ณ บ้านตระกูลเก๋อ เฉินผิงค่อยๆ ลืมตาขึ้น ความสามารถในการฟื้นตัวอันรวดเร็วของเขาผนวกกับยาเม็ดที่เก๋อฝูไห่ป้อนให้เขา ทำให้บาดแผลทั้งหมดของเขาปิดสนิทแล้ว
เมื่อเห็นห้องหรูหราและเตียงนอนหนานุ่มที่เขากำลังนอนอยู่ เขาก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย
สิ่งสุดท้ายที่เขาจำได้ก็คือหมดสติในสนามประลองยุทธ์ ดังนั้นเขาจึงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้นและย่อมไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน
เมื่อลุกขึ้นมาก็รู้สึกว่าตนเองเนื้อตัวเปลือยเปล่าโดยสิ้นเชิง แต่เขาก็สังเกตเห็นเสื้อผ้าชุดใหม่ที่วางไว้ข้างเตียงได้อย่างรวดเร็ว
หลังจากสวมเสื้อผ้าแล้ว เขาก็อยากรู้ว่าตนเองอยู่ที่ไหนกันแน่
ทันใดนั้นเก๋อเจียอี๋ก็เปิดประตูแล้วเดินเข้าไปพร้อมถือถ้วยซุปร้อนๆ เข้าไปด้วย
ภาพของเฉินผิงที่รู้สึกตัวตื่นทำให้เธอรู้สึกประหลาดใจ
"คุณฟื้นแล้ว!"
เก๋อเจียอี๋ดวงตาแทบพลัดออกจากเบ้า สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ
ช่างน่าอัศจรรย์ที่เฉินผิงสามารถฟื้นตัวและฟื้นคืนสติได้ภายในสองวันหลังจากได้รับบาดเจ็บสาหัสถึงขนาดนั้น
"คุณหนูเก๋อ?"
เฉินผิงเองก็ผงะที่ได้เห็นเก๋อเจียอี๋ "ที่นี่ที่ไหนกันครับ?"
"แน่นอนว่าย่ออมต้องเป็นบ้านตระกูลเก๋ออยู่แล้ว ไม่งั้นคุณคิดว่าตัวเองอยู่ที่ไหนเล่า?" เก๋อเจียอี๋ตอบพลางวางถ้วยน้ำแกงลงบนโต๊ะ
"บ้านตระกูลเก๋องั้นเหรอ? ทำไมผมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะครับ?"
เฉินผิงรู้สึกสับสนกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นเพราะเขาไม่มีความสัมพันธ์หรืออะไรก็ช่างที่เกี่ยวข้องกับตระกูลเก๋อ ฉันมาจบลงที่นี่ได้ยังไงกันนะ?
หลังจากนั้นเก๋อเจียอี๋ก็เล่าเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นหลังจากเขาหมดสติไปให้ฟัง
เมื่อคิดว่าถ้าหากตอนนั้นไม่ใช่เพราะเก๋อฝูไห่ เขาก็คงตายไปแล้วชวนให้เฉินผิงรู้สึกสันหลังเย็นวูบ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...