ความตึงเครียดเริ่มก่อตัวขึ้นในอากาศ เพราะการต่อสู้ครั้งใหญ่จวนจะปะทุขึ้นมาแล้ว
"ประธานจู้ ตอนนี้นักรบของคุณเลือกที่จะหลบหนีไปหลังจากไม่สามารถเอาชนะเฉินผิงได้ ระหว่างที่เขาหมดสติไป คงไม่เหมาะที่คุณจะพยายามฆ่าเขาหรอกมั้ง?"
เมื่อความตึงเครียดพุ่งถึงขีดสุด น้ำเสียงเมินเฉยของเก๋อฝูไห่ก็ดังมาถึงสนามประลองยุทธ์
เขายืนอยู่ตรงกลางสนามประลองยุทธ์พลางผุดรอยยิ้มอันยากจะเข้าใจขึ้นมาบนใบหน้า
"ประมุขเก๋อ คุณพยายามจะพูดอะไรกันแน่?" จู้จื่อซานถามพลางขมวดคิ้ว
"ไม่มีอะไรเป็นพิเศษหรอก ผมเพียงแค่รู้สึกว่าการกระทำของคุณทำให้ยุทธภพแห่งจิงตูต้องเสื่อมเสีย" เก๋อฝูไห่ตอบเสียงเรียบ
"คุณ..."
แม้จะมีสีหน้าบึ้งตึง แต่จู้จื่อซานก็ไม่กล้าลงมือกับเก๋อฝูไห่ แต่เขากลับเอ่ยถามว่า "ประมุขเก๋อ ตระกูลเก๋อไม่เคยข้องแวะเรื่องของยุทธภพ งั้นทำไมวันนี้คุณถึงต้องยืนหยัดเพื่อเฉินผิงเสียขนาดนั้นด้วยล่ะ? คุณอยากให้ตระกูลของตัวเองต้องเข้ามาพัวพันในการต่อสู้เพราะท้าทายสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้จริงๆ เหรอ? ผมขอแนะนำให้คุณรู้รักษาตัวรอดจะดีกว่านะ คุณอยากให้ชื่อเสียงอันเกรียงไกรของตระกูลเก๋อต้องมาย่อยยับด้วยน้ำมือของคุณงั้นเหรอ?"
เมื่อจู้จื่อซานพูดจบ รอยยิ้มบนใบหน้าของเก๋อฝูไห่ก็ถูกแทนที่ด้วยสายตาเย็นชา
"ตระกูลเก๋อไม่มีเจตนาจะเป็นศัตรูกับสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้หรือละโมบในทรัพยากรใดๆ แต่อย่านึกว่าผมไม่ทราบเรื่องต่ำช้าน่ารังเกียจที่พวกคุณทำกับลูกสาวของผมเพียงเพื่อสร้างความบาดหมางระหว่างตระกูลเก๋อกับตระกูลต่ง เอาไว้ผมได้หลักฐานมาเมื่อไหร่ คุณจะเป็นคนแรกที่ต้องโดนกุดหัว!"
คำพูดของเก๋อฝูไห่ทำให้จู้จื่อซานรู้สึกสันหลังเย็นวาบ
ต่อให้จู้จื่อซานจะไม่ล่วงรู้เรื่องที่เกิดขึ้น เขาก็สามารถบอกได้จากสีหน้าท่าทางของเก๋อฝูไห่ว่าหนิงจื้อจะต้องทำอะไรกับเก๋อเจียอี๋เป็นแน่
"ประมุขเก๋อ อาจจะมีเรื่องเข้าใจผิดก็ได้นะครับ ผมย่อมต้องมีคำอธิบายให้คุณแน่ๆ แต่ผมหวังว่าคุณจะไม่สอดมือเข้ามายุ่งเรื่องในวันนี้ การต่อต้านสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ไม่เป็นผลดีต่อตัวคุณเอาเสียเลย ถ้าหากคุณยังอยากใช้ชีวิตอย่างสุขสงบสันโดษล่ะก็ คุณถอยออกมาจะดีกว่านะ"
จู้จื่อซานใช้ทั้งไม้อ่อนไม้แข็งเกลี้ยกล่อมเก๋อฝูไห่ เพราะหวังว่าฝ่ายหลังจะไม่เข้ามาขวางทางของเขา ในเมื่อนี่เป็นโอกาสดีที่จะได้สังหารเฉินผิง
ในกรณีที่เก๋อฝูไห่ยืนกรานที่จะข้องเกี่ยว ย่อมต้องเสียโอกาสไปอย่างแน่นอน
"แล้วถ้าผมยืนกรานที่จะข้องเกี่ยวให้ได้ล่ะ?"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...