หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1619

การโจมตีนั้นโดนเข้าที่ตัวเฉินผิง เฉินผิงถูกสะกดและไม่สามารถรับมือกับการโจมตีได้

“คิดเหรอว่าแกจะรั้งฉันเอาไว้ได้?”

เฉินผิงแค่นหัวเราะเย็นชาก่อนที่แสงสีทองจะส่องออกมาจากร่างกายของเขา หลังจากนั้น ลำแสงอันบริสุทธิ์และศักดิ์สิทธิ์ก็พุ่งขึ้นไปบนฟ้า

เงาที่ล้อมรอบเฉินผิงถูกแสงอันเจิดจ้าแผดเผา

เฉินผิงปลดปล่อยการโจมตีอย่างสบายๆ และทำลายเงาฝ่ามือขนาดมหึมาของหลงเซียว

“ดูเหมือนว่าวิญญาณในตัวแกได้เลือกเส้นทางแห่งมารแล้ว...” เฉินผิงพูดอย่างเย็นชาขณะที่เขาจ้องมองไปยังร่างสีดำที่อยู่ข้างหลังหลงเซียว

สีหน้าของหลงเซียวบูดบึ้งเมื่อเขาตระหนักว่าก่อนหน้านี้เฉินผิงแสร้งทำเป็นถูกพันธนาการ เขาหลงดีใจโดยเสียเปล่า

เขาใช้วิชาทั้งหมดของเขาแล้ว แต่ก็ยังเอาชนะเฉินผิงไม่ได้

แม้ว่าวิญญาณจะเป็นหนึ่งเดียวกับเขา แต่เขาก็ไม่สามารถทำอะไรเฉินผิงได้

หลงเซียวไม่เข้าใจว่าทำไมเฉินผิงถึงแข็งแกร่งกว่าและเก่งกว่าเขาในทุกๆ เรื่อง

ใบหน้าของเขาปรากฏสีหน้าบิดเบี้ยว แต่สีหน้าของวิญญาณที่อยู่ข้างหลังเขาบิดเบี้ยวยิ่งกว่า

มันยอมเป็นหนึ่งเดียวกับหลงเซียวเพราะมันต้องการฆ่าเฉินผิง

อย่างไรก็ตาม มันไม่คาดคิดว่าเฉินผิงจะแสร้งทำเป็นติดกับ

หลังจากที่ได้เป็นหนึ่งเดียวกับหลงเซียวแล้ว วิญญาณก็จำต้องร่วมชะตากรรมกับหลงเซียว ถ้าหลงเซียวตาย มันก็จะถูกทำลายไปด้วย

หลังจากมีชีวิตอยู่นับพันปี มันเคยปรารถนาที่จะกลับชาติมาเกิด แต่วิญญาณจะกลับมาเกิดได้ยังไงถ้าต้องหายไปทั้งอย่างนั้น?

“ฉันไม่ยอมให้ตัวเองแพ้หรอก!” หลงเซียวตะโกน แต่เสียงของเขาฟังดูแก่และแหบแห้ง

เฉินผิงรู้ว่าเสียงนั้นเป็นเสียงของวิญญาณ

หลังจากนั้นไม่นาน ไม้เท้าในมือของวิญญาณก็ขยับ และหลุมดำขนาดมหึมาก็ปรากฏขึ้นเหนือหัวพวกเขา มีแรงดึงดูดอันรุนแรงมาจากหลุมดำ วิญญาณต้องการดูดเฉินผิงให้เข้าไปในหลุมดำนั้น

ด้วยการปรากฏตัวของหลุมดำ รัศมีที่ทำให้ผู้คนสั่นสะท้านด้วยความกลัวก็ปรากฏขึ้นและแผ่ออกไป ทุกคนเริ่มรู้สึกตึงเครียด

“สรรพสิ่งเกิดขึ้นและดับไป ทุกสิ่งล้วนเป็นไปตามพรหมลิขิต...” หลงเซียวเริ่มท่องมนต์ รัศมีที่เปล่งออกมาจากหลุมดำยิ่งน่ากลัวมากขึ้นไปอีก

เฉินผิงเงยหน้าขึ้นเพื่อมองดูหลุมดำ ใบหน้าของเขาดูเคร่งเครียด