หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1647

หลังจากนั้นไม่นาน สมาชิกเสื้อคลุมทองแดงรมดำทั้งสามคนก็นำสมาชิกหลายคนของสำนักต้วนฉางไปที่ทางเข้าซากปรักหักพังโบราณ

"บัดซบ! ปรากฏว่ามีคนจากสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งจิงตูมาที่นี่ มีสมาชิกเสื้อคลุมทองแดงรมดำสามคนอยู่ด้วย!" เฉินผิงสบถ

อย่างไรก็ตาม ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขา การจะจัดการกับสมาชิกเสื้อคลุมทองแดงรมดำสามคนนั้นเป็นเรื่องง่ายสำหรับเขา นอกจากนี้เขายังมีหูหม่าซืออยู่ข้างๆ อีกด้วย

"เราควรทำยังไงดีล่ะ?" หูหม่าซือถามเฉินผิง

เฉินผิงขมวดคิ้วครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง

"คุณจะบอกว่าภายในซากปรักหักพังโบราณมันอันตรายเช่นเดียวกับสำนักผนึกสวรรค์ใช่หรือเปล่า?" เขาถามหูหม่าซือกลับ

“แม้ไม่ต้องพูดแต่มันก็เป็นเช่นนั้นอย่างแน่นอน เมื่อเผชิญกับการสูญสิ้น สำนักเช่นนี้คงวางกับดักเอาไว้ทุกที่” หูหม่าซือกล่าวอย่างเคร่งขรึม "เราจะเสียชีวิตโดยเปล่าประโยชน์หากเราไม่ดำเนินการอย่างระมัดระวัง"

เฉินผิงตอบว่า "ถ้างั้นเราจะรอ ด้วยความแข็งแกร่งของพวกเขา สมาชิกชุดคลุมทองแดงรมดำทั้งสามอาจได้รับผลประโยชน์ไม่มากในซากปรักหักพังโบราณ"

“เราจะรอกันแบบนี้เหรอ” หูหม่าซือถาพร้อมกับใบหน้าที่บูดบึ้งอยู่บนหน้าผา

เฉินผิงตัวแข็ง “แล้วเราจะทำอะไรได้ล่ะ?”

“แน่นอนว่า กลับลงไปดื่มชาระหว่างรอสิ คุณแน่ใจหรือว่าไม่กลัวพวกแมลงข้างล่างนั่น?” หูหม่าซือหัวเราะ

ไม่มีแม้แต่ผู้ฝึกยุทธ์ระดับเจ้ายุทธ์เลยสักคนในสำนักต้วนฉาง แม้แต่เจ้าสำนักต้วนฉางเองก็เป็นเพียงปรมาจารย์อาวุโสระดับสูงเท่านั้น

แม้แต่หูหม่าซือก็สามารถรับมือได้ มันคงเกินความจำเป็นหากต้องให้เฉินผิงลงมือ

เฉินผิงพยักหน้าเห็นด้วย

ทั้งคู่กระโจนลงมาในพื้นที่ของสำนักต้วนฉางอย่างโจ่งแจ้ง

"นั่นใคร?"

สมาชิกลาดตระเวนของสำนักต้วนฉางก็สังเกตเห็นรอยแยก พวกเขารีบพุ่งเข้ามาล้อมเฉินผิงและหูหม่าซือเอาไว้ทันที