หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1521

เมื่อมองลงไปในสนามประลองยุทธ์ เฉินผิงก็ตกอยู่ในสภาพย่ำแย่

ขณะที่นักรบระดับเสื้อคลุมทองแดงรมดำยังคงจู่โจมเขาด้วยพลังโจมตีของวิชาเวทย์ ก็ทำให้บาดแผลของเขายิ่งแย่ลงไปเรื่อยๆ

แต่ถึงกระนั้นการที่เขายังคงยืนอยู่ในสภาพนั้นได้ก็ทำให้นักรบระดับเสื้อคลุมทองแดงรมดำต้องตกตะลึง

"บัดซบเอ๊ย..." เฉินผิงสบถด้วยความหงุดหงิดกับอุปกรณ์มิติที่ลอยอยู่กลางอากาศ

"ไอ้หนู ขัดขืนไปก็เปล่าประโยชน์น่า ฉันขอแนะนำให้แกยอมแพ้ระหว่างที่ยังสามารถทำได้จะดีกว่านะ มิฉะนั้นแกคงได้แต่ทรมานยิ่งกว่าตายเสียอีก..." นักรบระดับเสื้อคลุมทองแดงรมดำคนหนึ่งออกคำสั่งด้วยน้ำสียงเย็นชา

"ไอ้พวกเวรตะไล! พวกแกสี่คนรุมฉันคนเดียวแล้วยังมีหน้ามาพูดพล่ามไร้สาระอีก! งั้นก็ถ้าพวกแกแน่จริงก็เข้ามาเลย!" เฉินผิงแผดเสียงตะโกน

แรงปะทะของวิชาเวทย์ระลอกใหม่ของนักรบระดับเสื้อคลุมทองแดงรมดำทำให้เฉินผิงลอยกระเด็นห่างออกไปหลายเมตร

ร่างกายของเฉินผิงทั้งแหลกเหลวและเปรอะเปื้อนเลือด แต่เขาก็ยังสามารถยืดตัวตรงแม้จะยากลำบากยิ่ง

"เป็นศัตรูกับสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ก็มีแต่จบลงด้วยความตายเท่านั้นแหละ..."

นักรบระดับเสื้อคลุมทองแดงรมดำสี่คนค่อยๆ ยกมือขึ้น จากนั้นลำแสงสีดำและทองก็เริ่มก่อตัวเป็นรูปร่างขึ้นในฝ่ามือของพวกเขา

ลำแสงมาบรรจบกันเพื่อก่อตัวเป็นพลังอันเหลือเชื่อที่กระเพื่อมไหวออกสู่ภายนอก

เมื่อเฉินผิงรู้ว่านี่คือการโจมตีขั้นสูงสุด เขาก็ขมวดคิ้วแน่น

ขณะที่พวกเขาพุ่งใส่เฉินผิงพร้อมด้วยพลังสังหาร พลังอันน่าสะพรึงกลัวก็ยังคงเพิ่มขึ้นไม่หยุดหย่อน

ห้วงมิติรอบตัวเฉินผิงเริ่มกลายเป็นบิดเบี้ยวราวกับว่ากำลังจะฉีกกระชากเขาออกเป็นชิ้นๆ

เฉินผิงก็เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน จากนั้นพลังมังกรภายในร่างของเขาก็แผ่ขยายออกไปเพื่อก่อตัวเป็นโล่แกร่งรอบตัวเขา

ตู้ม!

ลำแสงสีดำและทองปะทะเข้ากับโล่ที่อยู่ตรงหน้าเฉินผิงอย่างแรง พลังที่เป็นผลมาจากแรงปะทะก่อให้เกิดรอยแยกไปทั่วสนามประลองยุทธ์

อุปกรณ์มิติที่ลอยอยู่กลางอากาศเริ่มแกว่งไปมาอย่างล่อแหลม

ก่อนที่ลำแสงจะตกใส่ร่างกายของเฉินผิง โล่ของเขาก็แตกเป็นเสี่ยงๆ ภายใต้แรงกดดันมหาศาล

"อ้าก!"