ตอนเช้าตรู่ จู้จื่อซานพานักรบระดับเสื้อคลุมทองแดงรมดำมาที่สนามประลองยุทธ์แล้วปิดผนึกอาคารทั้งหมดด้วยทักษะวิญญาณ
แนวปิดกั้นที่มองไม่เห็นที่พวกเขาตั้งเอาไว้จะจับเฉินผิงเอาไว้ในสนามประลองยุทธ์ เมื่อเปิดการใช้งานแล้วก็จะป้องกันไม่ให้มันหลบหนีไปได้
จู้จื่อซานกวาดตามองสนามประลองยุทธ์อันเงียบสงัด เมื่อความกังวลเริ่มครอบงำ ร่างกายของเขาก็เริ่มสั่นสะท้าน
เขาไม่รู้ว่าจะสามารถสังหารเฉินผิงได้หรือไม่
"พวกคุณต้องบดขยี้และทำลายจุดชีพจรตันเถียนและขั้นวิญญาณใหม่ในร่างของมันทันที การที่พวกเรามักจะฆ่ามันไม่สำเร็จมาโดยตลอดก็เพราะมันเป็นผู้บำเพ็ญญาณ" จู้จื่อซานเอ่ยเตือนนักรบระดับเสื้อคลุมทองแดงรมดำ
"ไม่ต้องห่วง พวกเรารู้ว่าควรจะทำยังไง แต่ค่อนข้างน่าประหลาดที่ในเมื่อขาดแคลนพลังวิญญาณ ทว่ามันกลับเลื่อนถึงขั้นวิญญาณใหม่ได้" นักรบระดับเสื้อคลุมทองแดงรมดำกล่าวขึ้นมา
วิญญาณของอดีตผู้บำเพ็ญญาณอาศัยอยู่ในร่างของนักรบระดับเสื้อคลุมทองแดงรมดำก็จริง แต่วิญญาณเหล่านั้นกลับเป็นผู้ฝึกวิชามาร!
ไม่เพียงผู้ฝึกวิชามารจะอยู่ท่ามกลางเหล่าผู้ฝึกยุทธ์เท่านั้น แต่ยังพบอยู่ท่ามกลางเหล่าผู้บำเพ็ญญาณด้วย
เมื่อหลายพันปีก่อน แผ่นดินอุดมสมบูรณ์ไปด้วยพลังวิญญาณ ขณะที่มีผู้บำเพ็ญญาณอยู่ทั่วทุกหนแห่ง ทว่ากลับแทบไม่มีใครล่วงรู้เรื่องการดำรงอยู่ของเหล่าผู้ฝึกยุทธ์เลย
แต่ถึงกระนั้นพลังวิญญาณก็เริ่มที่จะเลือนหายไปตามกาลเวลา และผู้บำเพ็ญญาณส่วนใหญ่หากไม่หนีหายก็ตายจากไป เมื่อจำนวนของผู้บำเพ็ญญาณค่อยๆ ลดลง ผู้ฝึกยุทธ์ก็เริ่มที่จะเพิ่มขึ้น
เมื่อเวลาผ่านพ้นไป ผู้บำเพ็ญญาณก็แทบจะหายไปจากโลกอยู่แล้ว ในทางกลับกันการฝึกยุทธ์กลายเป็นที่นิยมกันมาก
บางคนที่หมกมุ่นกับการฝึกวิชามารใช้พลังที่พวกเขาหลงเหลือไว้ก่อนตายเพื่อรักษาวิญญาณส่วนหนึ่งของตนเองเอาไว้ในโลกใบนี้ พวกเขาหวังว่าเมื่อพลังวิญญาณฟื้นคืนก็จะได้กลับชาติมาเกิดใหม่ด้วย!
ถึงกระนั้นแม้จะผ่านไปเป็นพันปี แต่กลับไม่มีวี่แววว่าพลังวิญญาณจะฟื้นคืนสักนิดเลย วิญญาณดังกล่าวก็ยังคงล่องลอยอยู่บนโลกเพื่อค้นหาร่างต้น มิฉะนั้นก็ต้องสูญสลายหายไปกลางอากาศ
วิญญาณเหล่านี้จะเข้าสิงร่างต้นพวกนั้นและทำอะไรก็ตามที่ผลักดันพวกมันไปสู่ขีดจำกัดแห่งเส้นทางการบำเพ็ญเพียร เมื่อร่างต้นเลื่อนสู่ระดับถัดไป พวกมันก็จะสามารถดูดพลังจากร่างต้นอันเป็นหนทางสู่การกลับชาติมาเกิดใหม่ได้เช่นกัน
"อ้อ อีกอย่างหนึ่งนะ—เฉินผิงสามารถดูดพลังของคนอื่นมาเสริมความแข็งแกร่งให้ตัวเองได้เหมือนกัน ระวังด้วยล่ะ อย่ามัวแต่หมกมุ่นอยู่กับความต้องการที่จะดูดพลังของมันจนเปิดโอกาสให้มันหนีพวกคุณไปได้เล่า" จู้จื่อซานเตือนนักรบระดับเสื้อคลุมทองแดงรมดำอีกครั้ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...