"งั้นคุณจะไปไหนล่ะ? ผมจะได้ไปส่งคุณ" เก๋อฝูไห่เองก็รู้ว่าเฉินผิงไม่สามารถอยู่ในบ้านตระกูลเก๋อไปชั่วชีวิตได้
เฉินผิงครุ่นคิดอยู่สักครู่แล้วตอบว่า "ผมต้องไปหาคุณชี่ที่กระทรวงยุติธรรมครับ"
เก๋อฝูไห่รู้สาเหตุที่ทำให้เฉินผิงต้องไปพบคุณชี่ อย่างไรเสียคนเดียวในเมืองจิงตูที่สามารถช่วยเฉินผิงได้ก็คือคุณชี่
"ได้เลย! ผมจะส่งคุณไปที่นั่นเอง!" เก๋อฝูไห่ผงกศีรษะพลางบอกกับเก๋อเจียอี๋ว่า "เจียอี๋ ไปเตรียมรถให้พร้อม"
ไม่นานรถโรลส์รอยซ์คันหรูก็เคลื่อนออกจากบ้านตระกูลเก๋อ ผ้าม่านในรถถูกรูดปิดจนมองไม่เห็นคนที่อยู่ข้างใน
ทันทีที่รถเคลื่อนออกจากบ้านตระกูลเก๋อ คนที่ลอบติดตามมาก็ต่อสายหาจู้จื่อซาน
จู้จื่อซานขมวดคิ้วเมื่อได้รับโทรศัพท์สายนั้น "ตามพวกมันไปติดๆ ขอเพียงแค่พวกมันไม่ออกจากจิงตูก็พอ..."
เมื่อจู้จื่อซานพูดจบก็ตรงไปที่คุกใต้ดิน
ตรงคุกชั้นในสุด ฟ่านเจียงค่อยๆ เงยหน้าขึ้นแล้วยิ้ม "แกมาที่นี่เพื่อขอร้องให้ฉันช่วยงั้นรึ?" เขาเอ่ยถาม
จู้จื่อซานส่ายหน้าพลางตอบ "ฉันมาเพื่อมอบโอกาสให้แกได้ออกไปจากที่นี่"
เมื่อฟ่านเจียงเห็นสีหน้าของจู้จื่อซาน เขาก็ยิ้มกว้างขึ้นเรื่อยๆ
"หลังจากผ่านมาหลายปีขนาดนั้น ฉันล่ะชอบท่าทางที่แกมักจะแสร้งทำเป็นเยือกเย็นอย่างถึงที่สุดจริงๆ" เมื่อฟ่านเจียงพูดจบก็ค่อยๆ ลุกขึ้น หลังจากนั้นเขาก็คว้าราวเหล็กเอาไว้แล้วออกแรง เขาแหกราวเหล็กเหล่านั้นโดยไม่ต้องพยายามแล้วเดินออกมาจากคุก
ถึงแม้ว่าจู้จื่อซานจะเอาแต่นิ่งเงียบ แต่ดูเหมือนเขาอยากรู้คำตอบสำหรับคำถามของฟ่านเจียงแทบตายแล้ว เป็นไปได้ยังไงกัน? ทำไมวงแหวนอาคมของคุกใต้ดินถึงไม่ได้ผลกับฟ่านเจียงล่ะ? เมื่อสองสามร้อยปีก่อนมีจอมเวทย์ตั้งวงแหวนอาคมเอาไว้ในคุกใต้ดินแห่งนี้ ดังนั้นมันจะแหกออกมาได้ง่ายๆ เช่นนั้นได้ยังไงกัน?
เมื่อจู้จื่อซานได้ยินเช่นนั้นก็ถึงกับกลืนน้ำลาย ใครมันจะไปรู้ว่าฟ่านเจียงบรรลุระดับเจ้ายุทธ์ชั้นยอดมากว่าสิบปีแล้ว? เมื่อเขาออกจากที่แห่งนี้ไป เหล่าผู้ฝึกวิชามารในยุทธภพจะต้องตาลุกวาว! แต่ฉันไม่สนใจเรื่องนั้นหรอก เพราะในสังคมนี้กำปั้นเสียงดังกว่าอะไรทั้งนั้น สิ่งที่ฉันต้องทำก็คือแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...