หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1528

"เดิมผมตั้งใจว่าจะฆ่ามัน แต่ตระกูลต่งกับตระกูลเก๋อดันเข้ามาขวางทางไม่ยอมให้ผมทำเช่นนั้น" จู้จื่อซานอธิบายให้ฟัง

"อะไรนะ? ตระกูลเก๋อปกป้องมันด้วยเหรอ?" ข่าวนี้สร้างความประหลาดใจให้แก่หนิงจื้อ "พวกเขาน่าจะไม่สนใจเรื่องราวความขัดแย้งของยุทธภพไม่ใช่หรือไง? ทำไมพวกเขาถึงต้องยืนหยัดต่อสู้กับสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้เพื่อเห็นแก่เฉินผิงด้วยเล่า?"

"ประมุขเก๋อกล่าวหาว่าสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ทำร้ายลูกสาวของเขา เมื่อตรวจสอบเรียบร้อยแล้ว เขาก็จะมาล้างแค้นกับพวกเราเป็นการส่วนตัว"

ขณะที่จู้จื่อซานพูด สายตาของเขากลับเจตนาจับจ้องมาที่หนิงจื้อเพราะเขารู้ว่าฝ่ายหลังคือตัวการ

ทำไมเขาต้องไปล่วงเกินตระกูลต่งด้วยการทำเรื่องพรรค์นั้นด้วย?

เป็นอย่างที่คาดคิดเอาไว้เลย มีความเปลี่ยนแปลงชั่วเสี้ยวนาทีวูบผ่านใบหน้าของหนิงจื้อ แต่เขาก็รีบสงบสติอารมณ์ตนเอง

"ประธานจู้ ตอนนี้เฉินผิงได้รับบาดเจ็บสาหัสย่อมไม่มีทางไปจากจิงตูได้หรอก เพราะฉะนั้นพวกเราควรจะค้นหาให้ทั่วทุกตารางนิ้วจนกว่าจะเจอ"

หนิงจื้อพยายามเบี่ยงหัวข้อสนทนาให้ห่างออกไปจากตระกูลต่ง

"คุณรู้บ้างหรือเปล่าว่าจิงตูใหญ่ขนาดไหน? พวกเราจะไปหาเขาได้ที่ไหนเล่า? ถ้าหากพวกเราโชคดี มันก็น่าจะซ่อนตัวอยู่ที่บ้านตระกูลต่ง แต่ต่อให้มันอยู่ที่กระทรวงยุติธรรมหรือบ้านตระกูลเก๋อแล้วยังไงเล่า? พวกเราจะเรียกร้องให้พวกเขาปล่อยมันได้งั้นเหรอ?" จู้จื่อซานถาม

"ไม่ว่ามันจะซ่อนตัวอยู่ที่ไหน ขอเพียงให้มันอยู่ในจิงตู ผมก็สามารถจัดการกับมันได้ทั้งนั้นแหละครับ ผมจะขอให้เบื้องบนส่งนักรบชั้นยอดอีกกลุ่มหนึ่งมา ถ้าหากว่ายังไม่พอล่ะก็ พวกเราจะให้พวกเขาส่งนักรบระดับเสื้อคลุมเงินรมดำเข้าไปอีก ดูซิว่าเฉินผิงจะยังหลบหนีได้อยู่หรือเปล่า"

แววอำมหิตวูบผ่านดวงตาของหนิงจื้อไปวูบหนึ่ง เขาจะไม่หยุดพักจนกว่าเฉินผิงจะตาย

"อย่ารายงานให้เบื้องบนทราบเรื่องนี้จะดีกว่านะ มิฉะนั้นพวกเราคงไม่มีจุดจบที่ดีเป็นแน่ ระหว่างนี้ผมจะคิดหาทางเอง"

ในฐานะที่จู้จื่อซานเป็นประธานย่อมตระหนักดีว่าเบื้องบนจะรู้สึกอารมณ์เสียกับความล้มเหลวซ้ำๆ ซากๆ

แท้ที่จริงแล้ว มีความเสี่ยงที่เขาจะถูกปลดออกจากตำแหน่งของตัวเองต่างหากล่ะ

แต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังมีฟ่านเจียงเป็นไพ่ตายในมือ หากปล่อยฝ่ายหลังออกมาล่ะก็ เฉินผิงย่อมต้องตายอย่างแน่นอน

"ก็ได้ ตอนนี้ผมจะไม่รายงานเรื่องนี้ แต่ถ้าหากคุณยังฆ่าเฉินผิงไม่ได้อีก ก็อย่าโทษที่ผมต้องรายงานความจริงกับพวกเขาก็แล้วกัน"

แต่แทนที่จะพูดอะไรออกมาสักคำ สิงจวินกลับส่ายหน้า

คุณชี่จึงพูดต่อไปอีกว่า "ตอนที่ภรรยาของเก๋อฝูไห่ตายเพราะความขัดแย้งภายในยุทธภพ ตระกูลเก๋อยังไม่แม้แต่จะปรากฏตัวออกมาเลย คุณคิดว่าเขาจะต่อสู้กับสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้เพราะเห็นแก่ลูกสาวของตัวเองจริงๆ น่ะเหรอ?"

"ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ทำไมเขาถึงช่วยเฉินผิงล่ะ? หรือว่าเขาจะมีแผนการบางอย่างที่จะทำให้เขาทำลายกฎข้อห้ามเก่าแก่ของตระกูลตัวเอง?" สิงจวินเอ่ยถามด้วยความรู้สึกสับสน

คุณชี่ครุ่นคิดอยู่ชั่วขณะ "ผมก็ไม่รู้เหตุผลของเขาหรอก แต่เรื่องมันชักจะยิ่งน่าสนใจมากขึ้นเรื่อยๆ แล้ว เมื่อชายผู้รักสันโดษปรากฎตัวขึ้นในโลก"

"เกิดอะไรขึ้นกับเฉินผิงน่ะ? เขายังอยู่ที่บ้านตระกูลเก๋อ หรือว่าเขาจะตกอยู่ในอันตราย?" เนื่องจากคุณชี่ไม่บอกว่าตระกูลเก๋อมีเจตนาอะไรกันแน่ สิงจวินจึงเอ่ยถามขึ้นมา

"ไม่หรอก เก๋อฝูไห่จะไม่ฆ่าเขาหลังจากตัดสินใจช่วยชีวิตเขาหรอก คุณควรจะเฝ้าติดตามพัฒนาการของยุทธภพให้ดี แต่อย่าลืมว่าห้ามสอดมือเข้าไปยุ่งเป็นอันขาด เพียงแค่แฝงตัวอยู่ในเงามืดก็พอแล้วล่ะ"

ขณะที่คุณชี่หรี่ตา ก็มีประกายเยียบเย็นวูบผ่านไป ราวกับไม่มีอะไรที่จะสามารถเล็ดลอดความสนใจของเขาไปได้