“บ้าหรือไง! ถึงผมถ่อมตัวมาตลอด แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าคุณจะมาดูถูกผมได้หรอกนะ!” หูหม่าซือตะคอกขณะที่เขากลอกตาไปที่เฉินผิง
เนื่องจากเครื่องรางสะกดไฟสามารถปกป้องพวกเขาจากความร้อนของเปลวเพลิง ทั้งคู่จึงรีบรุดไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
ขณะที่อากาศรอบตัวร้อนขึ้น พวกเขาได้ยินเสียงคำรามดังตลอดทาง
ตู้ม!
ทันใดนั้น เครื่องรางสะกดไฟก็ถูกทำลายลง เปลวเพลิงเริ่มกลับเข้ามาล้อมรอบพวกเขาอีกครั้ง และในวินาทีถัดมา คลื่นพลังอันรุนแรงก็พุ่งเข้าหาพวกเขา
ทุกอย่างที่เกิดขึ้นรวดเร็วเสียจนที่เฉินผิงและหูหม่าซือไม่จะทันได้ตอบโต้ พลังอันรุนแรงก็ได้ส่งพวกเขากระเด็นลอยออกไปเสียแล้ว
"ร่างเกราะทองคำ!"
เมื่อเฉินผิงใช้ร่างเกราะทองคำ ร่างกายของเขาก็เริ่มเปล่งแสงและเกล็ดแวววาวก็ค่อยๆ ห่อหุ้มร่างกายของเขาทั้งหมด
ในขณะเดียวกัน หูหม่าซือที่ถูกโยนขึ้นไปในอากาศ เขาดึงเครื่องรางออกมาอย่างรวดเร็วและติดมันไว้บนร่างกายของเขาทันที
ขณะที่กระแสลมร้อนจู่โจมทั้งคู่อย่างต่อเนื่อง ร่างของพวกเขาหมุนคว้างกลางอากาศก่อนที่จะถูกกระแทกเข้ากับกำแพงอย่างจัง น่าเสียดายที่คลื่นลมร้อนอีกระลอกหนึ่งพัดเข้ามาทันที ส่งให้พวกเขาลอยไปด้านหลังอีกครั้ง
ประมาณสองสามนาทีต่อมาไฟก็ดับลงในที่สุด คลื่นความร้อนก็ค่อยๆ สลายไป
หลังจากการทรมานแสนสาหัส เฉินผิงอดไม่ได้ที่จะไออย่างรุนแรง ในฐานะที่เป็นระดับขุนพลยุทธ์ เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่า เขาจะต้องมาอยู่ในสภาพที่น่าสมเพชเช่นนี้
บ้าเอ้ย! ถ้าฉันไม่ใช้ร่างเหราะทองคำได้ทันเวลาล่ะก็ เสื้อผ้าของฉันคงไหม้เป็นเถ้าถ่าน และร่างกายของฉันคงเปลือยเปล่าไปแล้วตอนนี้!
“หูหม่าซือ!” เฉินผิงร้องเรียกขณะที่เขามองไปที่หูหม่าซือ
ห่างออกไปไม่ไกลนัก อีกฝ่ายกำลังนอนคว่ำหน้าอยู่ เมื่อเห็นว่าเขายังไม่ได้สติ เฉินผิงจึงรีบเข้าไปช่วยพยุงเขาทันที
ขณะที่ใบหน้าของหูหม่าซือดำคล้ำด้วยเขม่าควัน เฉินผิงก็อดไม่ได้ที่จะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
“ไอบ้าเอ้ย! เกือบจะตายอยู่แล้วยังหัวเราะอยู่ได้!”
หูหม่าซือจ้องเฉินผิงขณะที่เขาพูด
เครื่องรางบนร่างของหูหม่าซือถูกเผาเป็นเถ้าถ่าน แม้ว่าเปลวไฟจะทำให้เสื้อผ้าของเขาเป็นรูอยู่บ้าง แต่ก็โชคดีที่เขายังสามารถสวมใส่มันได้
“โชคดีที่ผมปกป้องเสื้อผ้าของผมได้ทันเวลาพอดี ไม่เช่นนั้น คุณคงจะต้องเผชิญหน้ากับร่างกายที่เปลือยเปล่าของผมอย่างแน่นอน” หูหม่าซือกล่าว
มันคงจะน่าอับอายมากๆ ถ้าร่างกายของฉันเปลือยเปล่า!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...