ในขณะเดียวกัน เก๋อฝูไห่จากไปหลังจากส่งเฉินผิงที่กระทรวงยุติธรรมแล้ว ดูเหมือนว่าเก๋อฝูไห่จะไม่อยากพบคุณชี่สักเท่าไหร่
เฉินผิงเข้ามาในกระทรวงยุติธรรมและบังเอิญพบกับจ้าวอู๋ฉี นับแต่พบกันเป็นการส่วนตัวก็ไม่เจอกันนานเลย
"คุณเฉิน!" จ้าวอู๋ฉีค่อนข้างรู้สึกตื่นเต้นที่เห็นเฉินผิงปรากฎตัวในกระทรวงยุติธรรม
"นายพลจ้าว ไม่เจอกันนานเลยนะครับ" เฉินผิงยิ้ม
"ก็จริงนะ ผมได้ยินมาว่าสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ก่อเรื่องให้คุณไม่หยุดหย่อนเลยนี่นา ถึงกับส่งคนออกตามตัวคุณอยู่หลายครั้งหลายหน ทำไมคุณถึงยังอยู่ในจิงตูอีกเล่า?" จ้าวอู๋ฉีถามด้วยความสับสน
ถึงแม้ว่าจ้าวอู๋ฉีจะได้ยินเรื่องของเฉินผิงอยู่ตลอดเวลา แต่เขาก็ไม่ล่วงรู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเบื้องหลังเหตุการณ์มากสักเท่าไหร่นัก
อันที่จริงแล้ว มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เขาผู้เป็นผู้บัญชาการแห่งกระทรวงยุติธรรมไม่สามารถสอดมือเข้าไปยุ่งได้
ยิ่งไปกว่านั้นเนื่องจากตอนนี้คุณชี่คอยบัญชาการกระทรวงยุติธรรม สิงจวินจึงต้องเป็นคนดูแลเรื่องของเฉินผิง ดังนั้นจ้าวอู๋ฉีก็เลยไม่สามารถช่วยเฉินผิงได้
"ผมมาหาคุณชี่ครับ" เฉินผิงกล่าวขึ้น
"อ้อ ผมรู้แล้วล่ะ คุณชี่กำลังรอคุณอยู่ในห้องโถงหลักเลย ผมจะพาคุณไปที่นั่นเอง"
เมื่อจ้าวอู๋ฉีพูดจบก็พาเฉินผิงไปที่ห้องโถงหลัก
เฉินผิงขมวดคิ้วเพราะรู้สึกสับสน อะไรนะ? คุณชี่กำลังรอฉันอยู่งั้นเหรอ? เขารู้ว่าฉันจะมาได้ยังไงกัน?
เมื่อมาถึงห้องโถงหลัก จ้าวอู๋ฉีก็เอ่ยขอตัวอย่างรู้กาลเทศะ
คุณชี่กำลังนั่งอยู่ที่หัวโต๊ะแล้วจิบกาแฟ ขณะที่สิงจวินยินอยู่ข้างๆ
เฉินผิงรู้สึกตกใจ ฉันยังไม่ทันได้พูดอะไรเลยนะ คุณชี่ล่วงรู้ความคิดของฉันได้ยังไงกันล่ะ?
"คุณชี่ครับ ในเมื่อคุณชี่ไม่ยอมช่วยผม งั้นคุณได้โปรดบอกผมทีว่าแท้จริงแล้วสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้แข็งแกร่งขนาดไหนกันแน่? ผมควรจะทำเช่นใดจึงจะเอาชนะพวกมันและช่วยแฟนของตัวเองได้?" เฉินผิงเพิ่งจะตระหนักได้ว่าตัวเองทราบเรื่องของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้น้อยเกินไป หลังจากประจันหน้ากันอยู่หลายครั้ง ฉันก็เข้าใจแล้วล่ะว่าตัวเองประเมินพวกมันต่ำเกินไป คนที่พวกมันส่งมาล้วนแล้วแต่เป็นปรมาจารย์ผู้แกร่งกล้า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...