หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1585

ลูกแก้วสีดำแตกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยในทันที ก่อนที่จะจางหายไปไม่เหลือซาก

เทพพยัคฆาจ้องมองมันด้วยดวงตาที่ลุกโชนเพราะความโกรธ

ตอนนี้ดวงแสงสีดำถูกทำลาย เช่นเดียวกันกับคทา

ไพ่ในมือของเขาเริ่มลดลงทีละน้อย

เฉินผิงเองก็ไม่ต่างกัน เนื่องจากพลังวิญญาณในร่างกายเขาแทบหมดอยู่รอมร่อ

เขาไม่สามารถฟื้นฟูพลังวิญญาณได้เต็มประสิทธิภาพเมื่อพลังหลั่งไหลออกไปอย่างรวดเร็ว ทั้งสองกำลังจนมุมในขณะที่พวกเขาจ้องมองกันอย่างหวาดระแวง ไม่มีใครอยากจะเป็นฝ่ายลงมือก่อน

ปัจจัยที่กำหนดชัยชนะของแต่ละฝ่ายนั้นขึ้นอยู่กับการได้รับความช่วยเหลือ

“โอ นายท่านผู้ทรงเกียรติของข้า ขอวิงวอนให้ท่านมอบความแข็งแกร่งแก่ข้า...”

เทพพยัคฆาคุกเข่าต่อหน้าเทวรูปหินอีกครั้งและร้องขอพลัง

กระนั้นเขาก็ต้องสิ้นหวัง เมื่อเทวรูปหินยังคงเงียบกริบ

เฉินผิงกระเสือกกระสนใช้จิตตวิสุทธิและพยายามดูดซับพลังวิญญาณรอบตัวเขา โชคไม่ดีที่พลังวิญญาณที่เหลืออยู่บนเกาะมีไม่มากมายเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป นอกจากนี้ การที่เฉินผิงดูดกลืนอย่างรวดเร็วยังทำให้พลังที่คงเหลืออยู่หมดลงไปมาก

ดูเหมือนว่าพลังวิญญาณอันเข้มข้นบนเกาะเผิงไหลนั้นมีต้นเหตุมาจากเทพพยัคฆา ไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ

ทั้งสองอยู่ในสถานการณ์ที่น่าอึดอัดใจ ในขณะที่พวกเขาจ้องอีกฝ่ายอย่างไม่ไว้ใจ

เทพพยัคฆาจ้องเฉินผิงอย่างใจจดใจจ่อจนลืมตู้หนานที่กำลังหนีอย่างระมัดระวัง และกำลังวิ่งออกจากพื้นที่ต้องห้ามอย่างสุดชีวิต

เขากำลังไปตามคนมาช่วย ตราบใดที่เฉินผิงได้รับการช่วยเหลือ เขาจะชนะอย่างแน่นอน

เนื่องจากบนเกาะมีอยู่ไม่กี่คนที่เป็นวรยุทธ์ เขาจึงพุ่งเป้าไปที่หูหม่าซือและจ้าวฉวาง

ตู้หนานสั่งให้หน่วยค้นหาตรวจดูตำแหน่งหูหม่าซือกับจ้าวฉวาง และพบตัวพวกเขาอย่างรวดเร็ว เนื่องจากชายทั้งสองยังอยู่บนเกาะเพราะเป็นห่วงความปลอดภัยของเฉินผิง

หูหม่าซือรู้สึกยินดียิ่งนัก

“ไปกันเถอะ!”

ทั้งสามรีบเดินทางกลับไปยังพื้นที่ต้องห้าม

เฉินผิงและเทพพยัคฆายังคงเผชิญหน้ากัน ต่างระแวดระวังระวังอีกฝ่ายอย่างเต็มที่

“ไอ้หนู ทำไมแกถึงเกลียดข้าในเมื่อไม่มีเรื่องบาดหมางระหว่างเรา? ข้าสัญญาว่าจะสอนทักษะทางวิญญาณให้ ขอแค่เจ้าออกไปจากเกาะเผิงไหล ข้ามีอายุหลายพันปีและเชี่ยวชาญเวทย์มนต์หลายแขนง”

เทพพยัคฆาพยายามประนีประนอม

มันไม่มีประโยชน์ที่จะลากสถานการณ์ในตอนนี้ให้ยืดเยื้อ

“ก็ได้ แต่แกต้องบอกฉันก่อนว่าเกิดอะไรขึ้นกับเทวรูปหิน? แกเป็นตัวอะไรกันแน่?” เฉินผิงถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น