หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1571

เทพพยัคฆาไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัดที่ได้ยินหูหม่าซือเรียกเขาว่า สัตว์อสูร

รัศมีพุ่งออกมาจากร่างของเทพพยัคฆาและโจมตีหูหม่าซือทันที เขากัดฟันกรอดและทรุดตัวลงกับพื้น หน้าตาเหยเกด้วยความเจ็บปวดที่เข้าครอบงำจนทั่วร่าง

เห็นดังนั้น จ้าวฉวางหน้าซีดเผือดด้วยความหวาดกลัวทันที เพราะเขาไม่เคยเจออสูรร้ายแบบนี้มาก่อน

ในทางกลับกัน เฉินผิงกำลังขมวดคิ้วเคร่งขรึม

“ท่านเทพพยัคฆา คนผู้นี้แหละครับคือเฉินผิง” ตู้จือเถิงพูด พลางชี้ไปที่เฉินผิง

เทพพยัคฆายืนขึ้นและโน้มตัวลงช้าๆ ไปทางเฉินผิง รัศมีพลังของเขาชัดเจนมากขึ้นเมื่อเขาเข้าใกล้

รัศมีนี้แตกต่างจากมนุษย์มาก เป็นเครื่องพิสูจน์ว่าเขาเป็นอสูรร้ายจริงๆ ไม่ใช่มนุษย์ที่ปลอมตัวเป็นสัตว์ประหลาด

มีเพียงสัตว์อสูรที่บรรลุขั้นผู้จำแลงเหนือขั้นวิญญาณใหม่เท่านั้น ที่สามารถแปลงกายเป็นมนุษย์ได้

อย่างไรก็ตาม ไม่ใช่ว่าสัตว์อสูรทุกตัวที่บรรลุขั้นผู้จำแลงแล้วจะสามารถกลายร่างเป็นมนุษย์ได้เสมอไป

แม้ว่าสัตว์ร้ายชนิดนี้จะสามารถเปลี่ยนร่างของมันให้มีรูปร่างเหมือนมนุษย์ได้ แต่หัวเสือของมันก็บ่งบอกถึงการแปลงกายที่ไม่สมบูรณ์

เป็นไปได้ว่าสัตว์ร้ายตัวนี้ไม่ได้บรรลุขั้นผู้จำแลงด้วยความเพียรของตัวมันเอง แต่ได้มาจากการไปดึงเอาพลังวิญญาณจากภายนอกแทน เป็นผลให้พลังที่ยืมมานั้นกระจัดกระจายและส่งผลให้การแปลงร่างไม่สมบูรณ์

"อ๊ากกก!" ตู้หนานร้องขึ้นมาด้วยสัญชาตญาณแห่งความกลัวเมื่อเทพพยัคฆาเข้ามาใกล้ ซึ่งทำให้ตู้จือเถิงใจหายวูบ

“ท่านเทพพยัคฆา นั่นลูกชายของข้าเอง โปรดยกโทษเขาด้วยที่เสียมารยาท ข้าจะลงโทษเขาอย่างสาสมเองสำหรับความไม่รู้ประสาของเขา” เขาขอร้องเทพพยัคฆา

อย่างไรก็ตาม เทพพยัคฆาไม่ได้สนใจเขา แต่กลับจ้องมองเฉินผิงอีกครั้ง

แววตาโลภส่องประกายผ่านดวงตาของเขา ราวกับเขามองเห็นเหยื่อตรงหน้าขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ