หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1530

เมื่อเก๋อฝูไห่ได้ยินเช่นนั้น ก็มีแววประหลาดใจวูบผ่านดวงตาของเขาไป "คุณเป็นลูกชายของหลงรั่วถงงั้นเหรอ?"

เฉินผิงมองเก๋อฝูไห่แล้วผงกศีรษะ "ครับ ผมเคยได้ยินคุณหลงอู่บอกว่าแม่ของผมมีนามว่าหลงรั่วถง..."

"ไม่แปลกใจเลย! ไม่แปลกใจเลยจริงๆ!" ในขณะนั้นเอง เก๋อฝูไห่ก็เข้าใจแจ่มแจ้งและดูราวกับว่าเขาเพิ่งจะนึกอะไรสักอย่างออก

เมื่อเฉินผิงเห็นเช่นนั้น เฉินผิงก็รีบเอ่ยถามขึ้นมาว่า "ประมุขเก๋อ หรือว่าคุณจะทราบเรื่องแม่ของผม?"

"ผมทราบเรื่องของเธอนิดหน่อย แต่ผมไม่ทราบเรื่องพ่อของคุณหรอกนะ ตอนนั้นมีคนทราบเรื่องแม่ของคุณมากมายเลยเชียวล่ะ นั่นก็เลยเป็นเหตุผลที่ทำให้คฤหาสน์จื้อเสี่ยวโกรธมากเสียจนแทบจะกำจัดตระกูลหลงให้สิ้นซาก" เก๋อฝูไห่เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง

เมื่อได้ยินเก๋อฝูไห่เอ่ยถึงคฤหาสน์จื้อเสี่ยว เฉินผิงก็เอ่ยถามขึ้นมาว่า "ประมุขเก๋อ คุณช่วยเล่าเรื่องเกี่ยวกับคฤหาสน์จื้อเสี่ยวให้ผมฟังหน่อยได้ไหมครับ?"

เก๋อฝูไห่เหลือบมองเฉินผิงก่อนจะถามว่า "คุณทราบเรื่องอะไรเกี่ยวกับโลกแห่งการฝึกตนเป็นเซียนบ้างล่ะ?"

"ผมไม่ทราบเลยครับ" เฉินผิงส่ายหน้า

เก๋อฝูไห่รู้สึกประหลาดใจอยู่บ้าง แต่แทนที่จะกล่าวตอบอะไรสักอย่าง เขากลับมองออกไปข้างนอกแล้วโบกมือ

ทันใดนั้นห้วงมิติลึกลับก็ปรากฏขึ้นมา จากนั้นเฉินผิงกับเก๋อฝูไห่ก็ดูเหมือนจะถูกลำเลียงไปยังสถานที่อีกแห่งหนึ่ง

เฉินผิงจ้องมองเก๋อฝูไห่ด้วยความตกตะลึง จะมีคนร่ายวิชาเวทย์เคลื่อนย้ายตามอำเภอใจแบบนั้นได้ยังไงกัน? ถ้ามีเคล็ดวิชาแบบนั้น ฉันก็จะสามารถาหลบหนีออกไปจากสถานการณ์ที่เป็นปัญหาได้ ต่อไปฉันก็ไม่ต้องการวงแหวนจักรวาลอีกต่อไปแล้ว