หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1511

"คุณเฉิน คุณมาเยี่ยมพวกเราที่บ้านตระกูลต่งเพราะคุณต้องการอะไรให้เราช่วยอะไรใช่ไหมครับ?" ต่งลี่ฉวินรู้ว่ายามที่เฉินผิงมาเยี่ยมพวกเขา ฝ่ายหลังต้องมีเรื่องจะสั่งการกับตระกูลต่ง

เฉินผิงผงกศีรษะ "ประมุขต่ง พรุ่งนี้ผมจะไปพบหลงเซียวที่สนามประลองยุทธ์แล้วใช้หลงจิ้งกั๋วแลกเปลี่ยนเอาเสี่ยวหรูกลับมา ผมเกรงว่าหลงเซียวจะผิดสัญญา ดังนั้นผมอยากให้ตระกูลต่งช่วยกระจายข่าวนี้ออกไป ในวันแลกเปลี่ยนตัวประกัน ถ้ามีสมัครพรรคพวกจากยุทธภพเป็นจำนวนมากมาอยู่ที่สนามประลองยุทธ์ ผมมั่นใจว่าหลงจิ้งกั๋วคงไม่กล้าเล่นตุกติกกับพวกเราต่อหน้าผู้คนหรอกครับ"

"อะไรนะ? เสี่ยวหรูถูกหลงเซียวลักพาตัวไปงั้นเหรอ?" หลังจากได้ยินเช่นนั้น ต่งเจียห่าวก็โกรธจัด

"คุณเฉิน ปล่อยเรื่องนี้ให้เป็นหน้าที่ของผมเอง ผมมั่นใจว่าจัดการเรื่องนี้ได้" ต่งลี่ฉวินผงกศีรษะ

"มีอีกเรื่องที่ผมอยากให้คุณช่วยเหลือหน่อยครับ บอกสำนักและตระกูลที่มีชื่อเสียงที่เคยล่วงเกินผมให้มาเยี่ยมเยือนที่บ้านตระกูลต่งแล้วขอโทษผมซะ วันนี้ผมจะรอให้พวกมันมาเยี่ยมเยือนที่ตระกูลต่ง บอกให้พวกมันรู้ด้วยว่าพวกมันมีเวลาให้ปฏิบัติตามเพียงแค่วันเดียว! มิฉะนั้นพวกมันก็จะต้องแบกรับผลที่ตามมาของการที่สำนักและตระกูลของตนเองต้องถูกทำลาย" เฉินผิงกล่าวพร้อมเจตจำนงสังหาร

เมื่อต่งลี่ฉวินสัมผัสได้ถึงเจตจำนงสังหารของเฉินผิง เขาก็สันหลังเย็นวาบ แต่เขารู้ว่าฝ่ายหลังทำเช่นนี้ก็เพื่อแสดงความช่วยเหลือของตระกูลต่ง

จากสถานการณ์ของยุทธภพแห่งจิงตูในยามนี้ ตระกูลต่งที่แยกตัวสันโดษย่อมต้องถูกสำนักและตระกูลที่มีชื่อเสียงอื่นๆ กวาดล้างในที่สุด

วิธีการอันล้ำเลิศในการจัดการเรื่องราวของเฉินผิงก็ยังเป็นการเตือนสำนักและตระกูลที่มีชื่อเสียงพวกนั้นให้อยู่ห่างๆ จากตระกูลต่งอีกด้วย

หลังจากนั้นไม่นาน ก็มีข่าวเรื่องที่เฉินผิงยังมีชีวิตอยู่และกลับมาที่จิงตูแพร่สะพัดราวกับไฟลามทุ่งไปทั่วสภายุทธจักร

นอกเหนือไปจากนั้น เฉินผิงยังเป็นคนชุดดำที่ก่อนหน้านี้กำจัดสำนักและตระกูลที่มีชื่อเสียงทั้งสิบสามแห่งอีกด้วย

ดังนั้นสิ่งนี้จึงสร้างความหวาดกลัวให้แก่สำนักและตระกูลที่มีชื่อเสียงทั้งหลายที่เคยมุ่งเป้ามาที่เฉินผิง

"เฉินผิงช่างน่าทึ่งเหลือเกิน ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าเขาจะสังหารหมู่สำนักและตระกูลที่มีชื่อเสียงสิบสามแห่งได้ในรวดเดียว"

"มีคนที่คิดว่าคนชุดดำคือฟ่านเจียง ใครจะคิดว่าเขาคือเฉินผิงจริงๆ กันเล่า?"

จู้จื่อซานได้จัดเตรียมนักรบระดับเสื้อคลุมทองแดงรมดำสี่คนเอาไว้แล้ว ดังนั้นย่อมไม่มีทางที่เขาจะสามารถเปลี่ยนแผนเอาในนาทีสุดท้าย

"โอกาสที่จะลอบฆ่าเฉินผิงได้สำเร็จมีอยู่เท่าไหร่งั้นเหรอครับ?" หลงเซียวถาม

จู้จื่อซานหรี่ตาพลางเอ่ยด้วยความมั่นใจว่า "ผมมั่นใจเต็มร้อยว่าเราต้องทำสำเร็จ มันไม่มีทางหลบหนีนักรบระดับเสื้อคลุมทองแดงรมดำสี่คนที่จู่โจมใส่มันได้หรอก คราวนี้ผมจะต้องเห็นมันตายด้วยตาตัวเอง"

หลงเซียวถอนหายใจด้วยความโล่งอก นับตั้งแต่เขาต่อสู้กับเฉินผิงแล้วถูกฝ่ายหลังจู่โจมใส่ เขาก็บอบช้ำแสนสาหัส

ในขณะนั้นเอง หนิงจื้อก็ค่อยๆ เดินเข้ามาแล้วพูดว่า "ก่อนที่พวกเราจะฆ่าเฉินผิง พวกเราต้องไปพบคุณชี่แล้วให้เขาออกคำสั่งให้เจ้าหน้าที่ลงโทษเฉินผิง เช่นนี้ก็เพื่อให้มั่นใจว่าเจ้าหน้าที่จะหุบปากสนิท อย่างไรเสียเฉินผิงก็กวาดล้างสำนักและตระกูลที่มีชื่อเสียงกว่าสิบแห่ง ไม่ว่าเขาจะแค้นเคืองตระกูลเหล่านั้นมากสักแค่ไหน ก็ไม่น่าจะทำอะไรขนาดนั้นหรอก"

"ในเมื่อพวกเขาเป็นสหายที่ดีต่อกัน คุณคิดว่าคุณชี่จะลงโทษเฉินผิงหรือเปล่าล่ะ?" จู้จื่อซานเอ่ยถาม