วันถัดมาทุกสายตาในโลกศิลปะการต่อสู้ก็จับจ้องไปยังตระกูลหลง เพราะนับจากนี้ไปพวกเขาจะเป็นที่รู้จักในนามของสำนักมังกร
พวกเขาสามารถรับลูกศิษย์ได้มากขึ้นด้วยการเปลี่ยนตระกูลของตัวเองให้กลายมาเป็นสำนัก
หลงซิงซูเป็นคนที่สามารถช่วยเหลือได้เป็นอย่างมาก เขาตกแต่งสถานที่อย่างหรูหราและยังรวบรวมลูกศิษย์คนใหม่มาได้หลายพันคน
เป้าหมายของเขาก็เพื่อแสดงพลังของสำนักมังกรต่อหน้าตระกูลที่มีชื่อเสียงทั้งหลาย
“เฉินผิง เนื่องจากวันนี้เป็นวันก่อตั้งสำนักมังกร ผมก็เลยมีของขวัญจะให้คุณ” หลงซิงซูบอกเขาอย่างมีเลศนัย
“มันคืออะไรล่ะ?” เฉินผิงถามด้วยความประหลาดใจ
“มากับผม เดี๋ยวคุณก็รู้เอง”
หลงซิงซูเดินนำเฉินผิงไปยังลานที่สร้างขึ้นมาเพื่อการก่อตั้งสำนักมังกรโดยเฉพาะ
ที่นั่นมีรูปปั้นสูงตระหง่านตั้งอยู่เหนือลานพิธี
หลังจากที่เขาให้สัญญาณผ้าคลุมสีแดงก็ค่อยๆ ถูกดึงลงมา
เฉินผิงตกตะลึงเมื่อเขามองเห็นว่ามันคืออะไร มันคือรูปปั้นของตัวเขาเอง!
รูปปั้นนี้เหมือนมีชีวิตราวกับเป็นภาพสะท้อนของเฉินผิง
“คุณเริ่มทำรูปปั้นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?” เฉินผิงถามด้วยความงุนงง
“ตั้งนานแล้วเพราะผมอยากทำให้คุณประหลาดใจ” หลงซิงซูตอบพร้อมกับรอยยิ้ม
เฉินผิงยิ้มและตบไหล่หลงซิงซู “ขอบคุณมาก”
ในความคิดของเฉินผิง หลงซิงซูเป็นคนที่ฉลาดมาก แต่เป็นเพราะว่าก่อนหน้านี้พรสวรรค์ของเขาถูกปิดบังเอาไว้เพราะความกดดันของหลงจิ้งกั๋วมีต่อเขา
เมื่อใกล้เวลาเที่ยงวัน แขกจำนวนมากก็มาถึงพร้อมกับของขวัญและคำอวยพรมากมาย
เฉินผิงรับของขวัญและคำอวยพรเหล่านั้นด้วยท่าทางอ่อนน้อมถ่อมตน
ภายในเวลาเพียงครั้งชั่วโมง สำนักต่างๆ มากกว่าสิบสำนักก็มาถึงและร่วมแสดงความยินดีกับเฉินผิง
ความยิ่งใหญ่ของงานถือเป็นประวัติการณ์สำหรับตระกูลที่มีชื่อเสียงอื่นๆ
“ผู้นำตระกูลเก๋อมาถึงแล้ว!”
ยังไม่ทันที่คำพูดจากด้านนอกจะพูดจบ เฉินผิงก็รีบเดินออกมาเพื่อต้อนรับแขกของเขา
เฉินผิงตกตะลึงกับสิ่งที่เห็น โลกนี้มีใครให้ของขวัญแบบนี้กัน?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...