หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1609

“สารเลว?” หลงเซียวพูดด้วยรอยยิ้ม “ถ้าใช่แล้วจะทำไมครับ? ถ้าคุณไม่ยอมแก้ผ้า ก็อย่าโทษผมในสิ่งที่ผมกำลังจะทำ...”

จากนั้นเขาก็โบกแขนและดึงร่างเด็กวัยรุ่นเข้ามาในมือของเขา

เด็กคนนั้นน้ำตาไหลออกมาเมื่อตกอยู่ในเงื้อมมือของหลงเซียว

“คุณครับ ช่วยผมด้วย! ได้โปรดช่วยผมด้วย!” เขาร่ำร้องขณะที่มองเข้าไปในดวงตาของเก๋อเจียอี๋อย่างอ้อนวอน

ต่อให้เก๋อเจียอี๋จะบ้าแค่ไหน เธอก็ทำใจเปลื้องผ้าในที่สาธารณะไม่ได้

ที่แย่ไปกว่านั้น ไม่เพียงแต่ไม่มีคนยื่นมือเข้ามาช่วย แต่หลายคนก็เริ่มรบเร้าให้เก๋อเจียอี๋ถอดเสื้อผ้าของเธอออกด้วย

ท้ายที่สุดแล้ว ไม่มีใครอยากจะพลาดโอกาสที่จะได้ชมหญิงสาวผู้งดงามที่สุดคนหนึ่งของจิงตูเปลื้องผ้า

“ยังไม่ถอดเสื้ออีกเหรอ?” หลงเซียวพูดขณะที่จับคอของเด็กวัยรุ่นไว้แน่น ทำให้ฝ่ายหลังไม่สามารถพูดหรือหายใจได้

พอเก๋อเจียอี๋เห็นเด็กชายหน้าแดงก่ำและตาถลนออกมา เธอก็ยิ่งกังวลและร้อนรนมากขึ้นไปอีก

ในตอนนั้นเธอรู้สึกมืดแปดด้าน เธอทำได้เพียงกำหมัดแน่นและกัดริมฝีปากด้วยความขุ่นเคือง

“รีบๆ ถอดเสื้อผ้าออกซะ! การช่วยชีวิตถือเป็นการกระทำอันสูงส่งนะ...”

“ก็แค่แก้ผ้าจะเป็นอะไรนักหนา แค่หลับตาแล้วแสร้งทำเป็นว่าไม่มีใครอยู่รอบๆ สิ!”

“ถอดซะทีเถอะ! เลิกเสียเวลาได้แล้ว...”

เมื่อฝูงชนเร่งเร้าเธออย่างไม่ลดละ น้ำตาของเก๋อเจียอี๋ก็เริ่มไหลออกมา

ไม่จริงใช่ไหม? ทำไมฉันถึงต้องถูกปฏิบัติเยี่ยงนี้? ฉันน่าจะฟังที่พ่อบอก ถ้าฉันไม่แอบออกมา เรื่องพวกนี้คงไม่เกิดขึ้น! อ๊าก! เด็กคนนั้นกำลังจะตาย และฉันก็ตกอยู่ในสภาพกลืนไม่เข้าคายไม่ออก!

“เฉินผิง นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นกับคนพวกนี้ที่มาจากยุทธภพและตระกูลอันทรงเกียรติ? แค่ไม่ช่วยอะไรเลยก็นับว่าแย่พอแล้ว แต่ทำไมถึงต้องให้ท้ายพฤติกรรมที่น่ารังเกียจแบบนี้ด้วย?” จ้าวฉวางเดือดดาล ขยะแขยงกับความต้องการของฝูงชนที่อยากให้เก๋อเจียอี๋ถอดเสื้อผ้า

“ยุทธภพช่างเน่าเฟะ...” เฉินผิงตอบเรียบๆ

อะไรกัน? มียอดฝีมือซ่อนตัวอยู่ในฝูงชนหรือยังไง?

ช่างเหมาะเจาะอะไรอย่างนี้ ฉันตามหาเฉินผิงแต่ก็คว้าน้ำเหลว และตอนนี้ฉันไม่ต้องเปลืองแรงอีกเพราะเขาโผล่หน้ามาแล้ว!

ฝูงชนต่างอดไม่ได้ที่จะตกตะลึง เพราะเฉินผิงหายตัวไปนานหลายเดือน จึงไม่มีใครคาดคิดว่าเขาจะปรากฏตัวอีกครั้ง

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเก๋อเจียอี๋ที่รู้สึกปลอดภัยในทันใดเมื่อเห็นชายคนนั้น

“ฉะ-เฉินผิง คุณมาที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่?” เธอถาม

“มาตั้งนานแล้วครับ” เฉินผิงตอบด้วยรอยยิ้ม “คุณไปเถอะ พาเด็กไปด้วย”

เก๋อเจียอี๋รีบพยักหน้าและทำตามที่เขาสั่ง

เสี่ยวหรูที่สังเกตเห็นเฉินผิงยิ้มให้เก๋อเจียอี๋ก็หันไปหากู่หลิงเอ๋อร์ทันที “กู่หลิงเอ๋อร์ คิดว่าเฉินผิงตกหลุมรักผู้หญิงคนนั้นหรือเปล่า? ถ้าเขาตัดสินใจคบกับเธอด้วยล่ะ?”

“หยุดพูดเหลวไหลเถอะ!” จ้าวฉวางรีบขัด “เฉินผิงไม่ใช่คนแบบนั้นเสียหน่อย เขามีกู่หลิงเอ๋อร์กับซูอวี่ฉีอยู่แล้ว ไม่มีทางที่เขาจะชายตามองผู้หญิงคนอื่นหรอก”