หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1506

เมื่อรู้ว่าตนไม่ใช่คู่ประมือของเฉินผิง จู้จื่อซานจึงตัดสินใจเรียกประชุมเพื่อขอความช่วยเหลือจากบุคคลระดับสูง

ถึงพวกเขาจะเหยียดหยามตน ถึงตอนนั้นเขาค่อยประเมินความคิดเห็นที่คนในสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้มีต่อตนเองก็ได้

ถึงแม้ว่าหนิงจื้อจะเป็นเพียงแค่รองประธานของสมาพันธ์ ทว่าต้าเหนิงก็เป็นผู้ที่ถูกแต่งตั้งเขาขึ้นมา ยิ่งไปกว่านั้น หนิงจื้อยังบรรลุถึงระดับเสื้อคลุมทองแดงรมดำแล้ว เห็นได้ชัดว่าว่าหนิงจื้อมีความสามารถมากกว่าจู้จื่อซานอยู่หลายด้าน ในที่สุดจู้จื่อซานก็ไม่นับเป็นตัวอะไรนอกเสียจากหุ่นเชิดตัวหนึ่ง

ตอนที่หนิงจื้อบอกเขาว่าคนสวมชุดดำคือเฉินผิง จู้จื่อซานกลับไม่เชื่อฝ่ายหลัง ทว่ายามนี้ความจริงได้เผยออกมาด้วยตัวมันเองแล้ว จู้จื่อซานจึงทำได้เพียงยอมแพ้ให้หนิงจื้อ

ในเมื่อหนิงจื้อเป็นบุคคลระดับสูงที่แท้จริง จู้จื่อซานจึงจำเป็นต้องขอให้เขาช่วยระดมบุคคลระดับสูง

ไม่นานก็มีคนสวมชุดดำพร้อมเครื่องหมายสีทองแดงไม่กี่คนมารวมตัวกันอยู่ในห้องประชุมของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้กันตัว พวกเขาล้วนแล้วแต่อยู่ในระดับระดับเสื้อคลุมทองแดงรมดำ

ถึงแม้ว่าคนพวกนี้จะเป็นบุคคลระดับต่ำสุดท่ามกลางบุคคลระดับสูง แต่พวกเขาก็ไม่ใช่คนที่จู้จื่อซานจะเข้าไปยั่วยุได้

ถ้าหากไม่ได้แข็งแกร่งมากไปกว่าเขา พวกเขาก็แค่มีพลังพอๆ กับจู้จื่อซาน

ในสังคมของพวกเขา เกียรติยศและตำแหน่งของแต่ละบุคคลตามลำดับชั้นทางสังคมเทียบได้กับพลังของพวกเขา กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ พลังก็เทียบเท่าได้กับทุกสิ่งทุกอย่าง

หลังจากสรุปแล้ว จู้จื่อซานก็เอ่ยขึ้นมาว่า "คุณหนิง เฉินผิงเป็นภัยคุกคามใหญ่ต่อสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ ยิ่งไปกว่านั้น เฉินผิงยังเป็นศัตรูตัวฉกาจของคุณด้วย คุณสามารถพานักรบระดับเสื้อคลุมทองแดงรมดำไม่กี่คนไปจัดการมันได้เลย มันต้องตายตกในเงื้อมมือของคุณแน่ๆ"

พอนึกถึงเฉินผิง จู้จื่อซานก็อดไม่ได้ที่ตัวสั่นขึ้นมา เขาเพียงหวังให้หนิงจื้อพาคนไปกำจัดเฉินผิง

"ประธานจู้ คุณควรจะไปแทนนะ คุณสามารถพานักรบระดับเสื้อคลุมทองแดงรมดำไปพร้อมกับคุณได้ หรือว่าคุณจะกลัวเฉินผิง?" หนิงจื้อถามอย่างไม่ใส่ใจ

"ไม่อยู่แล้ว! ผมแค่มอบโอกาสให้คุณได้แก้แค้นด้วยตัวเองก็เท่านั้น!" จู้จื่อซานไม่ยอมรับว่าเขาหวาดกลัวเฉินผิง

คำพูดของหนิงจื้อพลันทำให้จู้จื่อซานพูดไม่ออกไปทันที

จู้จื่อซานสังเกตเห็นหนิงจื้อชักจะมีท่าทีเป็นปฏิปักษ์มากขึ้นเรื่อยๆ บางครั้งวิธีพูดและความประพฤติของหนิงจื้อก็ทำให้จู้จื่อซานรู้สึกสันหลังเย็นวาบ

เขาผงกศีรษะเป็นเชิงรับทราบแล้วพูดว่า "เอาล่ะ ผมจะพาพวกเขาไปที่สนามประลองยุทธ์เพื่อป้องกันไม่ให้เฉินผิงหนีไปก็แล้วกัน..."

ช่างเป็นเรื่องน่าอายที่ประธานสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้อุตส่าห์คิดแผนการเช่นนั้นขึ้นมาได้ แต่เขากลับไม่มีทางเลือก จู้จื่อซานหวังว่าหลังจากฆ่าเฉินผิงให้สิ้นซากแล้ว เขาจะได้เกษียนตัวเองอย่างสงบเสียที

วันต่อมาสนามประลองยุทธ์กลับเงียบงันเป็นพิเศษ นั่นเป็นเพราะตอนที่ไม่มีการประลองฝีมือ ก็จะไม่มีใครไปที่นั่นเลย

สนามประลองยุทธ์ถูกสร้างขึ้นในตำแหน่งที่เงียบสงบเพื่อหลีกเลี่ยงการทำร้ายผู้บริสุทธิ์ มันถูกสร้างขึ้นภายในหุบเขาเพื่อบรรจุคลื่นพลังของเหล่านักรบและพลังอันไร้เทียมทานภายในสังเวียน