หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1634

“เฉินผิง คัมภีร์นี้ส่งต่อมาจากเหล่าผู้อาวุโสของเรา มันมีข้อมูลเกี่ยวกับซากปรักหักพังโบราณที่เป็นของสำนักที่สาบสูญ นายสามารถเลือกแห่งหนึ่งในนั้นได้” หนิงจื้อกล่าว

“ถ้าฉันเอาคัมภีร์เล่มนี้ไปล่ะ?”

เฉินผิงยิ้มอย่างเย็นชา

"นายทำอย่างนั้นไม่ได้ นี่เป็นทรัพยากรอันมีค่าของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ เราประสบความสำเร็จตลอดหลายปีที่ผ่านมาด้วยความรู้มากมายที่มีอยู่ในคัมภีร์ นอกจากพวกระดับสูงแล้ว ยังไม่มีใครเข้าถึงเนื้อหาของมันได้ การที่เรายินดีที่จะให้นายได้เห็นและเลือกซากปรักหักพังโบราณจึงถือเป็นสัญญาณที่ดีของความเชื่อใจ!" หนิงจื้อโกรธจัด สีหน้าของเขาเย็นชา

เฉินผิงไม่ได้ตอบอะไร แต่เขาพลิกดูคัมภีร์เล่มเก่า

หน้ากระดาษเต็มไปด้วยชื่อของซากปรักหักพังโบราณจำนวนมาก พร้อมทั้งคำอธิบายโดยละเอียดเกี่ยวกับสำนักที่สาบสูญ

เมื่อเปิดดูแต่ละหน้า เฉินผิงรู้สึกราวกับว่าเขากำลังค้นพบทวีปใหม่ทั้งใบ เขาไม่เคยคิดว่า สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้จะครอบครองข้อมูลที่ล้ำค่าถึงเพียงนี้

หนิงจื้อสังเกตว่าเฉินผิงพลิกหน้ากระดาษอยู่นาน หนิงจื้อพูดพลางขมวดคิ้ว "ขอเตือนไว้ก่อนนะ ยิ่งนายเปิดคัมภีร์เข้าไปลึกมากเท่าไหร่ ทรัพยากรที่พบในซากปรักหักพังโบราณก็จะยิ่งมีค่ามากขึ้นเท่านั้น เป็นธรรมดาที่การเดินทางสำรวจของนายก็ยิ่งอันตรายมากขึ้นเช่นกัน ฉันเดาว่ามันคงขึ้นอยู่กับว่านายมีความกล้าที่จะเสี่ยงหรือเปล่า”

พูดแล้วหนิงจื้อก็จ้องมองที่เฉินผิง รอดูว่าฝ่ายหลังจะตอบสนองยังไง

เมื่อเฉินผิงได้ยินเช่นนั้น เขาก็รีบเปิดหน้าหนังสือไปเรื่อยๆ จนกระทั่งไปถึงรายชื่อซากปรักหักพังโบราณที่อยู่ท้ายเล่ม

เมื่อตระหนักถึงสิ่งที่เฉินผิงทำ หนิงจื้อก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะ

ที่เขาพูดถึงเรื่องพวกนั้นก่อนหน้านี้ก็เพื่อจงใจกระตุ้นเฉินผิง

จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเฉินผิงเลือกซากปรักหักพังโบราณที่อันตรายเป็นพิเศษเพื่อเข้าไปสำรวจ? ไม่มีใครบอกได้ว่าเขาจะรอดชีวิตหรือไม่

ถ้าเป็นแบบนั้น การล้างแค้นของหนิงจื้อก็จะสำเร็จ และเฉินผิงจะไม่เป็นภัยต่อสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้อีกต่อไป

ไม่นานสายตาของเฉินผิงก็จับจ้องไปที่ซากปรักหักพังโบราณ

"ไม่อย่างแน่นอน..."

หนิงจื้อระงับความโกรธที่แผดเผาภายในตัวเขา และฝืนยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน

“ตามที่นายว่ามา เราอาจทิ้งอดีตไว้เบื้องหลัง แต่อย่าลืมว่าสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ยังจับแฟนสาวของฉันเป็นตัวประกัน นายคิดว่าฉันจะปล่อยผ่านเรื่องนี้หรือเปล่า? ถ้าสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ไม่ปล่อยเธอไป ฉันก็จะทำให้องค์กรนี้พินาศ!" เฉินผิงพูดอย่างจริงจัง

ทุกคนสัมผัสได้ถึงเจตจำนงเข่นฆ่าที่แผ่ออกมาจากร่างกายของเฉินผิง ดูราวกับว่าเพียงการดีดนิ้วครั้งเดียว เฉินผิงอาจจะทำลายสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ได้เลย

"นี่มันหมายความว่ายังไง?" หนิงจื้อขู่ฟ่อและตอนนี้ใบหน้าของเขาถูกฉาบทับด้วยหน้ากากแห่งความโกรธที่ปกปิดไม่อยู่

“ฉันอธิบายให้นายฟังแล้ว ความคับข้องใจส่วนตัวของเราถูกคลี่คลายแล้ว แต่ความคับข้องใจของฉันที่มีต่อสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ยังไม่หมดไป ถ้านายไม่ปล่อยเธอไป ฉันจะทำลาย สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ ไม่ช้าก็เร็ว” เฉินผิงตอบอย่างเยือกเย็น

“เฉินผิง นายกำลังกลับคำ! ทำแบบนี้ได้ยังไง? นายเป็นบุคคลสำคัญในยุทธภพแห่งจิงตูนะ!” หนิงจื้อถาม พยายามข่มใจให้สงบอย่างเต็มที่