หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1655

ผู้คนที่มาร่วมงานต่างไม่พอใจที่ได้ยินว่าเถิงเฉิงหลินต้องการแทรกแซงธุรกิจของครอบครัวอื่น

“แกคิดว่าแกเป็นใคร? แกกล้าดียังไงถึงกล้าเข้าไปมีส่วนเกี่ยวข้องในธุรกิจของครอบครัวอื่นเค้า”

ชายวัยกลางคนรูปร่างผอมสูงรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก เขาจึงเริ่มตำหนิเถิงเฉิงหลิน

ทันทีที่เขาพูดจบ เถิงเฉิงหลินก็กระโดดขึ้นไปในอากาศและปรากฏตัวต่อหน้าชายคนนั้นทันที

พรึ่บ!

เถิงเฉิงหลินเจาะทะลวงเข้าที่หน้าอกของชายคนนั้น ก่อนจะควักหัวใจของเขาออกมาอย่างโหดเหี้ยมโดยไม่มีความลังเลแม้แต่น้อย

ฉากนองเลือดที่ไม่คาดคิดทำให้ทุกคนต่างตกใจและไม่มีใครกล้าส่งเสียง

ในขณะเดียวกัน เถิงเฉิงหลินยิ้มอย่างมีเลศนัยเมื่อเห็นปฏิกิริยาของฝูงชน

เขายกมือชูหัวใจสีแดงเข้มขึ้นและตะโกนใส่ฝูงชน "นี่คือผลที่ตามมาสำหรับใครก็ตามที่คิดจะมีปัญหากับฉัน!"

ในขณะนั้น สีหน้าของเซินเมิ่งเฉินเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม ไป๋จ่านถังที่ยืนอยู่ข้างๆ กอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาแน่นพร้อมกับจ้องมองที่เถิงเฉิงหลิน

"เถิงเฉิงหลิน อย่าหวังเลยว่าจะยึดครองตระกูลเซินได้ ข้ามศพฉันไปก่อนเถอะ! แกคิดว่าความสามารถของแกจะอยู่ยงคงกระพันอย่างงั้นรึ? ถ้าแกอยู่ในจิงตูล่ะก็ แกมันก็เป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น!"

ความโกรธพุ่งพล่านไปทั่วทั้งร่างกายของเซินเมิ่งเฉินขณะที่เธอตำหนิเขา

เขาหัวเราะเบาๆ และตอบว่า "คุณพูดถูก ฉันอาจดูอ่อนแอในจิงตู แต่ที่นี่ไม่ใช่จิงตู ใครที่ไหนจะสามารถมาหยุดฉันได้?"

พูดจบเถิงเฉิงหลินก็หัวเราะออกมาอย่างหยิ่งยะโส

"ผมสามารถ"

ทันใดนั้นเฉินผิงลุกขึ้นและเดินไปที่เวทีอย่างช้าๆ

เมื่อเห็นเฉินผิงยืนขึ้น ไป๋จ่านถังรีบก้าวออกมาและตะโกนว่า "คุณเฉิน..."

เมื่อเฉินผิงอยู่ที่นั่น คนพวกนี้ก็เป็นเพียงแค่ตัวตลกเท่านั้น

"แกรึ?" เถิงเฉิงหลินพินิจพิเคราะห์เฉินผิงตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะพูดว่า "แกคิดจะมาขวางทางฉันอย่างนั้นเหรอ์? ไปให้พ้นดีกว่า ถ้าแกยังไม่อยากตาย!"

เฉินผิงจ้องมองเขาและพูดด้วยรอยยิ้ม "แล้วถ้าผมอยากตายล่ะ?"

“ถ้าอย่างนั้น ฉันจะทำให้ความปรารถนาของแกเป็นจริงเอง!”

ปัง!

ในใจของหูหม่าซือรู้สึกตื่นเต้นที่จะได้อวดทักษะของเขาต่อหน้าผู้คนหลายร้อยคนที่นั่น

เฉินผิงมองไปที่หูหม่าซือ เห็นได้ชัดว่าเขาพูดไม่ออก จากนั้นเขาก็ก้าวออกไป เว้นที่ว่างให้หูหม่าซือได้ยืนเผชิญหน้ากับเถิงเฉิงหลิน

หูหม่าซือเอามือไพล่หลังและพูดกับเถิงเฉิงหลินว่า "นี่ ฉันแก่พอที่จะตายแล้ว แต่ฉันทำไม่ได้ คุณช่วยทำให้ความปรารถนาของฉันเป็นจริงหน่อยจะได้มั้ย? ฉันสัญญาว่าจะไม่จอบโต้ใดๆ ทั้งนั้น"

เถิงเฉิงหลินโกรธมากจนหน้าดำหน้าแดง ก่อนหน้านี้เขาอวดความสามารถของเขาต่อหน้าฝูงชน และตอนนี้เขารู้สึกเหมือนกำลังหาเหาใส่หัวตัวเองเสียแล้ว

ไม่เพียงเท่านั้น เขายังถูกท้าทายติดๆ กันถึงสองครั้งสองครา

เมื่อแขกรับเชิญที่ไม่คาดคิดปรากฏตัวขึ้น ผู้คนที่มาร่วมงานต่างเฝ้าดูสิ่งที่เกิดขึ้นจากด้านล่างเวทีด้วยความตื่นเต้น

“นี่มันมากเกินไปแล้ว! พวกแกทำเกินไปแล้ว!”

เถิงเฉิงหลินกัดฟันกรอดพร้อมกับปล่อยออร่าพลังที่รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

ทุกคนสามารถเห็นวงกลมของแสงที่เปล่งออกมาจากฝ่ามือของเขาในขณะที่เขารวมพลังลมปราณทั้งหมดไว้ที่ฝ่ามือของเขา

เมื่อเห็นเช่นนั้น หูหม่าซือก็อดที่จะขมวดคิ้วไม่ได้ "ให้ตายสิ เมื่อกี้เขาไม่ได้ทำแบบนี้กับคุณนี่นา นี่เขากำลังเล็งมาที่ผมใช่มั้ยเนี่ย?"