หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1537

ตู้ม!

ทันทีที่มังกรกับพยัคฆ์ปะทะกัน คลื่นกระแทกอันทรงพลังก็ดังก้องไปทั่วทั้งอากาศ

น่าแปลกที่มังกรทองสลายหายไปจากการปะทะกัน จากนั้นกระบี่ของคู่ต่อสู้ยังคงพุ่งเข้าหาเฉินผิงด้วยความเร็วอันน่าเหลือเชื่อ

ตู้ม!

เมื่อเฉินผิงโดนแทงเข้าที่หน้าอกก็เกิดเสียงสนั่นกลางอากาศ

ไม่เพียงเท่านั้น ร่างกายของเขาเองก็ลอยกระเด็นถอยหลังไปด้วย

แต่หลังจากพุ่งเข้าจู่โจมแล้ว ฟ่านเจียงกลับไม่ได้หยุดมือลง เขายังคงพุ่งตัวไปข้างหน้าพลางเหวี่ยงกระบี่ไม่หยุดหย่อนทำให้เกิดรอยฟันรัวๆ ลงบนร่างของเฉินผิง

ฉัวะ! ฉัวะ!

ยามที่คมกระบี่สร้างบาดแผลตามเนื้อตัวของเขา ก็มีเลือดพุ่งออกมาจากร่างของเฉินผิง

ไม่นานร่างกายของเขาก็เต็มไปด้วยบาดแผล

แววประหลาดใจเกลื่อนไปทั่วทั้งใบหน้าของเฉินผิง เพราะถึงจะมีพลังมังกรวนอยู่รอบตัว ทว่าเขาก็ไม่สามารถสกัดพลังโจมตีของฟ่านเจียงได้เลย

เมื่อร่างเกราะทองคำของเขาถูกทำลาย ย่อมไม่มีทางที่เฉินผิงจะทนรับพลังโจมตีด้วยร่างกายของตนเองได้

เมื่อเห็นเฉินผิงตกอยู่ในสภาพน่าเวทนา ฟ่านเจียงจึงยิ้มเยาะว่า "ฉันไม่เชื่อหรอกว่าแกจะสามารถทำให้ยุทธภพพลิกคว่ำคะมำหงายด้วยทักษะวิชาแบบนั้นได้ ดูเหมือนยุทธภพชักจะอ่อนแอลงเรื่อยๆ แล้ว"

เฉินผิงไม่ตอบ เขาเอาแต่กัดฟันแล้วค่อยๆ ลุกขึ้น

ในเมื่อเฉินผิงไม่สามารถเอาชนะฟ่านเจียงด้วยทักษะการต่อสู้ของตนเองได้ เขาจึงตัดสินใจที่จะควบคุมฝ่ายหลังโดยใช้วิชาเวทย์เพื่อจะได้สร้างโอกาสให้ตัวเองหลบหนีด้วยการใช้วงแหวนจักรวาล

หลังจากนั้น เปลวเพลิงสีน้ำเงินอ่อนก็ลุกโชนขึ้นมาจากร่างของเขาแล้วแผ่ลามไปตามกระบี่พิฆาตมังกร

นั่นคืออัคคีวิญญาณที่ใช้หลอมโอสถ

"สะบั้นอัคคีวิญญาณ!" เฉินผิงรวบรวมอัคคีวิญญาณและตวัดกระบี่

คราวนี้กลับปรากฏมังกรเพลิงที่กำลังกู่ร้องคำราม หลังจากคำรามไปติดๆ กันหลายครั้งหลายหน มันก็สุดเพลิงวิญญาณแล้วพุ่งเข้าหาฟ่านเจียง

เมื่อฝ่ายหลังเห็นเช่นนั้นก็หรี่ตา "แกรู้จักวิธีใช้อัคคีวิญญาณด้วยงั้นรึ ฮะ? ช่างน่าประทับใจเสียจริงเชียว..."

เมื่อฟ่านเจียงพูดจบก็มือสั่นเล็กน้อยแล้วร่ายคาถา เสียงคำรามของพยัคฆ์ดังกึกก้องอยู่กลางอากาศเพราะพยัคฆ์ร้ายถือกำเนิดจากน้ำแข็งที่ปรากฎขึ้นกลางอากาศ

พยัคฆ์เปล่งเสียงคำรามลั่น จากนั้นวารีสายหนึ่งก็พุ่งขึ้นกลางอากาศ

ฉ่า! ฉ่า! ฉ่า!

"ไอ้เด็กบ้าเอ๊ย แกกล้าดียังไงถึงพยายามฆ่าฉันทั้งๆ ที่แกยังมีโอกาสหนีออกไปได้?"

เมื่อฟ่านเจียงเห็นเฉินผิงฉวยโอกาสฆ่าตน ก็ทำให้เขารู้สึกโทสะลุกโพลง

ฟ่านเจียงพลันตวัดกระบี่พลางปลดปล่อยพลังที่รวมเข้าด้วยกันให้พุ่งไปทางคู่ต่อสู้ของตน

แม้จะถูกอัคคีวิญญาณเผาผลาญ แต่ฟ่านเจียงก็มีความมุ่งมั่นยิ่งและสามารถโต้กลับได้

ตู้ม!

ปราณกระบี่ปะทะกันรุนแรงมากเสียจนทำให้หุบเขาที่อยู่ห่างออกไปเกิดการสั่นสะเทือน

พลังที่น่าสะพรึงกลัวทำให้เฉินผิงเซถอยหลังไปมากกว่าสิบเมตร ทำให้ระหว่างนี้ได้แผลบาดเจ็บมากขึ้น

ในขณะเดียวกัน เพลิงอัคคีบนร่างของฟ่านเจียงก็มอดดับลง จากนั้นชุดเกราะที่ก่อตัวขึ้นมาจากหมอกดำก็ทลายลงทันที

ถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้ทำให้ฟ่านเจียงบาดเจ็บมากนัก แต่ฟ่านเจียงก็ดูจะน่าอนาถไม่แพ้กันเลย

ใบหน้าของเขาเปื้อนเขม่าควัน อีกทั้งเสื้อผ้าก็ขาดอยู่หลายแห่ง