หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1558

หลงจิ้งกั๋วไม่สนใจที่จะดูเอกสารเหล่านั้นด้วยซ้ำ เขากล่าวด้วยสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อยว่า "ประธานจู้ ผมจะบอกให้หลงเซียวหยุดก็แล้วกัน แต่เขาไม่ใช่คนเดียวที่ทำเรื่องพวกนี้ เรื่องการปรากฏตัวของชายชุดดำบ่อยๆ ถ้าคุณอยากจะตำหนิใครซักคน คุณควรจะไปตามหาหนิงจื้อกับพวกเสื้อคลุมทองแดงรมดำพวกนั้นมากกว่า…”

หลงจิ้งกั๋วหมุนตัวหันหลังกลับทันที่ที่พูดจบโดยไม่รอดูปฏิกิริยาของจู้จื่อซาน

จู้จื่อซานมองตามหลังหลงจิ้งกั๋ว เขายืนนิ่งอยู่กับที่สักพักก่อนที่เขาจะเริ่มตัวสั่นด้วยความโกรธ

“อวดดี! อวดดี! มันกล้าพูดกับฉันแบบนี้ได้ยังไง” จู้จื่อซานอุทานและตบโต๊ะอย่างแรง

แต่ลึกๆ ในใจ เขารู้ดีว่าตัวเขาเองเป็นประธานสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้เพียงแค่ในนามเท่านั้น ไม่ได้มีอำนาจการปกครองที่แท้จริง ดังนั้น มันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วที่เขาจะสามารถไปตามหาหนิงจื้อกับพวกเสื้อคลุมทองแดงรมดำด้วยตนเอง

ในห้องลับอันเงียบสงบที่บ้านพักของตระกูลหลง ศพที่แห้งกรังนอนเรียงรายอยู่รอบๆ หลงเซียว แสงยามเย็นส่องกระทบร่างกายของเขา ซากศพคือผู้คนที่ตายแล้วหลังจากถูกดูดกลืนพลังไป

หลงจิ้งกั๋วเป็นคนสั่งให้คนของเขาลักพาตัวผู้คนมาเพื่อการฝึกบำเพ็ญของหลงเซียว!

ก่อนหน้านี้เขาคิดว่าการทำเช่นนี้เป็นการกระทำที่ต่ำต้อยและชั่วช้า แต่ตอนนี้เขาพร้อมสนับสนุนหลงเซียวในเส้นทางนี้

หลงเซียวใช้ความพยายามอย่างมากในช่วงสามเดือนนั้น และตอนนี้เขาบรรลุเป็นเจ้ายุทธ์ระดับสูงแล้ว!

ช่างเป็นการเลื่อนขั้นอย่างรวดเร็วที่หาได้ยากยิ่งในยุทธภพ

ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณวิญญาณที่อยู่ในร่างของเขา มิฉะนั้น ไม่ว่าหลงเซียวจะมีพรสวรรค์เพียงใด เขาจะไม่สามารถก้าวหน้าได้เร็วขนาดนี้

ถึงเวลาแล้วที่ฉันจะแสวงหาโอกาสเพื่อไปถึงระดับขุนพลยุทธ์ ถ้าฉันไปถึงระดับนั้น ฉันอยากรู้นักว่าจะมีใครสู้ฉันได้ในยุทธภพนี้...

รอยยิ้มเย็นชาปรากฎบนใบหน้าของหลงเซียว

การทะลวงไปสู่ขั้นขุนพลยุทธ์นั้นใช้เวลามากกว่าแค่นั่งบำเพ็ญตนฝึกลมปราณ แม้แต่ฟ่านเจียงก็ยังติดอยู่ที่ ระดับเจ้ายุทธ์มานานกว่าสิบปีและไม่สามารถไปถึงระดับขุนพลยุทธ์ได้

ความก้าวหน้าของพลังยุทธ์นั้นขึ้นอยู่กับโชคและสถานการณ์ และถ้าหากสำเร็จ มันจะกลายเป็นการก้าวกระโดดไปสู่อาณาจักรที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

ไม่มีใครสามารถคาดเดาได้ว่าแต่ละคนจะไปถึงตำแหน่งขุนพลยุทธ์เมื่อไรและอย่างไร

“หลงเซียว จู้จื่อซานขอให้เราหยุดในสิ่งที่เรากำลังทำอยู่ตอนนี้” หลงจิ้งกั๋วพูด

"หยุดเหรอ?" หลงเซียวหัวเราะเยาะ "ผมกำลังจะบรรลุถึงระดับขุนพลยุทธ์ในอีกไม่ช้าอยู่แล้ว ผมจะกลายเป็นปราชญ์ยุทธ์ ตระกูลหลงจะกลายเป็นตระกูลที่มีอำนาจมากที่สุดในยุทธภพ เป็นไปไม่ได้ที่ผมจะหยุดนะพ่อ!"

หลงจิ้งกั๋วรู้สึกภาคภูมิใจกับปณิธานของหลงเซียว

เขาดูตื่นเต้นและคาดหวังขณะที่เขาพึมพำ "ถูกต้อง ตระกูลหลงจะผงาดขึ้นอีกครั้งและจะกลายเป็นตระกูลที่ทรงพลังที่สุด!"

"ผมต้องตามหาเฉินผิง ผมไม่มีวันสบายใจได้จนกว่ามันจะหายไปจากโลกนี้"

หลังจากที่พูดจบ เขาก็ออกจากห้องลับไป

หลงเซียวรู้ว่าเขาต้องตามหาเฉินผิงเพื่อฆ่าเขาดับความวุ่นวายภายในใจ จากนั้นเขาจึงจะสามารถมุ่งมั่นไปที่การเลื่อนระดับขั้นพลังยุทธ์โดยไม่มีสิ่งใดเป็นเครื่องกีดขวางและรบกวนจิตใจ

หลงจิ้งกั๋วไม่ได้ห้ามหลงเซียว แต่เขาไปที่คุกใต้ดินแทน และดูเหมือนว่าหลงต้าเฉียวกำลังจะโดนเฆี่ยนตีอย่างไร้ความปรานีอีกรอบ