แม้ว่าเฉินผิงจะไม่ได้ใช้พลังวิญญาณ แต่ก็มีหมอกขาวชั้นบางๆ ติดตามอยู่เบื้องหลังหมัดของเขา
เป็นเพราะเขาเคลื่อนไหวรวดเร็วเกินไป ยิ่งไปกว่านั้นเขายังมีกำลังมหาศาลอีกต่างหาก อีกทั้งปัจจัยดังกล่าวรวมกันก็เป็นสาเหตุที่ทำให้ไอน้ำในอากาศเกิดการควบแน่น
"ไอ้หมอนี่เสียสติไปแล้วรึไงกัน?"
เมื่อเฉินผิงพุ่งเข้ามาหาโดยอาศัยเพียงกำลังกายเท่านั้น นักรบระดับเสื้อคลุมทองแดงรมดำต่างก็มองด้วยความตกตะลึง
แต่พวกเขาก็ไม่กล้าดูถูกเขาอีกต่อไปแล้ว แสงสีทองแดงรมดำเปล่งประกายจากร่างของพวกเขา ถึงแม้ว่าเฉินผิงคิดจะอาศัยเพียงกำลังกายของตนเอง พวกเขาก็ไม่กล้าลดการป้องกันลง
แต่ขณะที่พวกเขากำลังจะจู่โจมใส่เฉินผิง จู่ๆ ร่างของเขาก็หันเหไปอีกทิศทางหนึ่ง
เฉินผิงกระโดดขึ้นไปแล้วพุ่งเข้าใส่อุปกรณ์มิติที่อยู่กลางท้องฟ้า
"สกัดมันไว้!"
ในที่สุดนักรบระดับเสื้อคลุมทองแดงรมดำก็มีท่าทีตอบสนองแล้วรีบวาดพลังลมปราณไปทางเฉินผิง
แต่สายเกินไปแล้ว เฉินผิงได้มาอยู่ตรงหน้าอุปกรณ์มิติแล้ว
หมัดเซิ่งกวงพุ่งใส่อาวุธวิเศษอย่างแรง
ตู้ม!
เสียงอึกทึกดังก้องขึ้นกลางอากาศ ขณะที่อุปกรณ์มิติสั่นสะเทือน ทั่วทั้งห้วงมิติโดยรอบก็เกิดการสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
ตู้ม...
พลังลมปราณพุ่งเข้าใส่ร่างของเฉินผิง แต่เขากลับไม่สนใจพวกมันเลยสักนิด เขาต้องทำลายอุปกรณ์มิติให้ได้ มิฉะนั้นเขาคงต้องตายแน่ๆ
"หมัดเซิ่งกวง..."
เฉินผิงรวบรวมกำลังอีกครั้งก่อนจะชกอุปกรณ์มิติอีกครั้ง
หลังจากนั้นก็มีเสียงดังตู้มดังกึกก้องอยู่กลางอากาศ อุปกรณ์มิติเริ่มเกิดการสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงและทั่วทั้งห้วงมิติก็สั่นสะเทือนไปด้วย
"โอ้ไม่นะ! ห้วงมิติกำลังจะพังทลายลงแล้ว! เร็วเข้ารีบสกัดมันเอาไว้!" นักรบระดับทองแดงรมดำร้องตะโกนพลางสีหน้าซีดขาวด้วยความหวาดกลัว
"หมัดมังกรทมิฬ!"
"ฝ่ามือสังหาร!"
นักรบระดับเสื้อคลุมทองแดงรมดำใช้วิชาเวทย์ทั้งหมดที่พวกเขาได้เรียนรู้มาจู่โจมใส่เฉินผิง
ตู้ม!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...