หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1557

ปรากฎว่าไม่มีชาวเกาะเผิงไหลคนใดที่เป็นชนพื้นเมืองแต่กำเนิด

พวกเขาทั้งหมดมาถึงเกาะแห่งนี้ ณ ช่วงเวลาใดเวลาหนึ่งของชีวิต

หลายคนไม่ทราบด้วยซ้ำว่าตัวพวกเขาเองเป็นผู้บำเพ็ญญาณ เหตุผลเดียวที่พวกเขามาที่เกาะก็เพียงเพื่อยืดอายุขัยของพวกเขาเท่านั้น

เมื่อตัดสินใจเป็นชาวเกาะของที่นี่ พวกเขาจะได้รับข้อความเหมือนพระคัมภีร์เพื่อให้ท่องและฝึกฝน

ยิ่งไปกว่านั้นคือต้องสักการะบูชาในช่วงเวลาที่กำหนด

ในไม่ช้าผู้คนก็ค้นพบว่าการอ่านพระคัมภีร์ทำให้พวกเขามีอายุยืนยาวกว่าร้อยปี การค้นพบที่น่าอัศจรรย์นี้ก็แพร่หลายไปตามปากต่อปากในที่สุด

ด้วยเหตุนี้ เกาะเผิงไหลจึงเปลี่ยนจากการมีประชากรเริ่มต้นเพียงหลายสิบคนเป็นหลายหมื่นคน ผู้คนที่มาที่นี่มาจากทุกสาขาอาชีพ

“ก่อนที่ฉันจะมาที่นี่ ฉันป่วยด้วยโรคต่างๆ มากมาย แต่ตอนนี้ฉันหายดีแล้ว! คุณควรอยู่ต่อนะ ที่นี่คือสรวงสวรรค์เลยล่ะ” ชายชราแนะนำ

หูหม่าซือตอบกลับด้วยรอยยิ้ม “คุณพูดถูก ผมจะลองคิดดูนะครับ...”

ขณะที่เขาขอตัวจากผู้อาวุโส ก็มีคำถามผุดขึ้นในใจของเขา

ใครกันที่ชักใยเหตุการณ์อยู่เบื้องหลังจนสามารถทำให้คนธรรมดาจำนวนมากเข้าสู่การตนเป็นผู้บำเพ็ญญาณได้?

"อืม... เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่มาก ฉันควรรอจนกว่าเฉินผิงออกจากการกักตนเสียก่อน... " หูหม่าซือพึมพำกับตัวเอง

เขาไม่กล้าสืบต่อไป ดังนั้นเขาจึงหาที่พักชั่วคราวจนกว่าเฉินผิงจะกลับมา

เวลาสามเดือนผ่านไปอย่างรวดเร็ว

เฉินผิงบำเพ็ญเพียรมาตลอดสามเดือนที่ผ่านมา เนื่องจากคนจากวังเผิงไหลไม่ได้มาก่อกวนหาเรื่องกับเขา ทุกอย่างจึงผ่านไปด้วยดีและเงียบสงบ

อย่างไรก็ตาม ในยุทธภพ ณ เมืองจิงตู ที่อยู่ห่างออกไปหลายพันกิโลเมตร ชายชุดดำก็เริ่มโจมตีอีกครั้ง เข่นฆ่าผู้คนและดูดซับพลังของพวกเขา

ทุกคนหวาดกลัวจนหัวหด บางคนถึงกับคาดเดาว่าเฉินผิงกลับมาอย่างลับๆ!

ถึงอย่างนั้น เขาก็ไม่มีทางรู้แน่ชัดว่าเมื่อไหร่เฉินผิงจะกลับมาที่จิงตูและต่อสู้กับสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้อีก

เขาทำได้เพียงปลอบใจตัวเองอย่างเพ้อฝันว่าเฉินผิงไร้ความสามารถและไม่สามารถต่อสู้กับเขาได้ ดังนั้นเขาจึงหลบซ่อนตัว

“ประธานจู้ ทำไมถึงรีบร้อนเรียกผมมา?” หลงจิ้งกั๋วถามขณะที่เขาเดินเข้าเร่งฝีเท้าก้าวเข้ามาในห้องโถง

"ฮึ่ม! คุณยังมีหน้ามาผมอย่างนั้นอยู่อีกหรือ? ดูนี่สิ!" จู้จื่อซานตะโกน

เขาคว้าเอกสารบนโต๊ะแล้วขว้างไปที่หน้าของหลงจิ้งกั๋ว

จากนั้นเขาพูดต่ออย่างดูถูกเหยียดหยาม "พวกคุณทำตามอำเภอใจเกินไปแล้ว! ผมได้รับรายงานอย่างต่อเนื่องจากยุทธภพแห่งจิงตู เรื่องโจมตีของชายชุดดำ แม้แต่สำนักกับตระกูลใหญ่ๆที่อยู่ในสมาพันธ์ก็ตกเป็นเป้าหมายด้วย! สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ของที่อื่นก็รายงานมาเหมือนกัน! คุณกำลังพยายามทำให้ยุทธภพวุ่นวายหรือไง? ผมอาจจะปกปิดช่วยพวกคุณได้ แต่ถ้าเจ้าหน้าที่รัฐเริ่มได้กลิ่นแล้วลงมือสืบสวนเมื่อไร พวกคุณทุกคนจากตระกูลหลงจะไม่มีใครเล็ดรอดไปได้แน่"

จู้จื่อซานหงุดหงิดจนเกินบรรยาย ดังนั้นเขาจึงระบายความโกรธใส่หลงจิ้งกั๋ว

ในฐานะผู้นำตระกูลหลง หลงจิ้งกั๋วรู้สึกอับอายอย่างยิ่งที่ถูกจู้จื่อซานตำหนิใส่หน้าแบบนี้