ผู้คนที่มาร่วมงานต่างไม่พอใจที่ได้ยินว่าเถิงเฉิงหลินต้องการแทรกแซงธุรกิจของครอบครัวอื่น
“แกคิดว่าแกเป็นใคร? แกกล้าดียังไงถึงกล้าเข้าไปมีส่วนเกี่ยวข้องในธุรกิจของครอบครัวอื่นเค้า”
ชายวัยกลางคนรูปร่างผอมสูงรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก เขาจึงเริ่มตำหนิเถิงเฉิงหลิน
ทันทีที่เขาพูดจบ เถิงเฉิงหลินก็กระโดดขึ้นไปในอากาศและปรากฏตัวต่อหน้าชายคนนั้นทันที
พรึ่บ!
เถิงเฉิงหลินเจาะทะลวงเข้าที่หน้าอกของชายคนนั้น ก่อนจะควักหัวใจของเขาออกมาอย่างโหดเหี้ยมโดยไม่มีความลังเลแม้แต่น้อย
ฉากนองเลือดที่ไม่คาดคิดทำให้ทุกคนต่างตกใจและไม่มีใครกล้าส่งเสียง
ในขณะเดียวกัน เถิงเฉิงหลินยิ้มอย่างมีเลศนัยเมื่อเห็นปฏิกิริยาของฝูงชน
เขายกมือชูหัวใจสีแดงเข้มขึ้นและตะโกนใส่ฝูงชน "นี่คือผลที่ตามมาสำหรับใครก็ตามที่คิดจะมีปัญหากับฉัน!"
ในขณะนั้น สีหน้าของเซินเมิ่งเฉินเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม ไป๋จ่านถังที่ยืนอยู่ข้างๆ กอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาแน่นพร้อมกับจ้องมองที่เถิงเฉิงหลิน
"เถิงเฉิงหลิน อย่าหวังเลยว่าจะยึดครองตระกูลเซินได้ ข้ามศพฉันไปก่อนเถอะ! แกคิดว่าความสามารถของแกจะอยู่ยงคงกระพันอย่างงั้นรึ? ถ้าแกอยู่ในจิงตูล่ะก็ แกมันก็เป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น!"
ความโกรธพุ่งพล่านไปทั่วทั้งร่างกายของเซินเมิ่งเฉินขณะที่เธอตำหนิเขา
เขาหัวเราะเบาๆ และตอบว่า "คุณพูดถูก ฉันอาจดูอ่อนแอในจิงตู แต่ที่นี่ไม่ใช่จิงตู ใครที่ไหนจะสามารถมาหยุดฉันได้?"
พูดจบเถิงเฉิงหลินก็หัวเราะออกมาอย่างหยิ่งยะโส
"ผมสามารถ"
ทันใดนั้นเฉินผิงลุกขึ้นและเดินไปที่เวทีอย่างช้าๆ
เมื่อเห็นเฉินผิงยืนขึ้น ไป๋จ่านถังรีบก้าวออกมาและตะโกนว่า "คุณเฉิน..."
เมื่อเฉินผิงอยู่ที่นั่น คนพวกนี้ก็เป็นเพียงแค่ตัวตลกเท่านั้น
"แกรึ?" เถิงเฉิงหลินพินิจพิเคราะห์เฉินผิงตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะพูดว่า "แกคิดจะมาขวางทางฉันอย่างนั้นเหรอ์? ไปให้พ้นดีกว่า ถ้าแกยังไม่อยากตาย!"
เฉินผิงจ้องมองเขาและพูดด้วยรอยยิ้ม "แล้วถ้าผมอยากตายล่ะ?"
“ถ้าอย่างนั้น ฉันจะทำให้ความปรารถนาของแกเป็นจริงเอง!”
ปัง!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...