หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 169

เมื่อเห็นว่าสิงจวินหยิบปืนออกมาและเล็งมาที่เขา การเยาะเย้ยบนใบหน้าของเฉินผิงก็ชัดเจนยิ่งขึ้น!

เมื่อเห็นว่าเฉินผิงไม่กลัวเลยสิงจวินก็ตะโกน “ผมลั่นไกเป็นจริงๆนะ เพียงผมเหนี่ยวไก เลือดคุณก็จะสาดกระเซ็นออกมา…”

“แล้วทำไมคุณไม่ยิงล่ะ ผมห็นว่ามือคุณสั่นมาก ผมกลัวว่าคุณจะยิงไม่โดนผมจะเข้าไปใกล้กว่านี้ คุณถึงจะเล็งได้...”

เฉินผิงขยับร่างของเขาไปทางสิงจวินเพื่อให้ปืนในมือของสิงจวินอยู่ใกล้ที่สุด!

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเฉินผิง สิงจวินก็โกรธจนหน้าแดง "เฉินผิงผมยิงได้จริงๆ คุณออกไปจากหงเฉิงเดี๋ยวนี้แล้วผมจะไว้ชีวิตคุณ มิฉะนั้นผมจะฆ่าคุณ...”

ใบหน้าของสิงจวินแดงก่ำ เขาไม่เคยฆ่าใครเลย จะนับประสาอะไรฆ่าใครด้วยปืน ปืนนี้ประกอบขึ้น จากอะไหล่ที่เขาซื้อมาเอง ตอนที่เขาไปต่างประเทศเขาชอบอาวุธปืน แต่หลังจากกลับประเทศมา กฎหมายตวบคุมเข้มงวดมาก สิงจวินก็เลยแอบรวบรวมไว้!

แม้ว่าเขาจะชอบเล่นปืน แต่เขาไม่เคยยิงใครด้วยปืนเลย นับประสาอะไรกับฆ่าใคร ตอนนี้สิงจวิน พยายามอย่างสุดความสามารถที่จะควบคุมตัวเองแต่มือของเขายังคงสั่นอย่างรุนแรง!

เมื่อเห็นท่าทางของสิงจวินใบหน้าของเฉินผิงก็เต็มไปด้วยการเยาะเย้ย "คุณแบบคุณน่ะ เกรงว่าแค่นกตัวเดียวก็คงไม่กล้าฆ่าล่ะสิ แล้วยังจะกล้าฆ่าคน?"

“อย่าบังคับผม ผมจะยิงจริงๆ...”

สิงจวินเหงื่อออกมากในตอนนี้ แม้ว่าเขาจะได้ตัดสินใจไปแล้ว แต่ในนาทีสุดท้ายสิงจวินก็ยังคงประหม่า!

“ตอนนี้คุณวางปืนลง ผมอาจจะไว้ชีวิตคุณ ถ้าหากว่าคุณยิง คนที่ตายจะต้องเป็นคุณแน่นอน...”

ใบหน้าของเฉินผิงเริ่มมืดมน!

“คุณพล่ามอะไร ผมจะยิงคุณให้ตายเดี๋ยวนี้ แล้วก็ไปออกประเทศไป ใครจะทำอะไรผมได้...”

สิงจวินไม่เชื่อที่เฉินผิงพูด ตอนนี้ปืนอยู่ในมือของเขาแล้ว เขามีความคิดริเริ่มอย่างแท้จริง!

“ถ้าไม่เชื่อก็ยิง ยิงสิ...”

จู่ๆ เฉินผิงก็ขึ้นเสียง ทำให้สิงจวินตกใจ!

แต่ด้วยความตกใจนี้ ปืนในมือของสิงจวินจึงลั่นไก!

ปัง!