หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 162

"หึ!" เกาเหริ่นเยาะเย้ย "ตามสบายเถอะ ผมไม่มีอะไรต้องกลัว!"

เซียวเหล่ยเห็นว่าการข่มขู่ไม่ได้ผล และชั่วขณะหนึ่งเขาจึงไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อ!

“ประธานเกา ประธานเกา…” ในเวลานี้หลี่เจี้ยนที่กำลังแอบฟังอยู่ข้างนอก ตื่นตระหนกและรีบเข้ามา“ผมว่าตอนนี้บริษัทของเรา ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายผลิตหรือฝ่ายขาย ทางเลือกที่ดีที่สุดคือร่วมมือกับตระกูลเซียว และจะสามารถทำให้กำไรสุทธิขยายเพิ่มขึ้น...”

หลี่เจี้ยนฉวยโอกาสจากผลประโยชน์ของตระกูลเซียวไว้ หากหารือสัญญาไม่สำเร็จ เขาจะต้องคืนเงินไป ไม่แน่เซียวเหล่ยอาจจะแพร่งพรายเรื่องนี้ออกไปอีกด้วย

“หลี่เจี้ยน นายสนใจเรื่องสัญญาตั้งแต่เมื่อไหร่ อย่าลืมสิว่านายเป็นแค่ผู้จัดการสำนักงาน ยังไม่ถึงตานายที่จะพูดที่นี่...”

เกาเหริ่นตะโกนใส่หลี่เจี้ยน

หลี่เจี้ยนตะลึงจนไม่กล้าพูดต่อ เขาทำได้เพียงยืนอยู่ข้างๆ อย่างเชื่อฟังเท่านั้น!

“คุณกระตือรือล้นอยากให้เราร่วมมือกับตระกูลเซียวขนาดนี้ ไม่ใช่ว่ารับเงินจากตระกูลเซียวมาหรอกหรือ” เฉินผิงถามหลี่เจี้ยน

“คุณพูดไร้สาระน่า อย่าใส่ร้ายคนอื่น ใครรับเงินกัน ผมแค่เห็นว่าบุคลิกของคุณไม่เหมาะ บุคลิกของคุณควรสามารถเป็นหน้าเป็นตาให้กับบริษัทได้...”

หลี่เจี้ยนต่อว่าเฉินผิงอย่างโกรธจัด!

เกาเหริ่นที่อยู่ด้านข้างตะลึง จากนั้นเหงื่อเย็นก็ไหลออกมาตรงหน้าผากของเขา!

หลี่เจี้ยนก็รู้ดีว่าเฉินผิงเป็นใคร แต่คิดไม่ถึงว่าหลี่เจี้ยนจะกล้าต่อว่าเฉินผิง?

ให้ตายสิ รนหาที่ตายเหรอ!

เกาเหริ่นกลัวมาโดยตลอดว่าเขาจะปรนนิบัติได้ไม่ทั่วถึงแล้ว ทำให้เฉินผิงต้องขุ่นเคืองเข้า แต่ตอนนี้พนักงานของเขากลับกล้าต่อว่าเฉินผิง!

“ไอบ้าเอ๊ย แกไปพูดกับคุณเฉินแบบนั้นได้ยังไง คุกเข่าลง...”

เกาเหริ่นเตะไปที่หลี่เจี้ยนอย่างเหี้ยมโหด ตะโกนเสียงดัง!