หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1566

เมื่อเห็นว่าลูกชายปลอดภัยดี ตู้จือเถิงจึงลดการระวังตัว เขาพูดอย่างฉับไวพร้อมการโบกมือว่า “งั้นก็ไปคุยกันข้างในเถอะ!”

ลึกลงไปในใจ ตู้จือเถิงไม่อยากสร้างศัตรูที่เป็นผู้บรรลุขั้นวิญญาณใหม่

จากมุมมองของเขา คงจะดีมากหากเขามีสัมพันธ์อันดีกับเฉินผิงเอาไว้

ไม่นานหลังจากนั้น กลุ่มคนก็เข้าไปในวัง และตู้จือเถิงก็สั่งให้คนนำอาหารที่หรูหรามาเสิร์ฟเฉินผิงและคนอื่นๆ

กล่าวได้ว่ามีร่องรอยของความระมัดระวังแฝงอยู่ในการกระทำที่นอบน้อมของเขา

ถึงอย่างไรเขาก็ไม่ได้รับรู้ถึงเหตุผลว่าทำไมเฉินผิงและพวกพ้องถึงได้มาเยือนเกาะเผิงไหลอย่างกะทันหัน

ยิ่งไปกว่านั้น ตู้จือเถิงยังมีความรู้เป็นศูนย์เกี่ยวกับตัวตนที่แท้จริงของเฉินผิง ถ้าเขารู้ว่าเฉินผิงไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็นฆาตกรที่สังหารตู้ต๋า พี่ชายของเขา ก็คงไม่ต้องบอกว่าตู้จือเถิงจะทำตัวดีกับเฉินผิงแบบนี้หรือไม่

จากนั้นก็มีคำถามของตู้จือเถิง “พวกคุณเดินทางมาไกลจนถึงเกาะเผิงไหลเพื่อพักผ่อนเหรอ? หรือว่าพวกคุณมาที่นี่เพื่อทำเรื่องอื่นด้วยเช่นกัน?”

“เราเคยได้ยินเกี่ยวกับที่นี่ เราก็เลยอยากรู้อยากเห็นและตัดสินใจมาสำรวจสักหน่อย...” นั่นคือคำตอบของเฉินผิง

“คุณบอกว่าอยากรู้อยากเห็นงั้นเหรอ? ผมขอถามได้ไหมว่าอะไรที่กระตุ้นความสนใจของคุณ?” ตู้จือเถิงไม่รู้ว่าเฉินผิงหลงใหลอะไร

“ในเมื่อคุณถามคำถามนี้ ราชาตู้ ผมก็จะบอกตรงๆ ดินแดนของเกาะเผิงไหลอุดมไปด้วยพลังวิญญาณ ดังนั้นมันจึงเป็นสถานที่ที่ดีที่สุดสำหรับผู้ที่ฝึกฝนการบำเพ็ญฌาน ทุกคนที่อาศัยอยู่บนเกาะแห่งนี้น่าจะทรงพลังเป็นพิเศษ ผมไม่เข้าใจว่าทำไมพวกคุณถึงทำดีที่สุดได้แค่การบรรลุถึงระดับสูงสุดของขั้นแปรธาตุ” เฉินผิงซักถามอย่างโผงผาง

ถึงแม้ว่าเขาจะมีข้อมูลบางอย่างอยู่ในมือแล้ว แต่เขาก็ยังอยากยืนยันข้อมูลเหล่านี้กับตู้จือเถิง

เมื่อผู้สร้างได้ฟังคำถาม เสียงถอนใจอย่างจนปัญญาก็เล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากของเขา “ความจริงแล้วเรารู้ถึงปัญหาที่คุณชี้ให้เห็นมานานแล้ว น่าเศร้าที่ผมไม่รู้ว่าต้นตอของปัญหาคืออะไร แต่ถึงแม้ว่าเราจะบรรลุไปได้แค่ระดับสูงสุดของขั้นแปรธาตุ แต่เราก็พอใจแล้ว อย่างที่คุณเองก็อาจจะรู้อยู่แล้ว ผู้บำเพ็ญพลังวิญญาณจำนวนมากที่อยู่บนเกาะเผิงไหลเป็นแค่คนทั่วไป และระดับของการบำเพ็ญฌานก็ไม่ได้สำคัญต่อพวกเขา สุขภาพและความสงบสุขต่างหากที่พวกเขาปรารถนามาโดยตลอด”

เขาชะงักไปเล็กน้อยเพื่อครุ่นคิดก่อนจะพูดต่อไปว่า “นอกจากนี้ ผู้คนบนเกาะเผิงไหลล้วนมีชีวิตที่ยืนยาวกว่าหนึ่งศตวรรษ นั่นคือความสามารถที่โลกภายนอกไม่มีทางทำได้สำเร็จ สำหรับเหตุผลที่อยู่เบื้องหลังขีดจำกัดของระดับการบำเพ็ญฌานของเรานั้น ไม่มีใครพยายามหาคำอธิบายเลยจริงๆ ใครจะไปรู้ล่ะ? บางทีอาจมีพลังบางอย่างที่สะกดเกาะแห่งนี้ไว้ก็ได้”

หลังจากได้ฟังคำอธิบายของตู้จือเถิง เฉินผิงก็ประหลาดใจ

ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อนั้นเอง หนานจึงตรงไปตรงมาและเปิดเผยว่า “พ่อครับ ความจริงแล้วพวกเขาพังเทวรูปโดยบังเอิญ ได้โปรดอย่าขอการอภัยจากเทพเจ้าแทนพวกเขาเลย...”

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้บอกว่าเฉินผิงตั้งใจทำลายเทวรูป เห็นได้ชัดว่าหนานปกปิดความผิดให้เฉินผิง

“อะ-อะไรนะ?” พวกเขาพังเทวรูปเหรอ?”

ใบหน้าของตู้จือเถิงมีความกังวลเมื่อได้ยินเช่นนั้น

เมื่อเห็นการเปลี่ยนแปลงนั้น เฉินผิงจึงเปล่งเสียงว่า “มันเป็นอุบัติเหตุครับ ราชาตู้ ผมจะชดเชยความเสียหายให้ แต่ทำไมต้องทำท่าทางประหลาดใจด้วยล่ะ? เทวรูปมีอะไรบางอย่างมากกว่าที่ตามองเห็นหรือเปล่า ราชาตู้?”

ตู้จือเถิงรีบตั้งสติในขณะที่เขาส่ายหัว “อะไรทำให้คุณพูดแบบนั้นล่ะ? เทวรูปเป็นแค่สัญลักษณ์ของความศรัทธาสำหรับผู้คน ผมก็แค่ขอให้ช่างแกะสลักของผมสลักเทวรูปอีกอันขึ้นมาในภายหลังก็ได้ ตอนนี้ก็ดึกแล้ว พวกคุณควรอยู่ค้างคืน”

หลังจากพูดประโยคนั้น เขาก็จับจ้องไปที่ลูกชายและแนะนำว่า “พาพวกเขาไปดูห้องนอนสิ หนาน”