หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1595

ประมุขของสำนักและตระกูลระดับสูงหลายคนได้มาถึงห้องรับรองของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้แล้ว บางคนกำลังสนทนากัน และบางคนกำลังจิบชาโดยไม่แสดงสีหน้าใดๆ

ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่ได้ตั้งหน้าตั้งตารอการประชุม ตามความจริงแล้ว คลับคล้ายว่าพวกเขาจะรู้สึกหงุดหงิดมากกว่า

พักนี้สมาพันธ์จัดการประชุมถี่เกินไป และหัวข้อสำหรับการประชุมแต่ละครั้งก็วนเวียนอยู่กับเรื่องหยุมหยิม

จึงเป็นเหตุผลที่คนเหล่านี้รู้สึกเหนื่อยหน่าย

“ท่านประธานจู้มาแล้ว!”

ด้วยเสียงร้องอันดังนั้น จู้จื่อซานก็ย่างเข้าไปในห้องรับรอง

ทุกคนปิดปากเงียบทันทีและนั่งลงกับเก้าอี้ของตน

พอจู้จื่อซานนั่งลงแล้ว เขาก็กวาดตามองทั้งสองด้านของห้อง จึงได้เห็นว่าพวกตระกูลหลงยังไม่มา จู้จื่อซานตัวแข็งทื่อ

หลงเซียวไม่ได้อยู่ที่นี่ ดังนั้นจู้จื่อซานจึงไม่กล้าประกาศเริ่มการประชุม

ทุกคนได้แต่นั่งเงียบต่อไป

ไม่ช้าเวลาก็ผ่านไปครึ่งชั่วโมง แต่ก็ยังไม่มีวี่แววของตระกูลหลง หลายคนเริ่มทนไม่ไหว

“ประธานจู้ เรากำลังรออะไรอยู่? ทุกคนอยู่ที่นี่แล้ว บอกเรามาเถอะว่าเกิดอะไรขึ้น” หนึ่งในนั้นพูดกับจู้จื่อซานด้วยความหงุดหงิด

“คุณหลิ่ว เรารอกันอีกสักหน่อยเถอะ” จู้จื่อซานพูดกับชายผู้ไม่พอใจ

“ฮึ่ม!”

ชายคนนั้นแค่นเสียงและนั่งลงอย่างไม่มีทางเลือก

เขาคือหลิ่วเจียฉู่ผู้มีรัศมีอันทรงพลัง เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นเจ้ายุทธ์ระดับสูง มิฉะนั้นเขาคงไม่กล้าพูดแบบนั้นกับจู้จื่อซาน

แต่พอผ่านไปอีกสิบนาที หลงเซียวก็ยังไม่มา

“ประธานจู้ เราจะรออะไรกันอีก ผมไม่มีเวลามานั่งรอแบบนี้หรอก” หลิ่วเจียฉู่พูด เริ่มรู้สึกโมโห

“เขาพูดถูกแล้ว ผมไม่อยากเสียเวลาอยู่ที่นี่อีกต่อไป”

“รีบๆ พูดธุระของคุณมาเถอะ เรากำลังรออะไรอยู่?”

คนอื่นๆ ก็เริ่มรู้สึกไม่พอใจเช่นกัน

สีหน้าของหลงเซียวเปลี่ยนเป็นเย็นชา ในขณะที่เขาหัวเราะเยาะ “ฮ่า เจ้าคนโง่เขลา”

จากนั้นหลงเซียวก็หายไปจากจุดที่เขายืนอยู่ จากนั้นก็เกิดเสียงแตกหักดังก้อง

ร่างของหลิ่วเจียฉู่ลอยขึ้นด้านบน และมีรอยมือที่มองเห็นได้ชัดบนแก้มของเขา

เมื่อเขาลงถึงพื้น หลิ่วเจียฉู่ก็เอามือจับแก้มอย่างตกตะลึง

“ไอ้เด็กเวร แกกล้าดียังไงถึงมาตบหน้าฉัน?”

หลิ่วเจียฉู่โกรธจัด ปล่อยรัศมีที่แข็งแกร่งออกมา

จากนั้นเขาก็กระโดดขึ้นไปในอากาศและทะยานไปยังหลงเซียว

หลงเซียวตบหน้าเขาต่อหน้าทุกคน เป็นการบั่นทอนศักดิ์ศรีของหลิ่วเจียฉู่ที่เขาไม่อาจรับได้

“แมลงชั้นต่ำ”

หลงเซียวเดาะลิ้นแล้วโบกมือ ทันใดนั้นหลิ่วเจียฉู่ก็ตัวแข็งทื่อ จากนั้นเขาก็ทรุดลงราวกับถูกโจมตีอย่างรุนแรง