หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1526

แม้ว่าใบหน้าของหลงเซียวบวมปูดขนาดไหนเลย เขาก็ไม่กล้าพูดอะไรอีกแล้ว

ฝ่ามือพิฆาตที่เก๋อฝูไห่ปลดปล่อยออกมา ย้ำเตือนให้เขาทราบถึงระยะห่างระหว่างพวกเขาได้อย่างชัดเจน

ไม่มีใครคาดคิดว่าเก๋อฝูไห่ที่ตัดขาดจากโลกภายนอกจะสามารถสำแดงพลังอันมหาศาลถึงเพียงนั้นได้

"ประมุขเก๋อ ในเมื่อคุณตัดสินใจแล้ว..."

แม้แต่จู้จื่อซานก็อดไม่ได้ที่จะตกใจกลัวกับความสามารถที่เก๋อฝูไห่สำแดงออกมา

"เลิกพล่ามเสียที ถ้าหากผมรู้ว่าสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้มีส่วนในการทำร้ายลูกสาวของผมล่ะก็ คุณจะต้องแบกรับผลที่ตามมา"

เมื่อเก๋อฝูไห่พูดจบก็หันไปทางต่งลี่ฉวิน "พี่ต่ง ไปกันเถอะ"

ต่งลี่ฉวินรีบพาคนของตัวเองตามเก๋อฝูไห่ออกไป

เมื่อเห็นเฉินผิงถูกพาตัวไปแล้ว จู้จื่อซานก็แผดเสียงขึ้นมาว่า "พวกแกรอก่อนเถอะ! ฉันจะให้พวกแกชดใช้อย่างสาสมเลยเชียวล่ะ!"

หลงเซียวหรี่ตาพลางจ้องเขม็งด้วยใบหน้าเคร่งเครียด เพราะสะเทือนใจอย่างรุนแรง

ตลอดเวลาที่ผ่านมานี้ เขาคิดว่าตัวเองเป็นยักษ์ใหญ่ในยุทธภพแห่งจิงตูเนื่องจากร่างกายมีวิญญาณสิงสู่และมีพรสวรรค์แต่กำเนิดที่ช่วยให้เขาฝึกบำเพ็ญฌานได้อย่างรวดเร็ว

แต่หลังจากนั้นก็ถูกแทนที่ด้วยความจริงเรื่องที่ว่า ในที่สุดก็มีผู้คนอีกมากมายที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าเขาปรากฎตัวขึ้นมา

"ประมุขเก๋อ ขอบคุณมากๆ เลยครับ ผมรู้สึกซาบซึ้งใจในสิ่งที่คุณทำให้เหลือเกิน ถ้าไม่ใช่เพราะคุณยื่นมือเข้ามาช่วย คุณเฉินก็น่าจะตายในสนามประลองยุทธ์ไปแล้วล่ะครับ"

ระหว่างที่พวกเขาเดินไปได้ครึ่งทาง ต่งลี่ฉวินก็คุกเข่าลงตรงหน้าเก๋อฝูไห่

เขารู้ว่าชายผู้นี้มีส่วนสำคัญในการหลบหนีของพวกเขา

เขาไม่ถือสาที่จะต้องเสียสละตนเอง แต่จะต้องปกป้องชีวิตของเฉินผิงให้ได้ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม