หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1531

เฉินผิงรู้สึกตกตะลึง "คนๆ หนึ่งสามารถกลายเป็นเซียนและไม่มีวันตายได้จริงๆ เหรอครับ?"

เมื่อเก๋อฝูไห่เห็นสีหน้าของเฉินผิงก็หัวเราะขึ้นมา "คนทั่วไปเชื่อกันว่าเซียนไม่มีวันตาย ทว่านั่นเป็นเรื่องไร้สาระทั้งเพ เซียนเองก็ตายได้เหมือนกัน พวกเขาจะมีชีวิตไปชั่วนิรันดร์ได้ยังไงกันเล่า? เพียงแต่ว่าเซียนสามารถมีชีวิตอยู่ได้นานกว่าก็เท่านั้นเอง บางคนถึงกับสามารถ-มีชีวิตอยู่ได้นับหมื่นปี ผมยังไม่เคยได้ยินว่าจะมีคนที่มีอายุขัยพอๆ กับฟ้าดินเลย บอกตามตรงว่าผมยังไม่เคยเห็นเซียนมาก่อนเลย ผมเพียงแต่เคยได้ยินบรรพชนของตัวเองเล่าให้ฟังก็เท่านั้นเอง"

ยามที่เก๋อฝูไห่เอ่ยถึงเรื่องนั้น แววตาของเขากลับเต็มไปด้วยความคาดหวัง ดูเหมือนว่าเขาจะรู้สึกทึ่งกับความเป็นไปได้ที่จะกลายเป็นเซียน

ในขณะเดียวกัน เฉินผิงก็ยังคงรู้สึกประหลาดใจกับสิ่งที่เขาเพิ่งจะได้ยิน ถ้าหากไม่ใช่เพราะเก๋อฝูไห่ เฉินผิงก็คงไม่ล่วงรู้ความลับของโลกแห่งการฝึกตนเป็นเซียน

"ประมุขเก๋อ เกิดอะไรขึ้นกับวิญญาณร้ายในสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้กันแน่ครับ? นักรบระดับเสื้อคลุมทองแดงรมดำสี่คนนั้นที่ต่อสู้กับผมล้วนถูกวิญญาณร้ายสิงสู่" เฉินผิงรู้สึกสับสนอยู่บ้าง ทำไมจู่ๆ ถึงได้มีคนมากมายในยุทธภพถูกวิญญาณร้ายสิงสู่?

"วิญญาณร้ายพวกนั้นเป็นเศษเสี้ยววิญญาณหลังความตายของผู้ฝึกวิชามาร ผมเคยได้ยินมาว่าตอนนั้นมีสงครามระหว่างเทพและมาร ทำให้เหล่ามารเกือบถูกกวาดล้างจนสิ้นซาก ตอนนั้นเรียกได้ว่ามีวิญญาณบางดวงที่ยังคงเร่ร่อนไปทั่วมาจนถึงตอนนี้! จู่ๆ วิญญาณร้ายพวกนี้ก็สิงสู่มนุษย์เพราะพวกมันอยากจะเกิดใหม่จากเถ้าถ่าน อีกไม่นานผมคิดว่าทั่วทั้งยุทธภพกำลังจะล่มสลายแล้วก็จะมีบัญชาใหม่อุบัติขึ้น..." ขณะที่พูดนั้น สีหน้าของเก๋อฝูไห่กลับจริงจังขึ้นมา

เมื่อเฉินผิงได้ยินเช่นนั้นก็ครุ่นคิด บางทีฉันก็รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังตกหลุมพรางและใครสักคนก็มักจะมีอิทธิพลกับทุกๆ การเคลื่อนไหวของฉัน ทุกครั้งที่ฉันเคลื่อนไหวก็ราวกับว่ามีคนวางแผนเอาไว้แล้ว

ทันใดนั้นก๋อเจียอี๋ก็เคาะประตูแล้วโผล่พรวดเข้ามา

"พ่อคะ สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ส่งคนออกมาปิดเส้นทางทุกสายในจิงตู ยิ่งไปกว่านั้น หนูก็เห็นคนแปลกหน้ามาเดินเพ่นพ่านอยู่นอกบ้านตระกูลเก๋อค่อนข้างเยอะทีเดียว หนูคิดว่าพวกมันมาจากสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ค่ะ ดูเหมือนว่าพวกมันจะรู้ว่าเฉินผิงยังอยู่ในจิงตูก็เลยคิดจะขวางไม่ให้เขาออกไปได้ค่ะ" เก๋อเจียอี๋ตอบ

"ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอก พวกมันไม่กล้าบุกเข้ามาในบ้านตระกูลเก๋อแน่ เฉินผิงจะปลอดภัยเมื่ออยู่ที่นี่" เก๋อฝูไห่เต็มไปด้วยความมั่นใจ

แต่เฉินผิงกลับขมวดคิ้วเพราะเขารู้ว่าไม่อาจอยู่ในบ้านตระกูลเก๋อได้ตลอดไป เรื่องสำคัญที่สุดของเขาก็คือช่วยเหลือแม่ของตนเองกับซูอวี่ฉี แม้จะเป็นเช่นนั้น เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอับจนหนทางหลังจากได้ยินเรื่องที่เก๋อฝูไห่เพิ่งจะเล่าให้เขาฟัง ลำพังด้วยพลังในตอนนี้ของตัวเอง ฉันไม่สามารถทำอะไรในโลกแห่งการฝึกตนเป็นเซียนได้เลย อะไรวะเนี่ย ฉันกลับรู้สึกพ่ายแพ้หลังจากโดนถล่มในยุทธภพไปแค่ไม่กี่ครั้ง! คนที่สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ส่งมาในแต่ละครั้งส่วนใหญ่จะแข็งแกร่งยิ่งกว่าฉันทั้งนั้นเลย! คราวนี้ต้องขอบใจนักรบระดับเสื้อคลุมทองแดงรมดำสี่คนนั้นที่พวกมันส่งมา เพราะฉันเกือบต้องตายในสนามประลองยุทธ์แล้ว ขืนปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไป ฉันจะช่วยแม่ของตัวเองกับซูอวี่ฉีได้ยังไงกัน?

"ประมุขเก๋อ ผมไม่สามารถอยู่ในบ้านตระกูลเก๋อได้ตลอดไปหรอกครับ ยังมีหลายเรื่องที่ผมต้องทำ วันหน้าผมจะต้องตอบแทนบุญคุณช่วยชีวิตแน่" เฉินผิงเอ่ยด้วยน้ำเสียงซาบซึ้งในบุญคุณ