หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 160

เสี่ยวหลี่ คนจากบริษัทซินอวี่ที่จะมาหารือเรื่องสัญญายังไม่มาอีกหรือ

เกาเหรินมองดูเวลาแล้วถามเลขาของเขา

“ไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะ เดี๋ยวดิฉันจะลงไปดูให้” เลขากล่าว

“จำไว้นะ หากคนในบริษัทซินอวี่อยู่ที่นี่ จะต้องเชิญพวกเขาขึ้นมา...”

เกาเหรินกล่าวเตือนเลขา

“รับทราบค่ะ!” เลขารีบลงไปข้างล่าง

แต่ทันทีที่มาถึงล็อบบี้ เธอก็เห็นผู้คนมากมายมารวมกันที่หน้าประตู พร้อมกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนกำลังล้อมรอบคนคนหนึ่ง

“หยุด! พวกคุณทำอะไรกัน มาเอะอะโวยวายอะไรกันหน้าประตูบริษัท มันเกิดอะไรขึ้น”

เลขาหลี่พุ่งตรงเข้าไปอย่างโกรธจัด

เมื่อหลี่เจี้ยนเห็นว่าเลขาของท่านประธานกำลังมา เขาก็โบกมือให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยแยกย้ายไปกันทันที แล้วกล่าวขอโทษด้วยรอยยิ้มว่า “เลขาหลี่ ชายคนนี้กำลังสร้างปัญหาในบริษัทของเราและยังทุบตีผู้คน ดังนั้นผมเลยเรียกการ์ดมา...”

“ตีคน?” เลขาหลี่มองไปที่เฉินผิงและพูดกับหลี่เจี้ยนว่า “ใครสร้างปัญหาก็รีบเอาออกไปสิ เดี๋ยวอีกหน่อยจะมีคนมาเจรจาสัญญา จะให้เขาเห็นสภาพแบบนี้ไม่ได้!”

“ใช่ๆ ใช่แล้วครับ ผมจะให้คนไล่เขาออกไป...” หลี่เจี้ยนพยักหน้าระรัว แล้วกวักมือให้การ์ดทั้งสองฝั่งมาล้อมเขาไว้อีกครั้ง

“เลขาหลี่...” เซียวเหล่ยยิ้มให้เลขาหลี่และกล่าวทักทาย

ถ้าหากต้องการเซ็นสัญญากับบริษัทเทียนเหม่ย ท่านประธานในบริษัทต้องเป็นคนจัดการเองถึงจะถูก!

เลขาหลี่พยักหน้าเล็กน้อยเมื่อเห็นเซียวเหล่ย และถามหลี่เจี้ยนว่า “มีคนจากบริษัทซินอวี่มาหรือยัง อย่าลืมแจ้งท่านประธานเกาทันทีเมื่อพวกเขามาถึง”

หลังจากที่เลขาหลี่พูดจบ หลี่เจี้ยนก็ชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็ชี้ไปทางเฉินผิงและพูดว่า “เขา...เขาคือ...”

เมื่อเลขาหลี่ได้ยินสิ่งนี้ สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปทันที!

เช้าวันนี้เกาเหรินกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้มาก แต่เธอก็คอยดูอยู่ในสายตาตลอด ถึงแม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าผู้ชายร่างใหญ่จากบริษัทซินอวี่หน้าตาเป็นอย่างไร แต่พอเห็นท่าทางนั้นของเกาเหริน แน่นอนว่าไม่สามารถทำให้ผิดใจกันได้!

ตอนนี้ที่หลี่เจี้ยนพูดมาว่าจริงๆแล้วคนที่กำลังจะถูกพวกเขาขับไล่ออกไปคือคนที่บริษัทซินอวี่ส่งมา ในใจของเลขาหลี่ก็หยุดเต้นไปชั่วขณะ

“ออกไป ออกไปจากที่นี่ซะ…”

เมื่อเห็นเช่นนี้ เลขาหลี่ก็รีบก้าวออกไปข้างหน้าและตำหนิเหล่าการ์ดให้ออกไป หลังจากนั้นก็หันไปมองเฉินผิงด้วยรอยยิ้มและกล่าวว่า “ท่านคะ ดิฉันเป็นเลขาของท่านประธานเกา ท่านประธานเกากำลังรออยู่ในออฟฟิศ เชิญตามฉันมาได้เลยค่ะ...”

เฉินผิงพยักหน้าเล็กน้อยแล้วตามเลขาหลี่ขึ้นไปข้างบน

ขณะที่เดินผ่านเซียวเหล่ย มุมปากของเฉินผิงก็ยกขึ้นพร้อมกับสายตาที่ดูถูกเขา

พวกเขามองไปที่แผ่นหลังของเฉินผิง หลี่เจี้ยนและเซียวเหล่ยก็ตะลึง และไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น!

“หัวหน้าหลี่ คุณไม่ได้บอกให้ฉันเหรอ ว่าเทียนเหม่ยกับตระกูลเซียวของเราตกลงทำสัญญากัน ทำไมเกาเหรินคนนั้นถึงเรียกให้เฉินผิงขึ้นไป”

เซียวเหล่ยถามหลี่เจี้ยน

“ใช่ครับ ผมบอกกับท่านประธานเกาเรียบร้อยแล้ว ตอนนั้นท่านประธานยังตอบรับด้วยอยู่เลย แต่นี่มันเกิดอะไรขึ้น ผมก็ไม่ทราบเช่นกัน!”

ใบหน้าของหลี่เจี้ยนยังคงแสดงความสับสน เขาไม่เข้าใจเลยสักนิดว่านี่มันเกิดอะไรขึ้น!

“ฉันจะขึ้นไปดูมีหลายคนในบริษัทเทียนเหม่ยที่กินเงินตระกูลเซียวของฉัน ถ้ากล้าที่จะไม่ทำสัญญากับตระกูลเซียว พวกคุณก็เตรียมรับผลที่จะตามมาได้เลย...”

หลังจากที่เซียวเหล่ยพูดจบ เขาก็เดินขึ้นไปข้างบนกับเกิ่งซานซาน และไม่มีใครกล้าหยุดพวกเขา!

หลี่เจี้ยนยืนอยู่ที่เดิมด้วยสีหน้าที่ตื่นตระหนก เขาใช้เงินจากตระกูลเซียวมากที่สุด และเป็นคนที่ทุ่มเทแรงกายของตัวเองอย่างเต็มที่ที่สุด ถ้าหากสัญญานั่นไม่ได้ทำกับตระกูลเซียวจริงๆ นั่นเขาจะต้องเป็นคนที่น่าสมเพชมากแน่ๆ!

เมื่อคิดได้เช่นนี้ หลี่เจี้ยนก็เดินตามขึ้นมาเงียบๆ แม้ว่าในฐานะหัวหน้าแผนกเขาจะไม่มีคุณสมบัติในการเข้าร่วมเซ็นสัญญาครั้งนี้ก็ตาม แต่ถ้าแอบฟังอยู่ข้างนอกก็คงไม่เป็นไรใช่ไหม

ขณะนี้ ในสำนักงานชั้นบนสุด เลขาหลี่ที่กำลังพาเฉินผิงเขามาในห้องทำงาน ทันทีที่เกาเหรินเห็นเฉินผิง เขาก็ทำท่าทางเหมือนกับแฟนตัวยงที่กำลังเห็นไอดอล!