"ถูกต้องแล้ว ถ้าคุณชี่ไม่ได้หนุนหลังเฉินผิง เขาก็คงตายไปตั้งนานแล้วล่ะ" หลงเซียวเอ่ยขึ้นอย่างขุ่นเคืองเช่นกัน
"ถ้าคุณชี่ไม่สนใจก็จะดีกว่า เพราะหากเป็นแบบนั้น สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ก็จะสามารถกำจัดภัยคุกคามให้ผู้คนได้ สุดท้ายเมื่อถึงเวลาลงมือกับเฉินผิงต่อหน้าทุกคน เจ้าหน้าที่ก็จะสร้างปัญหาให้แก่พวกเราไม่ได้อีก" หนิงจื้อเอ่ยพลางยิ้ม
เขาเดาว่าคุณชี่คงไม่ทำอะไรเฉินผิงและแน่นอนที่สุดว่าเขาจะไม่ลงโทษฝ่ายหลัง เช่นนั้นก็เป็นข้อแก้ตัวที่ดีให้พวกเขาเลยเชียวล่ะ
"งั้นใครจะเป็นคนไปบอกคุณชี่ล่ะ?" จู้จื่อซานเอ่ยถามขึ้นมา
จู้จื่อซานไม่มีทางกล้าทำหรอก ทุกครั้งที่เขาเห็นคุณชี่ก็สั่นสะท้านไปทั้งตัวแล้ว เขายังสงสัยว่าตัวเองจะสามารถพูดออกมาได้หรือเปล่าเลย!
"ในฐานที่เป็นประธาน แน่นอนว่าก็ย่อมต้องเป็นคุณอยู่แล้วสิ แต่คุณก็สามารถรวบรวมตระกูลที่มีชื่อเสียงทุกคนให้มารวมตัวกันเพื่อกดดันคุณชี่ได้นะ" หนิงจื้อเอ่ยแนะนำ
"ผมน่ะเหรอ?" จู้จื่อซานตะลึงงัน
"ทำไมล่ะ? คุณกลัวรึไง?" มีแววเยาะเย้ยในดวงตาของหนิงจื้อ
หลังจากลังเลไปชั่วขณะ จู้จื่อซานกัดฟันตอบปฏิเสธ "ไม่อยู่แล้ว! ทำไมผมต้องกลัวด้วยล่ะ?"
จู้จื่อซานพาคนจากตระกูลที่มีชื่อเสียงกว่าสิบคนมาที่กระทรวงยุติธรรม พวกเขาต้องการคำอธิบายจากคุณชี่
สิงจวินรายงานให้คุณชี่ฟังว่า "คุณชี่ครับ เฉินผิงยังไม่ตาย เขาคือคนที่บดขยี้คนจากสำนักหรือตระกูลที่มีชื่อเสียงกว่าสิบแห่ง ตอนนี้จู้จื่อซานพาคนมาเรียกร้องให้คุณลงโทษเฉินผิงครับ!"
"ให้พวกเขาเข้ามา" คุณชี่เอ่ยขึ้นอย่างเยือกเย็น
สิงจวินผงกศีรษะ ไม่นานจู้จื่อซานและคนอื่นๆ ก็ถูกพาตัวเข้ามา
เมื่อพวกเขาเห็นคุณชี่ ทุกคนต่างก็ตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว
"เชิญนั่ง" คุณชี่กล่าว
แต่ไม่มีใครกล้าที่จะทำเช่นนั้น พลังกดดันอันท่วมท้นที่พวกเขารู้สึกยามที่ได้พบคุณชี่ช่างมากมายเกินกว่าที่พวกเขาจะรับไหว ชวนให้พวกเขาแทบไม่อยากอยู่แล้ว!
เมื่อเห็นว่าไม่มีใครนั่งลง คุณชี่ก็ถามว่า "พวกคุณมาหาผมที่นี่ มีเรื่องอะไรงั้นเหรอ?"
พวกเขาหลายคนไม่กล้าสบตาคุณชี่ ตอนที่เขาพูดอยู่นั้น พวกเขาหลายคนถึงกับก้มหน้าก้มตา
ในทางกลับกัน จู้จื่อซานมองมาที่กลุ่มคนของตัวเอง ในเมื่อไม่มีใครกล้าพูดอะไรสักคำ เขาก็ไม่มีทางเลือกนอกจากเป็นฝ่ายพูดออกมาเอง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...