หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1650

เขาจะต่อสู้กับสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้จนกว่าชีวิตจะหาไม่!

ด้วยเหตุนี้ เฉินผิงจึงยกฝ่ามือขึ้นและทุบไปที่หัวของนักรบเสื้อคลุมทองแดงรมดำคนนั้นจนแหลกละเอียด!

แม้ว่าตอนนี้ชายคนนั้นจะไร้พิษสงแล้วก็ตาม แต่เฉินผิงก็ยังไม่ยอมไว้ชีวิตเขา

เมื่อผู้คนจากสำนักต้วนฉางเห็นเช่นนั้น พวกเขาก็เริ่มคำนับอย่างจริงจัง

“ท่านครับ พวกเราไม่ได้มาจากสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ พวกเราไม่ใช่” เจ้าสำนักต้วนฉางพยายามอธิบาย

“ไม่งั้นหรือ? ในเมื่อคุณไม่ใช่คนจากสมาพันธ์ ทำไมคุณจึงเชื่อฟังคำสั่งของชายชุดดำ?” ถามเฉินผิง

เจ้าสำนักต้วนฉางตอบว่า "ท่านประธานจู้จื่อซานแห่งสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้มาพร้อมกับเหรียญตราในมือ เขาสั่งให้เราย้ายมาที่นี่"

"จู้จื่อซานตายไปนานแล้ว พวกคุณไม่รู้หรือไง เขามีเหรียญตราอะไรถึงได้ทำให้พวกคุณต้องหวาดกลัวถึงขนาดนี้" เฉินผิงถามด้วยความฉงน

"ฉันเคยเห็นเหรียญตรานั้นมาก่อน เมื่อราวยี่สิบปีก่อน ฟ่านเจียงผู้ฝึกฝนวิชามารเป็นผู้ถือเหรียญตราดังกล่าว เหรียญตรานี้อนุญาตให้ผู้ที่ถือครองมันสามารถเรียกใช้สำนักวิชามารทั้งหมดในอาณาจักรต้าซย่าได้ แต่ผมไม่รู้ว่าทำไมจู้จื่อซานถึงมีมัน แต่ตอนนี้จู้จื่อซานได้ตายไปแล้ว เราไม่รู้ว่าเหรียญตรานั่นอยู่ที่ไหน ในอนาคตสำนักวิชามารก็คงจะกระจัดกระจายไปทั่วและจะไม่มีใครสั่งการพวกเขาได้อีก” หูหม่าซืออธิบาย

เฉินผิงหัวเราะลั่นเมื่อได้ยินเช่นนั้น “เหรียญตราจะหายไปก็ไม่เป็นไร ผมจะทำให้ฟ่านเจียงปรากฏตัวได้ตอนนี้เอง”

จากนั้นเขาก็เปิดแหวนเก็บของ และหมอกสีดำก็ลอยออกมา

ในไม่ช้าหมอกดำก็ก่อตัวเป็นร่างมนุษย์ และกลายเป็นวิญญาณของฟ่านเจียง!

หูหม่าซือตกตะลึงเมื่อเห็นเช่นนั้น เขาไม่เคยรู้ว่าวิญญาณของฟ่านเจียงอยู่กับเฉินผิงตลอดเวลา

ฉันคิดว่าฟ่านเจียงตายไปนานแล้ว?

สำหรับเจ้าสำนักต้วนฉางนั้น เขาดูตื่นเต้นมากเมื่อได้เห็นฟ่านเจียง

“คุณเฉิน” ฟ่านเจียงกล่าวทักทายเฉินผิงด้วยความเคารพ

ทุกสิ่งที่เขามีถูกควบคุมโดยเฉินผิง ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเชื่อฟังเขาเท่านั้น

"ตกลง!" เฉินผิงพยักหน้าก่อนจะถามฟ่านเจียงกลับไปว่า "คุณเองก็พอจะรู้เรื่องซากปรักหักพังโบราณดีพอควร ผมขอถามอะไรหน่อยสิ คุณรู้เรื่องของสำนักผนึกสวรรค์มากแค่ไหน?"

“คุณเฉิน ความรู้เกี่ยวกับซากปรักหักพังโบราณของผมนั้นย้อนกลับไปได้ไกลถึงหนึ่งพันปีเท่านั้น สำนักผนึกสวรรค์มีประวัติศาสตร์อันยาวนานหลายพันปี แต่ผมเองก็ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับพวกเขามากนัก” ฟ่านเจียงตอบ

“ถ้าอย่างนั้นก็กลับเข้าไปก่อน เมื่อถึงเวลาผมจะหาศพมนุษย์ให้กับคุณ”

จากนั้นเฉินผิงก็เปิดแหวนเก็บของและเก็บวิญญาณของฟ่านเจียงไว้

เจ้าสำนักต้วนฉางและคนที่เหลือต่างโค้งคำนับเฉินผิง

"พวกเราทุกคนจากสำนักต้วนฉางสาบานว่าจะติดตามคุณไปจนวันตาย!" เจ้าสำนักตะโกนอย่างกระตือรือร้น

ตอนนี้ผู้อาวุโสของพวกเขาอยู่ในความดูแลของเฉินผิง พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมเชื่อฟังต่อเขาเท่านั้น

เฉินผิงมองเจ้าสำนักต้วนฉางก่อนจะพูดว่า "พวกคุณทุกคนสามารถติดตามผมได้ แต่พวกคุณจะไม่ได้รับอนุญาตให้ฝึกวิชามารอีกและห้ามกลืนกินแก่นแท้ของผู้บริสุทธิ์อีกเป็นอันขาด ถ้าผมรู้ล่ะก็ อย่าหาว่าผมไม่ปราณีพวกคุณ"