ณ กระทรวงยุติธรรมของจิงตู สิงจวินเดินสะดุดที่ห้องโถงใหญ่ด้วยความเร่งรีบ “คุณชี่ คณะตัวแทนจากต่าวกั๋วมาถึงแล้วครับ ตอนนี้พวกเขาอยู่ด้านนอกแล้ว!”
คุณชี่พยักหน้ารับรู้ “ให้พวกเขาเข้ามา!”
หลังจากนั้น สิงจวินก็เดินนำคณะตัวแทนเข้ามาในอาคาร
ผู้ที่เดินนำเข้ามาคือชายวัยกลางคนไว้เคราชื่อ คาซูโอะ คาวากุจิ เขายังเป็นหัวหน้าคณะตัวแทนอีกด้วย
ด้านหลังของเขามีชายห้าคน ทุกคนสวมสูทเนียบและใส่รองเท้าหนัง ยกเว้นเพียงคนเดียวที่แต่งตัวด้วยชุดซามูไร เขาเหน็บดาบคาตะนะเอาไว้ด้านข้างและบนศีรษะของเขามีผมหางม้าเล็กอยู่ทางด้านหลัง
เมื่อเห็นชายที่มีอาวุธก็ทำให้สีหน้าของสิงจวินบึ้งตึงทันที เขาตัดสินใจเผชิญหน้ากับพวกเขาทันที
“ส่งดาบมา ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้พกอาวุธขณะที่เข้าพบคุณชี่!”
“ดาบเป็นตัวแทนจิตวิญญาณของซามูไร ดังนั้น เราจะส่งส่งมอบให้ก็ต่อเมื่อตายแล้วเท่านั้น” ชายชุดซามูไรตอบด้วยสีหน้าบูดบึ้ง
สิงจวินขมวดคิ้วและยื่นมือออกไปเพื่อคว้าดาบ
ทันทีที่มือของแตะดาบ เขาก็มองเห็นข้อมือของซามูไรสั่นเล็กน้อย แต่ก่อนที่เขาจะทันได้ตั้งตัว เขาก็ถูกกระแทกอย่างรุนแรงจนทำให้เขาต้องถอยหลังไปหลายก้าว
“จุนรักษามารยาทของคุณด้วย” คาซูโอะกล่าวตำหนิชายซามูไร
ตอนนั้นเองที่คุณชี่โบกมือและพูดว่า “ช่างเถอะ”
ขณะที่สิงจวินยอมถอยให้ คุณชี่ก็กล่าวเชิญคาซูโอะ “คุณคาวากุจิเชิญนั่งครับ”
“ขอบคุณครับคุณชี่”
หลังจากที่คาซูโอะพยักหน้าทุกคนก็เดินไปนั่งตามลำดับ
แต่ก่อนที่พวกเขาจะนั่งลง คุณชี่ก็ดีดนิ้วโดยที่ไม่มีใครคาดคิด
เปรี๊ยะ!
เก้าอี้ของจุนแตกออกเป็นชิ้นๆ และหล่นลงบนพื้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...