หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1669

เมื่อทุกคนได้ยินเช่นนั้น พวกเขาก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้นแล้วรีบพุ่งออกมาจากบ้านทันที

พอเฉินผิงเห็นว่าทุกคนอยู่ที่นี่ก็ขมวดคิ้ว "เกิดเรื่องขึ้นงั้นรึ?"

"เฉินผิง ดูนี่สิ"

กู่หลิงเอ๋อร์ก้าวเข้ามาหาแล้วยื่นบัตรเชิญจากสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ให้แก่เขา

จากนั้นสายตาของเธอก็ทอดมองมายังเก๋ออยู่หานที่ยืนอยู่ข้างๆ เฉินผิง แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไร

เฉินผิงรับบัตรเชิญมาแล้วพลันโกรธจัดขึ้นมาทันที

"หนิงจื้อผู้นี้ช่างสมควรตาย!"

เขาเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน จากนั้นบัตรเชิญในมือของเขาก็พลันกลายเป็นผุยผงทันที

"รอฉันอยู่ที่นี่แหละ ฉันจะมุ่งหน้าไปที่วมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้เดี๋ยวนี้เลย"

เมื่อเฉินผิงพูดจบ เขาก็หันหลังแล้วเดินออกไป

"เฉินผิง หนิงจื้อเป็นคนเจ้าเล่ห์เพทุบาย ถ้าหากคุณไปที่นั่นคนเดียวก็ออกจะอันตรายเกินไปนะครับ!" หลงอู่ร้องเรียก

"ลุงหลง อย่าห่วงไปเลยครับ ผมจะระวังตัว!"

หลังจากเขาพูดจบก็รีบไปที่สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้

บัตรเชิญบอกให้เฉินผิงไปตามลำพัง ดังนั้นเขาก็จะไม่พาใครไปเพื่อความปลอดภัยของซูอวี่ฉี

แต่ทันทีที่เฉินผิงเดินออกไป เก๋ออยู่หานก็รีบตามหลังเขาไปอย่างกระชั้นชิด

"เฉินผิง ผู้หญิงคนนี้—"

กู่หลิงเอ๋อร์คิดจะบอกเฉินผิงว่าเก๋ออยู่หานกำลังติดตามเขาไปด้วย

เฉินผิงหันกลับไปมองเก๋ออยู่หาน ขากนั้นเขาก็เอ่ยขึ้นมาว่า "อยู่ที่นี่แหละ"

ทั้งๆ ที่เก๋ออยู่หานดวงตาไร้แววและเลื่อนลอยไร้จุดหมาย แต่เธอกลับส่ายหน้าอย่างไร้อารมณ์ความรู้สึก

กู่หลิงเอ๋อร์มองเฉินผิงด้วยสายตาแปลกประหลาด

"ตอนกลับมาผมจะอธิบายให้คุณฟัง บางทีหนิงจื้ออาจจะไม่สนใจที่เธอตามผมมาก็ได้" เฉินผิงบอกกับกู่หลิงเอ๋อร์ก่อนจะพาเก๋ออยู่หานรุดหน้าไปที่สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้

กรงเหล็กถูกสร้างขึ้นมาจากทองคำขาวชนิดผงสีดำจึงทำให้ทั้งแข็งแรงและทนทาน ทั้งยังมีวงแหวนอาคมโอบล้อมเอาไว้จึงทำให้ยากจะใช้แรงเปิดออกได้

หลังจากซูอวี่ฉีเข้าไปในกรงก็ถูกแขวนเอาไว้บนที่สูง เธอราวกับสัตว์ที่ถูกขังกรงเพื่อให้ทุกคนได้มองดู

"แกใคร่ครวญเรื่องนี้ดีปล้วใช่ไหม? แกรู้ผลที่ตามมาหรือเปล่า? ถ้าหากเฉินผิงสามารถช่วยนังนี่ได้ พวกเราทั้งสองคนก็คงต้องตาย..."

เสียงของวิญญาณตนนั้นเอ่ยขึ้นในสมองของหนิงจื้อ

"ไม่ต้องห่วงหรอกน่า ผมยังมีอาวุธศักดิ์สิทธิ์อยู่ ยิ่งไปกว่านั้นที่นี่ยังมีการป้องกันอย่างหนาแน่น เฉินผิงไม่มีทางช่วยเธอไปได้หรอก ผมอยากให้มันเห็นสภาพน่าเวทนาของแฟนมัน! ผมอยากทำให้มันตื่นตระหนก! ถ้าหากมันตื่นตระหนกก็จะคิดอะไรไม่ออก เมื่อเฉินผิงสงบสติอารมณ์ไม่ได้ มันก็ต้องตายแน่ๆ!"

หนิงจื้อผุดรอยยิ้มชั่วร้าย

ในแง่ของนี้ เขาทั้งเจ้าเล่ห์และเจ้าแผนการยิ่งกว่าจู้จื่อซานมากนัก

หนิงจื้อมองดูเวลาแล้วรอคอยเฉินผิงอย่างมีน้ำอดน้ำทน

"เฉินผิงเอ๋ย ฉันเตรียมของขวัญชิ้นใหญ่เอาไว้ให้แกแล้ว ฉันหวังว่าแกจะไม่ทำให้ฉันผิดหวังนะ"

หนิงจื้อมองไปที่ประตูทางเข้าสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้พลางผุดรอยยิ้มชั่วร้าย