ในห้องรับแขกของคฤหาสน์ตระกูลหลง มีร่างไร้ศีรษะวางอยู่บนโต๊ะ เป็นศพของหลงเซียว
หลงจิ้งกั๋วจ้องมองศพของลูกชายอย่างไม่อยากจะเชื่อ
"ไม่... เป็นไปไม่ได้! นี่ไม่ใช่ลูกชายฉัน! ลูกชายของฉันเป็นขุนพลยุทธ์ ไม่มีใครฆ่าเขาได้!"
หลงจิ้งกั๋วส่ายหัวและไม่อยากจะเชื่อเพราะศพนั้นไร้หัว
ด้วยเหตุผลนี้เองที่เขาอาจเข้าใจผิดไป คิดว่าลูกชายของเขายังมีชีวิตอยู่
"คุณท่าน นี่คือศพของคุณหลงเซียวครับ เฉินผิงเองก็กลายเป็นขุนพลยุทธ์เช่นกัน คุณหลงเซียวก็เลย..."
หลงซิงซูที่ยืนอยู่ข้างเขารายงานเบา ๆ
"หุบปาก! ทุกคนหุบปาก... ลูกฉันยังไม่ตาย เขายังไม่ตาย อีกไม่นานเขาจะกลับมา!" หลงจิ้งกั๋ว คำราม เขาปฏิเสธที่จะเชื่อว่าลูกชายของเขาตายแล้ว
หลงซิงซู ถอยไปที่อีกด้านและยืนอยู่ตรงนั้นเงียบๆ โดยไม่แสดงความรู้สึกใดๆ
หลังจากนั้นไม่นาน ในที่สุดหลงจิ้งกั๋วก็ยอมรับความจริง เขาเริ่มร้องไห้ด้วยความเสียใจ
"หลงเซียว! ลูกชายฉัน... ทำไมแกถึงต้องตาย ทำไมถึงต้องตายแบบนี้..." หลงจิ้งกั๋วทิ้งตัวลงบนศพของหลงเซียวและร่ำไห้ "มันเป็นความผิดของเฉินผิง ฉันจะล้างแค้นให้แก! ฉันจะล้างแค้นให้แกแน่นอน..."
หลงจิ้งกั๋วเช็ดน้ำตาของเขาออก แววชั่วร้ายปรากฏขึ้นในดวงตา
เขายืนขึ้นและเดินไปที่คุกใต้ดินในที่พักของตระกูลหลง
เขาไปที่นั่นด้วยใบหน้าที่คุกรุ่นด้วยโทสะ
เมื่อหลงต้าเฉียวเห็นหลงจิ้งกั๋ว เธอก็ลุกขึ้นทันที
เธอชินกับเรื่องนี้แล้ว เมื่อไหร่ก็ตามที่หลงจิ้งกั๋วไปหาเธอ เขามักจะเฆี่ยนเธอ
ตามที่คาดไว้ เขาใช้แส้ฟาดเธออย่างรุนแรง
เขาต้องการระบายความโกรธใส่เธอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...