ทันใดนั้นพลังโจมตีของปราณกระบี่กว่าสิบครั้งก็หายไปในชั่วเสี้ยววินาที
"ใครกัน?" ขณะที่เก๋อเจียอี๋กวาดตามองไปรอบๆ อย่างลนลาน เธอก็หน้าเปลี่ยนสีเป็นอันมาก
ต่งลี่ฉวินเองก็รู้สึกสับสนเช่นเดียวกัน เพราะเขาสามารถสัมผัสได้ว่าคนที่ปลดปล่อยลำแสงสีทองออกมาเมื่อสักครู่นี้มีฝีมือไม่ธรรมดาสามัญเลยทีเดียว
"คุณหนูเก๋อ เป็นสาวเป็นนางเอะอะก็จะฆ่าจะแกงคงไม่ค่อยดีเท่าไหร่หรอกมั้ง?"
ขณะนั้นก็มองเห็นเงาร่างหนึ่งค่อยๆ เดินออกมาหาพวกเขา
หลังจากรู้ว่าเงาร่างนั้นเป็นใคร พวกเขาก็ตะลึงงันไปทันที
"เฉินผิง คุ...คุณยังไม่ตาย?" เมื่อต่งเจียห่าวได้สติก็พุ่งเข้าไปหาเฉินผิงแล้วกอดใยหลังเอาไว้แน่น
"คุ...คุณเฉิน คุณ..." หลังจากได้เห็นเฉินผิง ต่งลี่ฉวินก็รู้สึกตื่นเต้นเกินกว่าจะพูดอะไรออก
มีเพียงแค่เก๋อเจียอี๋ที่กำลังจ้องมองเฉินผิงด้วยสีหน้าสับสน
หลังจากเฉินผิงพูดคุยกับต่งเจียห่าวไปสองสามคำ เขาก็มองมาที่เก๋อเจียอี๋พลางถามว่า "คุณหนูเก๋อ มีเรื่องอะไรกันครับ? ทำไมคุณอยากให้เจียห่าวต้องตายด้วยล่ะ?"
เก๋อเจียอี๋สวนตอบอย่างโกรธจัด "ไอ้เดรัจฉานตัวนั้นมอมยาแล้วเอาเปรียบฉันน่ะสิ! คุณคิดว่าฉันควรจะฆ่ามันไหมล่ะ?"
"เฉินผิง ผมไม่ได้ทำเรื่องนั้นสักหน่อย! ผมไม่ได้ทำจริงๆ นะ! ผมไม่มีทางที่จะทำเรื่องพรรค์นั้นหรอก!" ต่งเจียห่าวอธิบายอย่างสุดชีวิต
เฉินผิงค่อยๆ ยกมือเพื่อให้ต่งเจียห่าวเลิกอธิบาย "คุณหนูเก๋อ ตอนนี้คุณยังบริสุทธิ์อยู่เลย คุณจะกล่าวหาว่าเจียห่าวเอาเปรียบคุณได้ยังไงกัน?"
"เป็นแบบนั้นไปได้ยังไงกัน?" เก๋อเจียอี๋ตะลึงงัน ตอนที่ฉันตื่นก็เนื้อตัวเปลือยเปล่าอยู่ชัดๆ ฉันจะยังบริสุทธิ์อยู่ได้ยังไงกันเล่า?
"คุณคิดว่าผมกำลังโกหกคุณอยู่ใช่ไหมล่ะ? ถ้างั้นคุณดูที่แขนซ้ายของตัวเองสิ!" เมื่อพูดจบ เฉินผิงก็ถ่ายพลังวิญญาณกลุ่มหนึ่งเข้าไปในร่างของเก๋อเจียอี๋ ไม่นานรอยแดงก็ปรากฎขึ้นบนแขนซ้ายของเธอ
ต้องมีเรื่องเข้าใจผิดเป็นแน่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...