"วันนี้ฉันจะสู้ตาย!" เฉินผิงค่อยๆ เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา ราวกับว่าเขาโผล่ขึ้นมาจากก้นบึ้งของนรกก็ไม่ปาน
นักรบระดับเสื้อคลุมทองแดงรมดำตัวสั่นสะท้าน พลางมีแววหวาดกลัววูบผ่านดวงตาของพวกเขาไป
ในที่สุดเฉินผิงก็ลงมือ ร่างของเขาพุ่งออกไปอย่างรวดเร็วพอๆ กับดาวตก
หลังจากนั้นกระบี่พิฆาตมังกรของเขาก็วาดเป็นวงโค้งพาดผ่านท้องฟ้า ลำแสงโชติช่วงหลายสายพุ่งออกไปราวกับดาบโค้งที่พุ่งเข้าใส่นักรบระดับเสื้อคลุมทองแดงรมดำ
ทั้งสี่คนกลับหน้าตาซีดขาวด้วยความหวาดกลัว ทันใดนั้นแสงสีดำและทองก็ก่อตัวขึ้นเป็นโล่อยู่ตรงหน้าพวกเขาเพื่อต้านทานพลังโจมตีของกระบี่
แกร๊ง!
ประกายกระบี่ปะทะเข้ากับโล่สีทองแดงรมดำแล้วส่งเสียงที่ชวนให้ระลึกถึงโลหะที่กำลังกระทบกัน
หลังจากนั้นไม่นาน โล่ก็แตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ ทันใดนั้นปราณกระบี่จากกระบี่พิฆาตมังกรก็แทงทะลุหน้าอกของนักรบระดับเสื้อคลุมทองแดงรมดำ
เลือดไหลทะลักออกมาจากบาดแผลของพวกเขา
นักรบระดับเสื้อคลุมทองแดงรมดำชักจะเริ่มโกรธแค้นที่ตนเองบาดเจ็บ
พวกเขารีบเปิดฉากโจมตีใส่เฉินผิง จากนั้นแสงที่น่าหวาดกลัวทั้งสี่สายก็พลันโอบล้อมเขาไว้ทันที
เฉินผิงเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันและมุ่งเป้ามาที่นักรบคนหนึ่ง หลังจากนั้นกระบี่พิฆาตมังกรของเขาก็ตวัดออกไปทางนั้น
กระบวนท่าของเขาว่องไวมากเสียจนไม่สามารถระบุตำแหน่งที่ถูกต้องได้ คงเหลือไว้เพียงภาพตามติดเท่านั้น
เมื่อนักรบระดับเสื้อคลุมทองแดงรมดำเห็นเฉินผิงกำลังพุ่งเข้าใส่ตนเอง แววตาของเขาก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว เขาเอียงถอยหลังตามสัญชาตญาณพลางใช้วิชาเวทย์เพื่อสกัดเฉินผิงเอาไว้
แต่เฉินผิงกลับไม่สนใจพลังโจมตีของเขาและปล่อยให้พวกเขาพุ่งเข้าใส่ร่างของตน ทำให้อาการบาดเจ็บยิ่งย่ำแย่ลงไปอีก
เขาตั้งใจที่จะสู้ตาย
"เขาบ้าไปแล้วหรือไง?"
ขณะที่จู้จื่อซานเห็นสถานการณ์ที่เกิดขึ้น เขาก็รู้สึกสันหลังเย็นวาบ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...