เมื่อพวกเขาทุกคนเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ก็พากันตัวสั่นสะท้าน
จู้จื่อซานรีบลุกขึ้นแล้วก้มหน้า เขาไม่กล้าพูดอะไรต่อหน้าคุณชี่อีก
"พวกคุณจงตบหน้าตัวเองสิบทีเป็นการลงโทษ ถ้าหากคุณกล้าต่อต้านเจ้าหน้าที่อีก ผมก็จะไม่ปรานีแล้วนะ"
เมื่อคนจากตระกูลที่มีชื่อเสียงพวกนั้นได้ยินเช่นนั้นเข้า พวกเขาก็รู้สึกหวาดกลัวเสียจนขวัญกระเจิง
ทุกคนเริ่มตบหน้าตัวให้แรงที่สุดเท่าที่จะสามารถทำได้โดยไม่ลังเลอีกต่อไป
ส่วนจู้จื่อซานกลับตัวสั่นระริกราวกับใบไม้
ในตอนนั้นไม่ว่าสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้จะทำอะไร ก็ดูเหมือนว่าเจ้าหน้าที่รวมทั้งคุณชี่จะไม่เข้ามาห้ามปรามเอาไว้เลย
ดังนั้นจึงทำให้จู้จื่อซานเกิดภาพลงใจคิดไปเองว่าคุณชี่หวั่นเกรงในพลังของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้
ยามนี้เองที่จู้จื่อซานตระหนักได้ว่าพวกเขาไม่ใช่คนที่ทำให้คุณชี่ต้องกังวลใจเลย
เมื่อพวกเขาตบหน้าตัวเองเสร็จแล้ว คุณชี่ก็เอ่ยขึ้นอย่างเย็นชาว่า "ไสหัวไปให้หมด ส่วนเรื่องเฉินผิง พวกคุณก็ไปจัดการกันเอาเองเถอะ..."
จู้จื่อซานรีบผงกศีรษะก่อนจะออกไปพร้อมกับทุกคน
หลังจากจู้จื่อซานและคนอื่นๆ จากไปแล้ว สิงจวินก็มองคุณชี่ด้วยความสับสน "คุณชี่ครับ คุณคงไม่ปล่อยให้พวกมันทำอะไรตามอำเภอใจเสียจนเฉินผิงต้องตกอยู่ในอันตรายหรอกใช่ไหม? คนพวกนั้นจากสมาพันธฺศิลปะการต่อสู้ย่อมต้องหาทางกำจัดเฉินผิงแน่ๆ"
คุณชี่ยิ้ม "เฉินผิงแข็งแกร่งยิ่งกว่าที่ผมคิดเอาไว้เสียอีก ดูเหมือนว่ายิ่งเขาเผชิญกับแรงกดดันมากเท่าไหร่ เขาก็จะยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้นเท่านั้น นั่นจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมต้องกดดันเขายังไงล่ะ"
ถึงแม้ว่าสิงจวินจะไม่เข้าใจความหมายที่คุณชี่ต้องการจะสื่อ แต่เขากลับรู้สึกว่าตนเองไม่มีสิทธิ์ที่จะตั้งคำถามกับฝ่ายหลังเลย
เมื่อจู้จื่อซานออกมาจากกระทรวงยุติธรรม เขาก็ลูบหน้าอกพลางถอนหายใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...