หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1649

เจ้าสัตว์ร้ายยังคงส่งเสียงคำรามอย่างดุร้ายในขณะที่ยังคงพุ่งเข้ามา

"นั่นมันตัวอะไรน่ะ?"

เฉินผิงขมวดคิ้ว เขาไม่คิดว่าจะพบสิ่งมีชีวิตที่ดุร้ายเช่นนี้ในซากปรักหักพังโบราณ

"มันไม่ใช่สัตว์ประหลาดจริง สิ่งที่ปรากฏมันเป็นเพียงเวทย์มนตร์ที่ถูกร่ายโดยคาถาของผู้จำแลงเท่านั้น"

ขณะที่หูหม่าซือพูดขึ้น เขาก็พึมพำบางอย่าง จากนั้นเครื่องรางก็ปรากฏขึ้นในมือของเขาก่อนที่มันจะบินตรงไปหาเจ้าสัตว์ประหลาด

ตู้ม!

เครื่องรางนั่นลุกเป็นไฟเมื่อเข้าใกล้สัตว์ประหลาด เจ้าสัตว์ประหลาดส่งเสียงร้องขู่คำรามสองสามครั้งก่อนจะหายไปในอากาศ

เหลือเพียงกระดาษสีเหลืองถูกทิ้งไว้บนพื้น ซึ่งมีรูปของสัตว์ประหลาดอยู่

กระดาษสีเหลืองติดไฟในวินาทีต่อมาก่อนจะกลายเป็นขี้เถ้าในที่สุด

เฉินผิงแทบไม่เชื่อสายตาของตน จากนั้นเขาก็มองไปที่หูหม่าซือและถามว่า "วะ-เวทย์ของผู้จำแลงทรงพลังถึงขนาดนี้เลยเหรอ? ถ้าผมวาดตัวเองลงไปในเครื่องรางนี้ ผมก็จะมีร่างจำแลงด้วยใช่หรือเปล่?

หูหม่าซือพยักหน้าตอบ "ตามทฤษฎีแล้ว มันก็เป็นไปได้ทั้งนั้น แต่ผมไม่เคยเห็นใครรู้วิธีเสกคาถาผู้จำแลง ถ้าไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่ามันเป็นเครื่องรางระดับต่ำสุดของผู้จำแลงล่ะก็ ผมเองคงไม่สามารถลบล้างมันได้"

เมื่อได้ยินเช่นนั้นดวงตาของเฉินผิงก็เป็นประกายขึ้นมาทันที ถ้าฉันเรียนรู้การใช้เครื่องรางนี้และใช้อัญเชิญใครบางคนขึ้นมานั้นไม่เท่ากับว่าฉันได้รับความช่วยเหลือพิเศษเหรอ?

หม่าซือดูเหมือนจะเดาออกว่าเฉินผิงกำลังคิดอะไรอยู่ ดังนั้นเขาจึงพูดด้วยรอยยิ้มว่า "เครื่องรางของผู้จำแลงเองก็มีขีดจำกัดเช่นกัน แม้ว่าคุณจะวาดภาพตัวเองลงไปก็ตาม ร่างจำแลงที่ถูกสร้างขึ้นจะไม่สามารถอยู่รอดได้นานเกินกว่าสามวัน นอกจากนี้ ร่างจำแลงจะมีพละกำลังเพียงแค่ครึ่งเดียวเท่านั้น ดังนั้น หยุดจินตนาการถึงพลังของมันเสียเถอะ ข้อดีคือ ถ้าคุณเชี่ยวชาญการใช้เครื่องรางของผู้จำแลงจริงๆ คุณจะสามารถใช้มันบินได้ในช่วงเวลาวิกฤต!"

เฉินผิงรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยเมื่อได้ยินเช่นนั้น จากนั้นเขาก็มองไปที่นักรบเสื้อคลุมทองแดงรมดำซึ่งเห็นได้ชัดว่าเขายังคงอยู่ในอาการตกตะลึง

“พวกนายเห็นอะไรข้างในบ้าง?” เฉินผิงถามนักรบเสื้อคลุมทองแดงรมดำ

ดวงตาที่เปล่งประกายไปด้วยความหวาดกลัว นักรบชุดคลุมทองแดงรมดำยังคงพึมพำซ้ำๆ "นรก... ฉันอยู่ในนรก... ฉันอยู่ในนรก..."

"ดูเหมือนว่าความตกใจได้ทำลายจิตใจของเขาไปแล้ว..." หูหม่าซือหัวเราะเยาะ

เฉินผิงแสดงสีหน้าเคร่งขรึม อะไรก็ตามที่อยู่ในซากปรักหักพังโบราณได้ทำร้ายและทำให้ยอดฝีมือระดับเจ้ายุทธ์ถึงกับบ้าคลั่ง ทำให้สามารถจินตนาการได้ถึงระดับของความอันตรายที่อยู่ด้านใน

ในขณะนั้น เจ้าสำนักต้วนฉางและคนของเขาก็เดินออกมา เมื่อเขาเห็นนักรบเสื้อคลุมทองแดงรมดำ เขาก็คุกเข่าลงทันที

"ท่านครับ ผู้บุกรุกสองคนนี้บุกเข้ามาในสำนัก โปรดดำเนินการและจับพวกเขาด้วย!" เจ้าสำนักกล่าวออกมาพร้อมกัดฟันกรอด