“คุณเฉิน คุณมาจริงๆด้วย ผมดีใจจริงๆ เชิญนั่งครับ...”
เกาเหริ่นถึงขั้นเข็นเก้าอี้ของเขามาให้เฉินผิงนั่ง!
ท่าทางกระเหี้ยนกระหือรือของเกาเหริ่นทำให้เฉินผิงทำอะไรไม่ถูก แม้ว่าเขาจะให้หลินเทียนหู่ล่วงหน้ามาทักทายก่อน แต่ก็ไม่ต้องถึงขั้นนี้หรอก!
“ประธานเกา คุณ... คุณรู้จักผมเหรอ”
เฉินผิงถามอย่างสงสัย
“แน่นอนว่ารู้จัก ตอนงานเลี้ยงของท่านกู่ผมก็อยู่ที่นั้น ความสง่างามน่าเกรงขามของคุณยังคงตราตรึงใจผม เจ้าเฝิงซื่อไห่นั้นไม่ให้เกียรติท่านกู่แม้แต่น้อย สุดท้ายก็ถูกคุณเฉินสยบ…”
เมื่อเกาเหริ่นพูดถึงงานเลี้ยงในวันนั้น เขาก้รู้สึกฮึกเหิม!
ตอนนั้นเฝิงซื่อไห่พาคนขององค์กรมังกรแดงมาทำให้พวกเขาหวาดกลัว อันที่จริงก็เป็นนักธุรกิจกันทั้งนั้น ไม่เคยมีเรื่องตีรันฟันแทงกัน
แต่แล้วเฉินผิงก็ออกหน้าจัดการกับเฝิงซื่อไห่ นี่ทำให้ทุกคนนับถืบเฉินผิงอย่างไม่มีที่สิ้นสุด!
เมื่อเห็นเกาเริ่นพูดถึงงานเลี้ยงในวันนั้น เฉินผิงก็ยิ้มบาง แล้วก็เข้าใจแล้วว่าทำไมเกาเหริ่นถึงกระเหี้ยนกระหือรือ!
เมื่อรู้อย่างนี้ เขาไม่จำเป็นต้องรบกวนให้หลินเทียนหู่มาทักทาย มาเองก็ได้!
“ตอนนี้ฉันเป็นแค่พนักงานขาย มาที่นี่เพื่อหารือเกี่ยวกับความร่วมมือกับคุณเกา ไม่จำเป็นต้องพูดถึงเรื่องในอดีตแล้ว...”
เฉินผิงตอบอย่างสุภาพมาก!
“ผมรู้ ผมรู้ … ” เกาเหริ่นพยักหน้ารัวๆและพูดกับเลขาฯ ทันทีว่า “เสี่ยวหลี่ สัญญาที่ผมให้คุณร่าง คุณร่างเสร็จหรือยัง?”
“ร่างเสร็จแล้วค่ะ...” เลขาหลี่รีบหยิบสัญญาที่เตรียมไว้ออกมา !
“คุณเฉิน ดูก่อน ถ้าคุณรู้สึกว่าสัญญาไม่เหมาะสม เราสามารถแก้ไขได้...”
เกาเหริ่นยื่นสัญญาให้เฉินผิง!
เฉินผิงถือสัญญาไว้และพูดโดยไม่ได้ดู “ ไม่ต้องดูหรอก ผมเชื่อใจประธานเกา…”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...