หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1582

มนุษย์ผู้สูงศักดิ์จะอยู่ภายใต้การควบคุมของเสืออสูรได้อย่างไร?

เมื่อคิดได้อย่างนั้น เฉินผิงก็กัดฟันและพบกับการโจมตีของเทพพยัคฆาด้วยกำปั้นที่เปล่งรัศมีราวกับทองคำ

ตูม!

เสียงระเบิดรุนแรงอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อนดังขึ้น และได้ยินไปถึงหูของทุกคนบนเกาะเผิงไหล

เมื่อหูหม่าซือและจ้าวฉวาง ได้ยินเสียงดังจากภายนอกพระราชวัง พวกเขาก็ใจชื้นขึ้นเล็กน้อย

หลังจากการระเบิดที่รุนแรงก่อนหน้านี้ การต่อสู้ก็หยุดลง พวกเขาไม่ได้ยินเสียงการต่อสู้ในพื้นที่ต้องห้าม ดังนั้นพวกเขาจึงเป็นห่วงเฉินผิงมาก

เพราะความเงียบนั้นไม่สามารถสื่อถึงอะไรได้เลย แต่พวกเขาไม่สามารถตรวจสอบสถานการณ์ได้เนื่องจากยังไม่ฟื้นตัว

การระเบิดครั้งที่สองจึงกลายเป็นข่าวดีสำหรับจ้าวฉวางและหูหม่าซือ เฉินผิงยังมีชีวิตอยู่และเขายังคงต่อสู้อยู่สินะ

เฉินผิงใช้พลังวิญญาณเกือบทั้งหมดไปกับการโจมตีครั้งนั้น อย่างไรก็ตาม แรงระเบิดทำให้เทพพยัคฆาต้องเปลี่ยนมุมมองที่มีต่เฉินผิงเสียใหม่

เฉินผิงเป็นเพียงผู้บำเพ็ญญาณขั้นวิญญาณใหม่แต่การต่อสู้ของเขากลับไม่ด้อยไปกว่าผู้จำแลงอย่างฉันเลย! เกิดอะไรขึ้น? ฉันจะไม่แปลกใจเลยถ้าร่างกายของเขาจะแข็งแกร่งกว่าคนอื่นๆ แต่ดูเหมือนว่าพลังวิญญาณของเขาก็อยู่ในระดับอื่นเช่นกัน! แม้ว่าจะมีผู้ฝึกฝนที่สามารถเอาชนะความแตกต่างระหว่างช่วงชั้นพลังได้ แต่นั่นล้วนเป็นอัจฉริยะที่หาตัวไม่ได้แล้ว!

“แกอาจหลบการโจมตีของข้าได้ แต่พลังวิญญาณของเจ้าหมดลงแล้ว เจ้าจะใช้อะไรเพื่อป้องกันการโจมตีครั้งต่อไปของข้าล่ะ?” เทพพยัคฆาเย้ยหยัน

เฉินผิงไม่พูดอะไรสักคำ แต่เขากลับเดินจิตตวิสุทธิอย่างเต็มกำลัง ทันใดนั้น พลังวิญญาณโดยรอบก็เข้าสู่ร่างกายของเขา และกระแสพลังวิญญาณจำนวนนับไม่ถ้วนก็ไหลวนล้อมรอบเขาในทันที

“เจ้าดูดซับพวกมันได้เร็วมาก!”

รูม่านตาของเทพพยัคฆาหดตัว เขาอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเข้าหากัน

ในไม่ช้า ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างตามด้วยสีหน้าแปลกประหลาดใจ และถามขึ้นอย่างไม่เชื่อว่า “ไม่แปลกใจเลยที่เจ้าจะสามารถต่อสู้กับคนที่มีระดับการฝึกฝนที่สูงกว่าได้ เป็นเพราะเจ้ากำลังฝึกฝนเคล็ดวิชาขั้นสูง! ใครสอนเคล็ดวิชานนี้ให้แก? "

“ฉันไม่มีวันบอกแกว่าเป็นใคร เลิกถามได้เลย” เฉินผิงตะคอก

ตูม!

“ข้าอยากจะดูว่าเจ้าจะอยู่ได้นานแค่ไหน” เทพพยัคฆาเยาะเย้ย ริมฝีปากของเขาโค้งเย้ยหยัน

ตู้หนานที่เฝ้าดูรอให้ทุกอย่างคลี่คลาย ดูเหมือนจะคิดอะไรบางอย่างได้ในขณะนั้น ตาของเขาเป็นประกายมีหวัง เขาหันหลังกลับและวิ่งออกไปทันที

เนื่องจากเฉินผิงอยู่ที่นั่น เทพพยัคฆาจึงไม่สนใจผู้หลบหนี

อย่างไรก็ตามตู้หนานไม่ได้หลบหนี แต่เขาวิ่งออกจากพื้นที่ต้องห้ามเพื่อไปพบผู้อาวุโสใหญ่

แม้ว่าผู้อาวุโสใหญ่และเหล่าทหารจะรู้ว่ามีสิ่งเลวร้ายเกิดขึ้นในพื้นที่ต้องห้าม แต่พวกเขาก็ไม่กล้าเข้าไปหากไม่ได้รับคำสั่งจากเบื้องบน

“ผู้อาวุโสใหญ่ประกาศให้ทุกคนรีบไปที่วิหารเพื่อบูชา” ตู้หนานพูดกับผู้อาวุโสใหญ่

“องค์รัชทายาท เกิดอะไรขึ้นที่นั่นครับ ราชาตู้อยู่ที่ไหน” ผู้อาวุโสใหญ่ถาม