“เฉินผิง ตอนนี้นายไม่มีซูอวี่ฉีผู้หญิงเลวคนนั้นอยู่แล้ว เรื่องของนายนี่มันไม่ได้มีอะไรเลยนะ ทำไมยังกล้าอีกดีแบบนี้อยู่อีก”
เกิ่งซานซานตำหนิเฉินผิง!
เฉินผิงหรี่ตาลงเล็กน้อยและดวงตาก็เขาก็มีแสงเย็นวาบออกมา “ปากของคุณไม่ได้แปรงฟันมาเหรอ ปากเสียเกินไปแล้ว...”
หลังจากพูดจบ เฉินผิงก็ก้าวไปข้างหน้าแล้วตบไปที่หน้าของเกิ่งซานซาน!
ทุกๆคนไม่มีใครตอบโต้ได้ทัน ใบหน้าครึ่งหนึ่งของเกิ่งซานซานแดงและบวมขึ้นมา!
หลี่เจี้ยนที่ยืนอยู่ข้างๆตะลึงเมื่อเห็นว่าเฉินผิงกล้าทำร้ายเกิ่งซานซาน
ใครรู้บ้างว่าเกิ่งซานซานคนนี้เป็นแฟนกับเซียวเหล่ย แต่เฉินผิงที่ดูเป็นผู้ชายธรรมดาๆ กล้าลงมือกับแฟนสาวของคุณชายซู สงสัยคงไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ!
“เจ้าหนุ่ม นี่นายช่างกล้ามาลงไม้ลงมือที่หน้าประตูของบริษัทเรา วิปริตไปแล้วแท้ๆ!” หลี่เจี้ยนส่งเสียงตะคอก “การ์ด! มาเอาชายหนุ่มคนนี้ออกไป!”
ไม่นานการ์ดรักษาความปลอดภัยทั้งสองคนก็เดินเข้าไปหาหลิ่งผิง
หลี่เจี้ยนไม่ได้สังเกตเลยว่าหลังจากที่เฉินผิงตบเกิ่งซานซาน เซียวเหล่ยก็ไม่กล้าพูดออกมาอีกเลย หัวหน้าแผนกบริษัทเล็กๆแบบเขาก็กล้าที่จะตอกกลับเฉินผิงเช่นกัน!
เฉินผิงหมุนตัวไปด้านหลัง หลบการ์ดทั้งสองคนได้อย่างง่ายดาย จากนั้นมองไปที่หลี่เจี้ยนและกล่าวว่า “ฉันมาจากบริษัทซินอวี่ มาเพื่อหารือเกี่ยวกับการเซ็นสัญญา!”
“เหอะ บริษัทเทียนเหม่ยของพวกเราจะไม่ทำสัญญากับพวกไร้การศึกษาแน่ๆ นอกจากนี้เราตัดสินใจที่จะเซ็นสัญญากับตระกูลเซียวแล้ว ดังนั้นนายควรออกไป...”
หลี่เจี้ยนพ่นลมหายใจอย่างเย็นชา
เฉินผิงขมวดคิ้วเล็กน้อย “คุณเป็นผู้จัดการทั่วไปของบริษัทเทียนเหม่ยหรือ”
“ฉันไม่ใช่ผู้จัดการทั่วไป แต่ฉันเป็นหัวหน้าแผนก ฉันพูดไปหมดแล้วว่าเราจะเซ็นสัญญากับตระกูลเซียวแล้ว เพราะฉะนั้นนายควรออกไปซะ...”
หลี่เจี้ยนพูดอย่างเย็นชา!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...