หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1556

“บรรลุขั้นวิญญาณใหม่ในวัยยี่สิบปีเศษอย่างนั้นหรือ?” เทพพยัคฆานิ่งไปครู่หนึ่ง "ถ้าเป็นในสมัยโบราณก็คงไม่แปลกอะไร แต่ในโลกปัจจุบัน อัจฉริยะแบบนั้นหาได้ยากมาก..."

หลังจากที่เขาครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง เทพพยัคฆาก็พูดขึ้นอีกครั้ง "อย่าถือสาเขาเลย ตราบใดที่เขาไม่สร้างปัญหา ก็ปล่อยเขาไปก่อน... แล้วอีกอย่าง พลังแห่งศรัทธาได้ส่อเค้าลดลงในช่วงหลังๆ นี่เป็นสิ่งที่เจ้าปฏิบัติต่อข้าเช่นนั้นเหรอ? เจ้านี่มันไม่ได้ครึ่งของพี่ชายเจ้าเลยจริงๆ” เทพพยัคฆากล่าวด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ตู้จือเถิงก็สั่นสะท้านไปทั้งตัว เขาอ้อนวอน "ข้าจะรีบจัดการทันที โปรดยกโทษให้ข้าด้วย เถิด ท่านเทพพยัคฆา..."

“ไปเถอะ ถ้าเจ้าไม่เหมาะกับตำแหน่งนี้ ข้าจะปล่อยให้คนอื่นเข้ามาแทน” เทพพยัคฆาโบกมือไล่ตู้จือเถิง

ตู้จือเถิงจากไปอย่างรีบร้อนพร้อมกับเหงื่อเย็นๆ ไหลลงมาตามใบหน้าของเขา

ขณะเดียวกัน เทพพยัคฆาก็เข้าไปในหุบเขาที่อยู่ด้านหลังที่พักของเขา เทวรูปขนาดใหญ่ตั้งอยู่กลางหุบเขา

เทวรูปนั้นดูโบราณและทรุดโทรมลงในช่วงหลายปีที่ผ่านมาและเริ่มแสดงร่องรอยของความชำรุดเสียหาย

ถึงกระนั้น ราศีและความสง่างามของเทวรูปก็ไม่ได้ถูกบดบังแม้แต่น้อยแม้ว่าจะอยู่ในสภาพที่ทรุดโทรมก็ตาม

เทพพยัคฆาคุกเข่าลงบนอาสนะที่วางต่อหน้าเทวรูปด้วยความเคารพ

ทันทีที่ตู้จือเถิงกลับมาที่พระราชวัง เขาก็เรียกประชุมผู้อาวุโสทุกคน

"ประกาศให้ทุกคนไปทำพิธีสักการะโดยด่วน ผู้ที่ไม่ปฏิบัติตามจะถูกเนรเทศออกจากเกาะเผิงไหล!" ตู้จือเถิงกล่าวอย่างเย็นชา

เหล่าผู้อาวุโสไม่รอช้า รีบดำเนินการทันทีที่ได้รับคำสั่ง

ทุกคนบนเกาะเผิงไหลละทิ้งสิ่งที่พวกเขาทำทันทีและไปวิหารที่ใกล้ที่สุดเพื่อสักการะบูชา

หูหม่าซือกำลังรับประทานอาหารอยู่ตอนที่เขาสังเกตเห็นว่าทุกคนหยุดสิ่งที่พวกเขากำลังทำอยู่และรีบออกไป

เขาจึงแอบติดตามพวกเขาไปด้วยอยากรู้อยากเห็น

ทำไมพวกเขาถึงบูชาเทวรูปหิน? คนเหล่านี้เป็นผู้บำเพ็ญเพียรไม่ใช่เหรอทำไมพวกเขาถึงบูชาเทวรูปหินเช่นนี้?

“ใช่ๆ ถูกต้องครับ ผมเพิ่งจะมาอยู่ที่นี่...” หูหม่าซือตอบพลางผงกศีรษะไปด้วย

“ฟังนะ ราชโองการนี้เพิ่งมาจากพระราชวังให้ทุกคนไปสักการะในวันนี้ ใครไม่ปฏิบัติตามจะต้องถูกเนรเทศออกจากเกาะเผิงไหล นั่นคือเหตุผลที่ทุกคนต้องรีบมาสักการะ” ชายชราอธิบาย

“ทำไมเราถึงต้องสักการะเทวรูปหินด้วยหรือท่าน?”

"นี่เป็นสิ่งที่ทำเป็นปกติอยู่แล้ว จริงๆ ควรมีคนบอกเรื่องนี้กับคุณตั้งแต่ก้าวแรกที่คุณมาที่นี่นะ ไม่มีใครบอกอะไรคุณเลยเหรอ?" ชายชราถามขณะที่มองไปที่หูหม่าซือด้วยท่าทางที่สับสนเล็กน้อย

หูหม่าซือส่ายหัว "ผมอยู่ที่นี่มาสองสามเดือนแล้ว แต่ไม่มีใครบอกผมเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย..."

"เข้าใจแล้ว เธอต้องมาที่นี่ในฐานะนักเดินทางท่องเที่ยวแน่ๆ เลยไม่รู้ว่าต้องมาทำการสักการะที่วิหาร ฉันจะบอกให้นะ เกาะนี้มีกฎที่ต้องปฏิบัติตาม..."

เมื่อชายชราบอกหูหม่าซือเกี่ยวกับเรื่องราวต่างๆ ของเกาะ เขาก็ค่อยๆ เข้าใจความเป็นไปของเกาะเผิงไหลมากขึ้น