"เดิมผมตั้งใจว่าจะฆ่ามัน แต่ตระกูลต่งกับตระกูลเก๋อดันเข้ามาขวางทางไม่ยอมให้ผมทำเช่นนั้น" จู้จื่อซานอธิบายให้ฟัง
"อะไรนะ? ตระกูลเก๋อปกป้องมันด้วยเหรอ?" ข่าวนี้สร้างความประหลาดใจให้แก่หนิงจื้อ "พวกเขาน่าจะไม่สนใจเรื่องราวความขัดแย้งของยุทธภพไม่ใช่หรือไง? ทำไมพวกเขาถึงต้องยืนหยัดต่อสู้กับสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้เพื่อเห็นแก่เฉินผิงด้วยเล่า?"
"ประมุขเก๋อกล่าวหาว่าสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ทำร้ายลูกสาวของเขา เมื่อตรวจสอบเรียบร้อยแล้ว เขาก็จะมาล้างแค้นกับพวกเราเป็นการส่วนตัว"
ขณะที่จู้จื่อซานพูด สายตาของเขากลับเจตนาจับจ้องมาที่หนิงจื้อเพราะเขารู้ว่าฝ่ายหลังคือตัวการ
ทำไมเขาต้องไปล่วงเกินตระกูลต่งด้วยการทำเรื่องพรรค์นั้นด้วย?
เป็นอย่างที่คาดคิดเอาไว้เลย มีความเปลี่ยนแปลงชั่วเสี้ยวนาทีวูบผ่านใบหน้าของหนิงจื้อ แต่เขาก็รีบสงบสติอารมณ์ตนเอง
"ประธานจู้ ตอนนี้เฉินผิงได้รับบาดเจ็บสาหัสย่อมไม่มีทางไปจากจิงตูได้หรอก เพราะฉะนั้นพวกเราควรจะค้นหาให้ทั่วทุกตารางนิ้วจนกว่าจะเจอ"
หนิงจื้อพยายามเบี่ยงหัวข้อสนทนาให้ห่างออกไปจากตระกูลต่ง
"คุณรู้บ้างหรือเปล่าว่าจิงตูใหญ่ขนาดไหน? พวกเราจะไปหาเขาได้ที่ไหนเล่า? ถ้าหากพวกเราโชคดี มันก็น่าจะซ่อนตัวอยู่ที่บ้านตระกูลต่ง แต่ต่อให้มันอยู่ที่กระทรวงยุติธรรมหรือบ้านตระกูลเก๋อแล้วยังไงเล่า? พวกเราจะเรียกร้องให้พวกเขาปล่อยมันได้งั้นเหรอ?" จู้จื่อซานถาม
"ไม่ว่ามันจะซ่อนตัวอยู่ที่ไหน ขอเพียงให้มันอยู่ในจิงตู ผมก็สามารถจัดการกับมันได้ทั้งนั้นแหละครับ ผมจะขอให้เบื้องบนส่งนักรบชั้นยอดอีกกลุ่มหนึ่งมา ถ้าหากว่ายังไม่พอล่ะก็ พวกเราจะให้พวกเขาส่งนักรบระดับเสื้อคลุมเงินรมดำเข้าไปอีก ดูซิว่าเฉินผิงจะยังหลบหนีได้อยู่หรือเปล่า"
แววอำมหิตวูบผ่านดวงตาของหนิงจื้อไปวูบหนึ่ง เขาจะไม่หยุดพักจนกว่าเฉินผิงจะตาย
"อย่ารายงานให้เบื้องบนทราบเรื่องนี้จะดีกว่านะ มิฉะนั้นพวกเราคงไม่มีจุดจบที่ดีเป็นแน่ ระหว่างนี้ผมจะคิดหาทางเอง"
ในฐานะที่จู้จื่อซานเป็นประธานย่อมตระหนักดีว่าเบื้องบนจะรู้สึกอารมณ์เสียกับความล้มเหลวซ้ำๆ ซากๆ
แท้ที่จริงแล้ว มีความเสี่ยงที่เขาจะถูกปลดออกจากตำแหน่งของตัวเองต่างหากล่ะ
แต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังมีฟ่านเจียงเป็นไพ่ตายในมือ หากปล่อยฝ่ายหลังออกมาล่ะก็ เฉินผิงย่อมต้องตายอย่างแน่นอน
"ก็ได้ ตอนนี้ผมจะไม่รายงานเรื่องนี้ แต่ถ้าหากคุณยังฆ่าเฉินผิงไม่ได้อีก ก็อย่าโทษที่ผมต้องรายงานความจริงกับพวกเขาก็แล้วกัน"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...