ขณะเดียวกัน รัศมีของเฉินผิงก็ค่อยๆ ดับวูบและจางหายไปในที่สุด
“เห้ย! เกิดอะไรขึ้นเนี่ย? ฉันเป็นอะไรไปหรือ?” เฉินผิงคำรามด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความเจ็บปวด
เขายังไม่ทันได้เจอแม่และช่วยชีวิตซูอวี่ฉี มากไปกว่านั้นคือเขายังไม่ทันได้ค้นพบตัวตนที่แท้จริงของตนเลยด้วยซ้ำ
ฉันจะตายแบบนี้งั้นหรือ?
เขาไม่อาจทำใจยอมรับความพ่ายแพ้ได้ ท้ายที่สุดแสงรัศมีของเขาก็หายวับไปในชั่วพริบตา ทันใดนั้นร่างของชายหนุ่มก็ล้มลงไปกับพื้นอย่างแรง
เฉินผิงพยายามลุกขึ้นอีกครั้ง แต่ก็พอจะรู้ว่าตนไม่มีเรี่ยวแรงมากพอ
ทางฝั่งฟ่านเจียงเองได้ย่างเท้าไปข้างหน้าและมองเฉินผิงอย่างไม่แยแส
เป็นไปตามที่เขาทำนายไว้ไม่มีผิด ตอนนี้เฉินผิงช่างน่าสมเพชเหมือนลูกหมาที่หมดหนทางสู้
“แกมีของล้ำค่าอยู่มากมายติดตัวหนิ ฉันคิดว่าคงไม่ดีนักที่จะกำจัดแกในตอนนี้” ฟ่านเจียงพูดด้วยใบหน้ายิ้มเยาะ
เฉินผิงยังคงนิ่งเงียบ ขณะเดียวกันก็พยายามลุกขึ้นยืนด้วยกำลังทั้งหมดที่มี
แม้ว่าพลังวิญญาณของเขาได้หมดไปแล้วแต่ชายหนุ่มก็ยังพยายามยืนขึ้นโดยใช้ความแข็งแกร่งของกล้ามเนื้อที่ยังพอเหลืออยู่
หากจะต้องตายจริงๆ อย่างไรเขาก็จะไม่ยอมตายอย่างต่ำต้อย
ฟ่านเจียงที่เห็นเช่นนั้นก็เข้ามาเหยียบหัวของเฉินผิงในทันใด
ปั๊ก!
ร่างกายท่อนบนของเฉินผิงทรุดราบลงไปกับพื้น หลังจากที่พยายามผยุงตัวขึ้นด้วยความยากลำบาก
“หยุดดิ้นรนเถอะ ไร้ประโยชน์เปล่าๆ เอาเป็นว่าฉันจะช่วยให้แกตายอย่างไม่ทรมานมากนัก ถ้าแกมอบของล้ำค่าทั้งหมดให้ฉันตอนนี้”
ฟ่านเจียงมองเฉินผิงด้วยรอยยิ้มเย่อหยิ่งบนใบหน้า
“ฝันไปเถอะ!”
เฉินผิงจ้องฟ่านเจียงอย่างข่มขู่
ถึงรู้ว่ากำลังจะตาย แต่ชายหนุ่มจะไม่ยอมให้ฟ่านเจียงพรากอะไรไปจากเขาเด็ดขาด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...