หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1569

“ท่านเทพพยัคฆา โปรดเมตตา! ได้โปรดไว้ชีวิตเราด้วย...”

ตู้จือเถิงวิงวอนขอการอภัยในขณะที่เขาคลานไปตลอดทางจนถึงคฤหาสน์แห่งนั้น เขาไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมา เพียงแค่รัศมีอันทรงพลังที่มาจากเทพพยัคฆาก็เพียงพอที่จะทำให้เขาเกือบฉี่รดกางเกงแล้ว

“แกทำงานแบบนี้เหรอ? มีคนรุกล้ำเข้ามาในดินแดนต้องห้ามได้ยังไง?” เทพพยัคฆาตะคอกถามอย่างเย็นชา

ตู้จือเถิงตัวสั่นในขณะที่เขารีบอธิบายว่า “ได้โปรดเมตตาด้วยเถิด ท่านเทพพยัคฆา เขาคือเฉินผิง เขากับเพื่อนๆ ของเขาคือคนที่แทรกซึมเข้ามาที่นี่ ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพวกเขาเปิดประตูกลของดินแดนต้องห้ามและเข้ามาที่นี่ได้ยังไง”

“เฉินผิงเหรอ?” เทพพยัคฆาขมวดคิ้ว

“ใช่แล้วครับ ตู้ต๋า พี่ชายของข้าถูกเขาสังหาร” ตู้จือเถิงกล่าวเสริม

“ในเมื่อมันฆ่าพี่ชายของแก แล้วทำไมแกถึงยอมให้มันเข้ามาพักได้อีก? วันนี้เทวรูปถูกทำลายและดินแดนต้องห้ามถูกรุกล้ำ แกมัวทำอะไรอยู่ ราชาตู้?”

เห็นได้ชัดว่าเทพพยัคฆาโกรธเกรี้ยว

“ท่านเทพพยัคฆา เฉินผิงบรรลุไปถึงขั้นวิญญาณใหม่แล้ว เห็นได้ชัดว่าข้าสู้เขาไม่ได้ เขาคือคนที่ทำลายเทวรูป ข้าได้ใช้เทวทัณฑ์กับเขาแต่ดูเหมือนว่ามันจะกล้ำกรายเขาไม่ได้เลยสักนิด...”

เทพพยัคฆาสนใจถ้อยคำของตู้จือเถิงทันที

“มันสามารถต้านทานเทวทัณฑ์ได้ด้วยงั้นรึ?” ประกายของความตื่นเต้นวูบวาบอยู่ในดวงตาของเทพพยัคฆา “ดูเหมือนว่าร่างมนุษย์ของหนุ่มคนนี้จะมีของดีซ่อนอยู่ บางทีนายท่านอาจฟื้นคืนชีพโดยใช้ร่างของเขา...”

ตู้จือเถิงไม่เข้าใจว่าเทพพยัคฆากำลังพูดถึงอะไร เขาไม่รู้เช่นกันว่าใครคือ “นายท่าน” ที่เทพพยัคฆากำลังกล่าวถึง

ทั้งหมดที่ตู้จือเถิงรู้ก็คือเทพพยัคฆาที่อยู่เบื้องหน้าเขาคือราชาที่แท้จริงของเกาะเผิงไหล

“วันพรุ่งนี้แกต้องพาตัวไอ้หนุ่มคนนั้นมาให้ฉัน” เทพพยัคฆาเอ่ย

ตู้จือเถิงขมวดคิ้ว เขาไม่แน่ใจว่าเฉินผิงจะฟังเขาหรือเปล่า

ถ้าเฉินผิงไม่ฟังเขา เขาก็ไร้ความสามารถที่จะพาชายหนุ่มมาที่นี่ด้วยการใช้กำลัง

ในช่วงเวลานั้น เทพพยัคฆานำยากร่อนพลังบางส่วนออกมาและโยนมันให้ตู้จือเถิง

“วันพรุ่งนี้ สิ่งที่แกต้องทำก็คือหาทางทำให้มันกินยานี้ให้ได้ มันจะสูญเสียพลังไปชั่วคราวและจะเชื่อฟังแก จำไว้ว่ายาแค่เม็ดเดียวก็ออกฤทธิ์เพียงพอแล้ว แกต้องไม่ทำร้ายมัน ฉันยังต้องใช้มันอยู่!” เทพพยัคฆาย้ำเตือนตู้จือเถิง

พวกเขาไม่เคยเห็นใครที่กินยาเม็ดเป็นอาหารเช้า

“ทุกท่าน สำหรับผู้คนอย่างเรา การกินอาหารตามปกติถือว่าเป็นการสิ้นเปลือง มียาเม็ดเสริมอาหารที่นักกลั่นยาในวังของเราผลิตขึ้นมาเป็นพิเศษ ยาพวกนี้ช่วยในการบำเพ็ญฌาน โปรดลองชิมดูสิ!” หลังจากพูดเช่นนั้น ตู้จือเถิงก็หยิบยาเม็ดขึ้นมาและกินยาเข้าไป

ทั้งหูหม่าซือและจ้าวฉวางต่างมองไปที่เฉินผิงในคราวเดียวกัน พวกเขาทั้งสองคนไม่รู้เรื่องการกลั่นยา ดังนั้นพวกเขาจึงไม่แน่ใจว่ายาเม็ดจะมีสิ่งผิดปกติหรือไม่

เฉินผิงพยักหน้าให้พวกเขาทั้งสองคนก่อนจะหยิบยาที่อยู่ตรงหน้าขึ้นมาและใส่ยาเข้าไปในปากของเขา

หูหม่าซือและจ้าวฉวางรีบกินยาเข้าไปเมื่อพวกเขาเห็นว่าเฉินผิงกินยาไปหนึ่งเม็ด

ถึงอย่างไรการกินยาเม็ดเป็นอาหารเช้าก็ถือได้ว่าเป็นความหรูหราอย่างหนึ่ง

เมื่อยาเข้าไปในปากของพวกเขา คลื่นของความอบอุ่นก็ไหลเวียนผ่านพวกเขา ยาพวกนี้เป็นของดีเหมือนกันนะเนี่ย!

ยาเม็ดที่อยู่ในจานเริ่มลดจำนวนลง เฉินผิงหยิบยาเม็ดสุดท้ายและพร้อมที่จะป้อนมันเข้าปากของเขา แต่ก็ต้องหยุดชะงัก