หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 157

“อื้ม!” หวังหันหันพยักหน้า

“เหลิ่งปิงตานั่นทั้งหล่อ ทั้งรวย ทำไมถึงเลิกกันล่ะ เธอไม่ได้ชอบที่หน้าตาหล่อและมีเงินมีทองเยอะเหรอ”

น้ำเสียงของหลี่เจี้ยนเริ่มมีการเหน็บแนมเล็กน้อย

“ฉัน...” หวังหันหันไม่รู้จะพูดอะไร แต่เธอฟังออกถึงน้ำเสียงที่มีความสุขบนความทุกข์ของผู้อื่นจากหลี่เจี้ยน!

เมื่อเห็นท่าทางของหวังหันหัน รอยยิ้มบนใบหน้าของหลี่เจี้ยนแข็งแกร่งมากขึ้น จากนั้นเขาก็ถามหวังหันหันต่อว่า “เธอมาหาฉันมีธุระอะไรล่ะ”

“ตอนนี้ฉันเป็นพนักงานขายที่บริษัทซินอวี่ และหวังว่าจะได้เซ็นสัญญากับบริษัทเทียนเหม่ย ดังนั้นฉันจึงหวังว่านายจะสามารถช่วยฉันได้...”

หวังหันหันกล่าว

หลังจากได้ฟังสิ่งที่หวังหันหันพูด หลี่เจี้ยนก็หัวเราะออกมาทันที “เธอรู้ไหมว่าสัญญาของเทียนเหม่ยเราน่ะ มีมูลค่าเท่าไหร่ สัญญาแต่ละฉบับมีมูลค่าอย่างน้อยสิบล้านหยวน พนักงานขายตำแหน่งเล็กๆอย่างเธอก็อยากจะทำสัญญากับเทียนเหม่ยของเราเหรอ นี่ล้อเล่นหรือไงกัน”

“ฉันรู้ ว่าการเซ็นสัญญาของเทียนเหม่ยนั้นยากที่จะหารือ เพราะนี่ฉันถึงมาหานายไม่ใช่เหรอ นายเป็นถึงหัวหน้าฝ่ายของบริษัทเทียนเหม่ย แน่นอนว่าต้องมีเส้นสายของตัวเอง ฉันหวังว่านายจะช่วยฉันได้นะ ถ้าเรื่องนี้สำเร็จแล้วฉันจะไม่ลืมนายแน่นอน...”

หวังหันหันพูดอย่างกระตือรือร้น!

เธอต้องหาทางเจรจาสัญญาเพื่อไม่ให้เฉินผิงถูกไล่ออก ไม่เช่นนั้นเฉินผิงจะถูกชุยจื้อหย่วนไล่ออกอย่างแน่นอน!

“ฮ่าๆ...” เมื่อเห็นท่าทีวิงวอนของหวังหันหัน หลี่เจี้ยนก็หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ราวกับเป็นคนวิกลจริต และนั่นทำให้หวังหันหันรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย

“หวังหันหัน นี่ตอนนี้เธอกำลังขอร้องฉันเหรอ เธอจำได้ไหมว่าตอนที่ฉันตามจีบเธอ เธอพูดอะไรกับฉันบ้าง ตอนนั้นดวงตาของเธอมีแต่ความเย็นชา สายในตาของเธอฉันมันแย่กว่าอึสุนัข แต่ตอนนี้เธอกลับมาขอร้องฉันเนี่ยนะ...”

หลี่เจี้ยนระบายความโกรธที่กักขังอยู่ในใจมานานหลายปี “ฉันจะบอกความจริงอะไรกับเธอให้นะ ตอนนี้การเซ็นสัญญาของเทียนเหม่ย เพียงแค่ฉันพูดไปหนึ่งประโยคก็สามารถทำได้เลย เพราะผู้จัดการเราฟังฉัน แต่ทำไมฉันถึงต้องช่วยเธอล่ะ”

ใบหน้าของหวังหันหันแสดงถึงความอึดอัดวางตัวไม่ถูก ตอนที่เคยอยู่โรงเรียน เธอไม่ชอบหลี่เจี้ยนและไม่เคยเห็นเขาในสายตา แต่ใครจะไปรู้ว่าตอนนี้เธอกลับต้องมาขอร้องเขาเสียเอง!