางที่เขาจะปล่อยหลงจิ้งกั๋วไปก่อนแน่

"แกล้อเล่นหรือไง? แกอยากแลกเปลี่ยนสองต่อหนึ่งคน เรื่องนั้นย่อมไม่มีทางเป็นไปได้อยู่แล้ว ถ้าแกปล่อยพ่อของฉันไป ฉันก็จะปล่อยเสี่ยวหรู แกมีเพียงทางเลือกเดียวเท่านั้น มิฉะนั้นการเจรจาครั้งนี้ก็ถือเป็นโมฆะ"

ฉันจะใช้หลงจิ้งกั๋วเพื่อแลกเปลี่ยนเอาเสี่ยวหรูกลับมาก่อน แม่ของฉันไม่น่าจะตกอยู่ในอันตรายเร็วๆ นี้หรอก อย่างไรเสียท่านก็โดนขังมายี่สิบปีแล้ว ถ้าหากหลงจิ้งก๋วอยากจะทำอะไร มันก็คงทำเช่นนั้นไปตั้งนานแล้ว จะต้องมีปัญหาบางอย่างเป็นแน่

หลงเซียวจากไปในที่สุด อันที่จริงแล้วเขาจากไปนานแล้ว สิ่งที่หลงเหลือเป็นเพียงปราณสัมผัสเพียงหยิบมือหนึ่งเอาไว้พูดคุยกับเฉินผิง

หลงเซียวใช้วิชาเวทย์เคลื่อนย้ายในการหายตัวไปจากห้วงมิติ

เฉินผิงประมาทเกินไป มิฉะนั้นเขาคงไม่ปล่อยให้หลงเซียวมีโอกาสที่จะใช้วิชาเวทย์เคลื่อนย้ายได้หรอก

หลงอู่กับสี่คนโฉดเดินเข้ามาหาเขา

หลงอู่เหลือบมองหลงจิ้งกั๋วที่ตกอยู่ในสภาพเลือดอาบด้วยสีหน้ายุ่งยากใจ

ตระกูลหลงเคยมีชื่อเสียงในยุทธภพแห่งจิงตู

แต่หลังจากหลงจิ้งกั๋วกลายเป็นประมุขแล้ว เรื่องต่างๆ กลับย่ำแย่ลง ตอนนี้หลงจิ้งกั๋วตกอยู่ในสภาพเลือบอาบและถึงกับต้องพิษของเฉินผิงด้วย

"เฉินผิง รีบกลับไปกันเถอะ ถ้าหากหลิงเอ๋อร์รู้ว่าคุณยังมีชีวิตอยู่ เธอจะต้องดีใจมากแน่ๆ" หลงอู่กล่าวกับเฉินผิง

เฉินผิงผงกศีรษะ จากนั้นก็สั่งให้สี่คนโฉดคุ้มกันหลงจิ้งกั๋วให้ดีแล้วรีบกลับไปที่หุบเขายา