หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1570

เขาขมวดคิ้วขณะบรรจงสูดดมยาอย่างระแวดระวัง

หัวใจของตู้จือเถิงเต้นไม่เป็นจังหวะเมื่อเห็นการกระทำของเฉินผิง

เขากลัวว่าเฉินผิงจะฆ่าเขาด้วยความเดือดดาล หากเฉินผิงรู้ว่ามีบางอย่างที่ผิดปกติอยู่ในยานั้น

ขณะที่ตู้จือเถิงเฝ้าดูเฉินผิงอย่างกระวนกระวายใจ เฉินผิงก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหยิบยาใส่ปากของเขา

ในที่สุดตู้จือเถิงก็ถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอกเมื่อเขาเห็นว่าเฉินผิงกินยาเข้าไปแล้ว

“ยานี่เป็นของดีจริงๆ ฉันรู้สึกสดชื่นกระปรี้ประเปร่าขึ้นมาเลยหลังจากกินยาพวกนี้”

หูหม่าซือกรอกยาลงท้องตัวเองจนหมดเรียบร้อยต่อหน้าเขาแถมเรอใส่อีกต่างหาก

ทันใดนั้นเอง ในขณะที่เขากำลังจะลุกขึ้น เขารู้สึกราวกับว่าแข้งขาของเขาก็เกิดไร้เรี่ยวแรงขึ้นมา จนต้องทรุดลงไปกองกับพื้น

ด้วยความตกใจ หูหม่าซือรีบพยายามเปล่งพลังยุทธ์ออกมา แต่แล้วเขาก็พบว่าจุดชีพจรตันเถียนของเขาว่างเปล่าและไร้ซึ่งพลังยุทธ์ใดๆ

"เวรละ!" หูหม่าซือสบถออกมาดังลั่น

ในขณะเดียวกัน จ้าวฉวางก็รู้สึกหมดเรี่ยวแรงเช่นกัน เขาทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้

เฉินผิงไม่มีอาการตกใจเลย เขาจ้องมองดูอาการของหูหม่าซือและจ้าวฉวาง แล้วค่อยๆ เดินไปที่เก้าอี้และพยายามเคลื่อนไหวน้อยที่สุด

เมื่อเห็นเช่นนั้นตู้จือเถิงก็หัวเราะออกมาดังลั่น "ฮ่าฮ่า! กระจอกๆ อย่างพวกนาย กล้าดียังไงมาทำตัวระรานบนเกาะเผิงไหล นายฆ่าพี่ชายของฉัน แถมยังทำลายเทวรูปอีก อย่าแม้แต่จะคิดว่าจะได้ออกจากที่นี่! ไป

! พาตัวพวกมันไป!"

ตู้จือเถิงโบกมือสั่งให้ทหารองครักษ์ลากตัวเฉินผิงและคนอื่นๆไป

“ตู้จือเถิง ไอ้เจ้าสารเลว แกกล้าดียังไงมาวางยาพวกเรา!” หูหม่าซือตะโกนใส่หน้าตู้จือเถิง

“ตู้หนาน ผมไม่ควรนับถือคุณเป็นเพื่อนเลย คุณมันชั่วร้ายเกินไปแล้ว!” จ้าวฉวางหันไปมองตู้หนานอย่างกราดเกรี้ยว

แม้ว่าสีหน้าของตู้หนานจะเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่เขาก็ยืนนิ่งอยู่กับที่และไม่ได้พูดอะไรออกมา

อีกทางหนึ่ง เฉินผิงเงียบขณะที่เขาชำเลืองมองตู้หนานอย่างใจเย็น