หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1697

ถึงอย่างไรส่วนใหญ่คนที่เป็นเจ้าของบริษัทสองแห่งจะต้องให้ทั้งสองบริษัทช่วยเหลือกันและกันอยู่แล้ว

สำนักอื่นๆ ส่วนใหญ่หลังจากที่ได้ยินว่าเฉินผิงก่อตั้งสำนักเองก็มาร่วมแสดงความยินดีให้กับเขา

ทั้งตระกูลไป๋ ตระกูลต่ง ตระกูลเก๋อ แดนไร้เงา และหมู่บ้านคนโฉดล้วนอวยพรให้เขา

จ้าวลี่กั๋วและสี่คนโฉดล้วนอยากเข้าร่วมกับสำนักมังกร แต่เฉินผิงปฏิเสธพวกเขา

พวกเขามาจากตำหนักมังกรฟ้าที่เฉินผิงเป็นนาย แต่มันไม่เหมือนกันเพราะเฉินผิงไม่ได้ก่อตั้งตำหนักนั้นขึ้นมาเอง

เป็นความจริงที่ว่าพ่อของเฉินผิงก่อตั้งตำหนักมังกรฟ้าเพื่อให้เฉินผิงมีสำนักที่แข็งแกร่งอยู่ในมือของเขา แต่เฉินผิงไม่ต้องการพึ่งพาสำนักของพ่อเขา

เฉินผิงต้องการประสบความสำเร็จด้วยความพยายามของตัวเขาเอง เขาหวังให้พ่อภาคภูมิใจกับความความสำเร็จของเขาหากว่าวันหนึ่งได้พบกัน

เป็นเพราะตัวตนของเจ้าของสำนักที่แท้จริงถูกเก็บเป็นความลับ เพื่อที่ว่าวันหนึ่งเฉินผิงจะสามารถเอามาใช้เป็นไพ่ตายได้หากว่าจำเป็น

วันรุ่งขึ้นคุณชี่นั่งอยู่ในล็อบบี้ของกระทรวงยุติธรรมเมืองจิงตูแต่เช้าตรู่

“คุณชี่ คุณมาทำอะไรที่นี่แต่เช้าเลยครับ?” สิงจวินถามเขา

“อ๋อ ผมมารอคน!” คุณชี่ตอบพร้อมกับรอยยิ้ม

“คุณมารอเฉินผิงเหรอครับ?” สิงจวินถามอีกครั้ง

คุณชี่พยักหน้า “ใช่แล้ว!”

“เฉินผิงจะต้องทำให้ทุกอย่างยกระดับไปอีกขั้นแน่นอน! ผมไม่อยากเชื่อเลยว่าเขาจะก่อตั้งสำนักของเขาขึ้นมาเอง! รู้สึกว่าจะชื่อสำนักมังกรหรืออะไรทำนองนี้ มีคนพูดถึงอย่างรวดเร็วทั่วสภายุทธจักรตั้งแต่เมื่อวาน มีคนเป็นหมื่นยื่นสมัครออนไลน์กับพวกเขา ใครจะรู้เฉินผิงอาจจะกลายเป็นสำนักที่ใหญ่ที่สุดในจิงตูก็ได้!” สิงจวินอุทาน

“เราควรให้ความสนับสนุนคนหนุ่มสาวที่มีความทะเยอทะยานอยู่เสมอ แต่การเป็นผู้นำสำนักต้องใช้สิ่งที่มากกว่าความแข็งแกร่งส่วนตัว แต่จะต้องสร้างความแข็งแกร่งให้กับทั้งสำนัก”

คุณชี่รู้ดีว่าการเป็นนักสู้ที่มีพลังอำนาจนั้นแตกต่างจากการเป็นผู้นำที่ดีเป็นอย่างมาก

“ว่าแต่คณะผู้แทนจากต่าวกั๋วเป็นยังไงบ้าง?” เขาถามสิงจวิน