หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1525

ความตึงเครียดเริ่มก่อตัวขึ้นในอากาศ เพราะการต่อสู้ครั้งใหญ่จวนจะปะทุขึ้นมาแล้ว

"ประธานจู้ ตอนนี้นักรบของคุณเลือกที่จะหลบหนีไปหลังจากไม่สามารถเอาชนะเฉินผิงได้ ระหว่างที่เขาหมดสติไป คงไม่เหมาะที่คุณจะพยายามฆ่าเขาหรอกมั้ง?"

เมื่อความตึงเครียดพุ่งถึงขีดสุด น้ำเสียงเมินเฉยของเก๋อฝูไห่ก็ดังมาถึงสนามประลองยุทธ์

เขายืนอยู่ตรงกลางสนามประลองยุทธ์พลางผุดรอยยิ้มอันยากจะเข้าใจขึ้นมาบนใบหน้า

"ประมุขเก๋อ คุณพยายามจะพูดอะไรกันแน่?" จู้จื่อซานถามพลางขมวดคิ้ว

"ไม่มีอะไรเป็นพิเศษหรอก ผมเพียงแค่รู้สึกว่าการกระทำของคุณทำให้ยุทธภพแห่งจิงตูต้องเสื่อมเสีย" เก๋อฝูไห่ตอบเสียงเรียบ

"คุณ..."

แม้จะมีสีหน้าบึ้งตึง แต่จู้จื่อซานก็ไม่กล้าลงมือกับเก๋อฝูไห่ แต่เขากลับเอ่ยถามว่า "ประมุขเก๋อ ตระกูลเก๋อไม่เคยข้องแวะเรื่องของยุทธภพ งั้นทำไมวันนี้คุณถึงต้องยืนหยัดเพื่อเฉินผิงเสียขนาดนั้นด้วยล่ะ? คุณอยากให้ตระกูลของตัวเองต้องเข้ามาพัวพันในการต่อสู้เพราะท้าทายสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้จริงๆ เหรอ? ผมขอแนะนำให้คุณรู้รักษาตัวรอดจะดีกว่านะ คุณอยากให้ชื่อเสียงอันเกรียงไกรของตระกูลเก๋อต้องมาย่อยยับด้วยน้ำมือของคุณงั้นเหรอ?"

เมื่อจู้จื่อซานพูดจบ รอยยิ้มบนใบหน้าของเก๋อฝูไห่ก็ถูกแทนที่ด้วยสายตาเย็นชา

"ตระกูลเก๋อไม่มีเจตนาจะเป็นศัตรูกับสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้หรือละโมบในทรัพยากรใดๆ แต่อย่านึกว่าผมไม่ทราบเรื่องต่ำช้าน่ารังเกียจที่พวกคุณทำกับลูกสาวของผมเพียงเพื่อสร้างความบาดหมางระหว่างตระกูลเก๋อกับตระกูลต่ง เอาไว้ผมได้หลักฐานมาเมื่อไหร่ คุณจะเป็นคนแรกที่ต้องโดนกุดหัว!"

คำพูดของเก๋อฝูไห่ทำให้จู้จื่อซานรู้สึกสันหลังเย็นวาบ

ต่อให้จู้จื่อซานจะไม่ล่วงรู้เรื่องที่เกิดขึ้น เขาก็สามารถบอกได้จากสีหน้าท่าทางของเก๋อฝูไห่ว่าหนิงจื้อจะต้องทำอะไรกับเก๋อเจียอี๋เป็นแน่

"ประมุขเก๋อ อาจจะมีเรื่องเข้าใจผิดก็ได้นะครับ ผมย่อมต้องมีคำอธิบายให้คุณแน่ๆ แต่ผมหวังว่าคุณจะไม่สอดมือเข้ามายุ่งเรื่องในวันนี้ การต่อต้านสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ไม่เป็นผลดีต่อตัวคุณเอาเสียเลย ถ้าหากคุณยังอยากใช้ชีวิตอย่างสุขสงบสันโดษล่ะก็ คุณถอยออกมาจะดีกว่านะ"

จู้จื่อซานใช้ทั้งไม้อ่อนไม้แข็งเกลี้ยกล่อมเก๋อฝูไห่ เพราะหวังว่าฝ่ายหลังจะไม่เข้ามาขวางทางของเขา ในเมื่อนี่เป็นโอกาสดีที่จะได้สังหารเฉินผิง

ในกรณีที่เก๋อฝูไห่ยืนกรานที่จะข้องเกี่ยว ย่อมต้องเสียโอกาสไปอย่างแน่นอน

"แล้วถ้าผมยืนกรานที่จะข้องเกี่ยวให้ได้ล่ะ?"

"รนหาที่ตาย!"

เก๋อฝูไห่ขมวดคิ้วแล้วตอบโต้ด้วยการโบกมือเบาๆ

ขณะที่กลิ่นอายอันน่าสะพรึงกลัวพุ่งมาทางหลงเซียว หมอกดำก็หายไปกลางอากาศทันที

หลังจากนั้นหลงเซียวที่หลบหนีไม่ทันจึงถูกแรงปะทะอันทรงพลังซัดจนลอยกระเด็นออกไป

แต่ถึงกระนั้นตอนที่เขาค่อยๆ ลุกขึ้นมา กลับพบว่าไม่ได้รับบาดเจ็บมากนัก เห็นได้ชัดว่าพลังโจมตีของเก๋อฝูไห่ปราศจากเจตจำนงสังหารโดยสิ้นเชิง

"ขืนแกกล้าลงมืออีกล่ะก็ ต่อให้แกจะเป็นทายาทของตระกูลหลงแล้วยังไงล่ะ แกก็จะถูกฆ่าเป็นรายต่อไป!"

เก๋อฝูไห่จ้องเขม็งทำให้ความดูแคลนที่เขามีต่อตระกูลหลงเด่นชัดในน้ำเสียงของเขา