หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1513

เมื่อพวกเขาทุกคนเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ก็พากันตัวสั่นสะท้าน

จู้จื่อซานรีบลุกขึ้นแล้วก้มหน้า เขาไม่กล้าพูดอะไรต่อหน้าคุณชี่อีก

"พวกคุณจงตบหน้าตัวเองสิบทีเป็นการลงโทษ ถ้าหากคุณกล้าต่อต้านเจ้าหน้าที่อีก ผมก็จะไม่ปรานีแล้วนะ"

เมื่อคนจากตระกูลที่มีชื่อเสียงพวกนั้นได้ยินเช่นนั้นเข้า พวกเขาก็รู้สึกหวาดกลัวเสียจนขวัญกระเจิง

ทุกคนเริ่มตบหน้าตัวให้แรงที่สุดเท่าที่จะสามารถทำได้โดยไม่ลังเลอีกต่อไป

ส่วนจู้จื่อซานกลับตัวสั่นระริกราวกับใบไม้

ในตอนนั้นไม่ว่าสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้จะทำอะไร ก็ดูเหมือนว่าเจ้าหน้าที่รวมทั้งคุณชี่จะไม่เข้ามาห้ามปรามเอาไว้เลย

ดังนั้นจึงทำให้จู้จื่อซานเกิดภาพลงใจคิดไปเองว่าคุณชี่หวั่นเกรงในพลังของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้

ยามนี้เองที่จู้จื่อซานตระหนักได้ว่าพวกเขาไม่ใช่คนที่ทำให้คุณชี่ต้องกังวลใจเลย

เมื่อพวกเขาตบหน้าตัวเองเสร็จแล้ว คุณชี่ก็เอ่ยขึ้นอย่างเย็นชาว่า "ไสหัวไปให้หมด ส่วนเรื่องเฉินผิง พวกคุณก็ไปจัดการกันเอาเองเถอะ..."

จู้จื่อซานรีบผงกศีรษะก่อนจะออกไปพร้อมกับทุกคน

หลังจากจู้จื่อซานและคนอื่นๆ จากไปแล้ว สิงจวินก็มองคุณชี่ด้วยความสับสน "คุณชี่ครับ คุณคงไม่ปล่อยให้พวกมันทำอะไรตามอำเภอใจเสียจนเฉินผิงต้องตกอยู่ในอันตรายหรอกใช่ไหม? คนพวกนั้นจากสมาพันธฺศิลปะการต่อสู้ย่อมต้องหาทางกำจัดเฉินผิงแน่ๆ"

คุณชี่ยิ้ม "เฉินผิงแข็งแกร่งยิ่งกว่าที่ผมคิดเอาไว้เสียอีก ดูเหมือนว่ายิ่งเขาเผชิญกับแรงกดดันมากเท่าไหร่ เขาก็จะยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้นเท่านั้น นั่นจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมต้องกดดันเขายังไงล่ะ"

ถึงแม้ว่าสิงจวินจะไม่เข้าใจความหมายที่คุณชี่ต้องการจะสื่อ แต่เขากลับรู้สึกว่าตนเองไม่มีสิทธิ์ที่จะตั้งคำถามกับฝ่ายหลังเลย

เมื่อจู้จื่อซานออกมาจากกระทรวงยุติธรรม เขาก็ลูบหน้าอกพลางถอนหายใจ

"ก็แค่เดาน่ะครับ!" หนิงจื้อยิ้มพลางกล่าวต่อไปว่า "ถ้าหากคุณชี่อยากมีส่วนร่วม เขาก็คงไม่ปล่อยให้ยุทธภพแห่งจิงตูวุ่นวายไปหมดหรอก ผมคิดว่าคุณชี่กำลังรอคอยให้ความวุ่นวายในยุทธภพแห่งจิงตูมาถึงจุดสูงสุดก่อนที่จะออกคำสั่งใหม่"

"อะไรกันเนี่ย! ถ้าคุณรู้แบบนั้นแล้วทำไมคุณถึงได้ปล่อยให้ผมไปหาคุณชี่เล่า? คุณเจตนาใช่ไหม? พลังตบของเขาเกือบจะฆ่าผมแล้วเชียว!" เมื่อจู้จื่อซานได้ยินเช่นนั้น เขาก็แผดเสียงใส่หนิงจื้อด้วยความฉุนเฉียว

ความจริงแล้ว เขาไม่กล้าทำอะไรหนิงจื้อหรอก เพราะเมื่ออยู่ในสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ หนิงจื้อแข็งแกร่งยิ่งกว่าเขาเสียอีก

เมื่อหนิงจื้อเห็นสีหน้าขุ่นเคืองของจู้จื่อซาน เขาก็ยิ้มขึ้นมา "เตรียมตัวฆ่าเฉินผิงได้แล้ว ถ้าคราวนี้คุณทำพลาดอีกล่ะก็ ต้าเหนิงคงไม่ปล่อยคุณไปแน่"

เมื่อเอ่ยถึงต้าเหนิง จู้จื่อซานก็ตัวสั่นสะท้านและสีหน้ากลับเคร่งขรึม เขารีบออกจากอาคารสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้และไปที่สนามประลองยุทธ์เพื่อจัดเตรียมสิ่งที่จำเป็น ทุกอย่างจะต้องไร้ที่ติ

หลังจากจู้จื่อซานจากไปแล้ว หนิงจื้อก็ยิ้มเยาะขึ้นมาว่า "โง่ชะมัด! คนอย่างมันมาเป็นประธานได้ยังไงกันนะ?"

เมื่อพูดจบ เขาก็กลับไปฝึกบำเพ็ญฌานต่อ