หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1704

วันถัดมาทุกสายตาในโลกศิลปะการต่อสู้ก็จับจ้องไปยังตระกูลหลง เพราะนับจากนี้ไปพวกเขาจะเป็นที่รู้จักในนามของสำนักมังกร

พวกเขาสามารถรับลูกศิษย์ได้มากขึ้นด้วยการเปลี่ยนตระกูลของตัวเองให้กลายมาเป็นสำนัก

หลงซิงซูเป็นคนที่สามารถช่วยเหลือได้เป็นอย่างมาก เขาตกแต่งสถานที่อย่างหรูหราและยังรวบรวมลูกศิษย์คนใหม่มาได้หลายพันคน

เป้าหมายของเขาก็เพื่อแสดงพลังของสำนักมังกรต่อหน้าตระกูลที่มีชื่อเสียงทั้งหลาย

“เฉินผิง เนื่องจากวันนี้เป็นวันก่อตั้งสำนักมังกร ผมก็เลยมีของขวัญจะให้คุณ” หลงซิงซูบอกเขาอย่างมีเลศนัย

“มันคืออะไรล่ะ?” เฉินผิงถามด้วยความประหลาดใจ

“มากับผม เดี๋ยวคุณก็รู้เอง”

หลงซิงซูเดินนำเฉินผิงไปยังลานที่สร้างขึ้นมาเพื่อการก่อตั้งสำนักมังกรโดยเฉพาะ

ที่นั่นมีรูปปั้นสูงตระหง่านตั้งอยู่เหนือลานพิธี

หลังจากที่เขาให้สัญญาณผ้าคลุมสีแดงก็ค่อยๆ ถูกดึงลงมา

เฉินผิงตกตะลึงเมื่อเขามองเห็นว่ามันคืออะไร มันคือรูปปั้นของตัวเขาเอง!

รูปปั้นนี้เหมือนมีชีวิตราวกับเป็นภาพสะท้อนของเฉินผิง

“คุณเริ่มทำรูปปั้นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?” เฉินผิงถามด้วยความงุนงง

“ตั้งนานแล้วเพราะผมอยากทำให้คุณประหลาดใจ” หลงซิงซูตอบพร้อมกับรอยยิ้ม

เฉินผิงยิ้มและตบไหล่หลงซิงซู “ขอบคุณมาก”

ในความคิดของเฉินผิง หลงซิงซูเป็นคนที่ฉลาดมาก แต่เป็นเพราะว่าก่อนหน้านี้พรสวรรค์ของเขาถูกปิดบังเอาไว้เพราะความกดดันของหลงจิ้งกั๋วมีต่อเขา

เมื่อใกล้เวลาเที่ยงวัน แขกจำนวนมากก็มาถึงพร้อมกับของขวัญและคำอวยพรมากมาย

เฉินผิงรับของขวัญและคำอวยพรเหล่านั้นด้วยท่าทางอ่อนน้อมถ่อมตน

ภายในเวลาเพียงครั้งชั่วโมง สำนักต่างๆ มากกว่าสิบสำนักก็มาถึงและร่วมแสดงความยินดีกับเฉินผิง

ความยิ่งใหญ่ของงานถือเป็นประวัติการณ์สำหรับตระกูลที่มีชื่อเสียงอื่นๆ

“ผู้นำตระกูลเก๋อมาถึงแล้ว!”

ยังไม่ทันที่คำพูดจากด้านนอกจะพูดจบ เฉินผิงก็รีบเดินออกมาเพื่อต้อนรับแขกของเขา

เฉินผิงตกตะลึงกับสิ่งที่เห็น โลกนี้มีใครให้ของขวัญแบบนี้กัน?

“จู้ห่าวจากตระกูลจู้ทางตอนตะวันตกเฉียงใต้…”

“เฉียวจื้อยงจากตระกูลเฉียวทางตะวันออกเฉียงเหนือ…”

“หงเชียนจิ่วจากตระกูลหงทางตอนตะวันตก…”

เสียงเรียกขานชื่อทำให้เฉินผิงและคนอื่นๆ ตกใจ เพราะพวกเขาเป็นคนที่อยู่ในตระกูลที่มีชื่อเสียงที่เพิ่งเกิดขึ้นได้ไม่นาน แต่พวกเขาแต่ละคนต่างก็มีพลังอำนาจอย่างน่าเหลือเชื่อ

โดยเฉพาะเจียงเหวยที่สามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ได้สิบกว่าคนด้วยเวลาเพียงลมหายใจเดียวและมีชื่อเสียงเพียงชั่วข้ามคืน

เฉินผิงรู้สึกงุนงงกับการปรากฏตัวอย่างกะทันหันของพวกเขาเช่นเดียวกัน เพราะเขาไม่เคยมีความสัมพันธ์อะไรกับบุคคลเหล่านี้

“คุณเฉินดูเหมือนพวกเขาจะมาด้วยเจตนาที่ไม่ดี คุณจะต้องระวังตัวเอาไว้นะ” เก๋อฝูไห่กระซิบกับเขา

เฉินผิงเข้าใจได้ทันทีว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น ดังนั้นเขาจึงพยักหน้ารับรู้ก่อนที่จะเดินเข้าไปต้อนรับพวกเขา

มันคงจะเสียมารยาทหากว่าเขาไม่ออกไปต้อนรับแขก

เก๋อเจียอี๋เดินตามเขาออกไปเช่นเดียวกัน