หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1706

แม้ว่าเก๋อเจียอี๋จะพูดแต่เรื่องไร้สาระแต่เฉินผิงก็ไม่แม้แต่จะขัดจังหวะเธอ

“เฉินผิงกลายเป็นว่าคุณยังคิดถึงพี่สาวของฉันอยู่ ถ้าเป็นแบบนั้นทำไมคุณไม่มาเยี่ยมพวกเราบ้างเลย? พี่สาวฉันถึงขนาดกับละเมอเรียกชื่อคุณตอนที่เธอนอนหลับด้วยซ้ำ”

เสี่ยวหมินที่เพิ่งเดินเข้ามาพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ

“ผม…ผมค่อนข้างยุ่งเลยหาเวลาไม่ได้” เฉินผิงตอบด้วยความลำบากใจ

“เรื่องนั้นต่อไปก็คงจะไม่ใช่ปัญหาแล้ว พวกเราคงจะได้เจอกันบ่อยๆ”

สีหน้าของเสี่ยวหมินฉายแววดีใจ

“ทำไมล่ะ?” เฉินผิงตกตะลึง

“พี่หรูเสว่ตัดสินใจที่จะย้ายตำหนักบงกชชาดมาอยู่ที่นี่ อยู่ใกล้ๆ กันพวกเราก็จะได้เจอกันได้บ่อยๆ ไง” เสี่ยวหมินหัวเราะคิกคักเมื่อเธอพูดจบ

ข่าวที่ได้ยินทำให้เฉินผิงตกใจมาก เพราะเขาไม่คาดคิดว่าจี้หรูเสว่จะตัดสินใจทำเรื่องที่สำคัญแบบนี้

เมื่อเห็นเฉินผิงเงียบไป เสี่ยวหมินจึงพูดต่อว่า “พี่หรูเสว่ทำแบบนี้ก็เพื่อคุณ ดังนั้นคุณไม่ควรจะทำให้เธอต้องผิดหวังนะ”

หลังจากนั้นเสี่ยวหมินก็เดินไล่ตามพี่สาวของเธอไป

เฉินผิงตกตะลึงจนไม่รู้ว่าควรจะตอบสนองอย่างไรดี

เมื่อคิดถึงเรื่องที่ว่าเขามาผู้หญิงมากพอที่ต้องรับมือด้วยแล้ว เขาไม่คิดว่าจี้หรูเสว่จะเข้ามาร่วมในศึกครั้งนี้ด้วย

หนึ่งชั่วโมงกว่าหลังจากนั้น แขกส่วนใหญ่ก็มาถึงเรียบร้อยแล้ว

เฉินผิงเดินไปรอบๆ เพื่อดื่มให้กับแขกแต่ละโต๊ะ ไม่ต้องพูดถึงเป้าหมายที่แท้จริงของพวกเขาที่มาร่วมงานนี้ เฉินผิงปฏิบัติกับทุกคนราวกับทุกคนเป็นแขกผู้มีเกียรติของเขา

แต่มีเพียงโต๊ะเดียวที่เฉินผิงกลัวที่จะเดินเข้าไป มันคือโต๊ะที่จี้หรูเสว่และเก๋อเจียอี๋นั่งอยู่

เฉินผิงไม่รู้ว่าเป็นความคิดที่เฉียบแหลมของใครถึงได้จัดให้ผู้หญิงทั้งหมดมานั่งรวมอยู่ที่โต๊ะเดียวกัน

ผู้หญิงที่นั่งอยู่มี จี้หรูเสว่ เก๋อเจียอี๋ เก๋อหยู่หาน กู่หลิงเอ๋อร์ เสี่ยวหลาน และคนอื่นอีกสองสามคน

ในเมื่อพวกเธอหลายคนมารวมตัวกันอยู่ที่นั้น เฉินผิงจึงอดกลัวไม่ได้ว่าจะมีการทะเลาะกันเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา

แม้ว่าเขาจะเป็นกังวลแต่เขาก็ยังบังคับตัวเองให้เดินเข้าไป เพราะถึงอย่างไรเขาก็ต้องแสดงความขอบคุณต่อจี้หรูเสว่ที่เดินทางไกลมาเพื่อเข้าร่วมงานในวันนี้

เห็นได้ชัดว่าเจียงเหวยชื่นชมเขาอย่างจริงใจและไม่ได้พูดไปตามมารยาทเท่านั้น

เพราะถึงอย่างไรหญิงสาวที่นั่งร่วมโต๊ะกันอยู่นั้นต่างก็มีความงามอันน่าทึ่งตามแบบฉบับของตัวเองทั้งนั้น

โดยเฉพาะจี้หรูเสว่ที่ใครๆ ต่างก็ต้องหลงใหลเมื่อได้จ้องมองเธอ

ทุกการเคลื่อนไหวของเธอรวมไปถึงบางอย่างที่เรียบง่ายอย่างเช่นรอยยิ้ม มันเปล่งประกายราวกับเทพธิดาที่ลงมาจุติจากสรวงสวรรค์

ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะเฉินผิงอยู่ที่นี่ ผู้ชายหลายคนก็คงจะเข้าจีบเธอแล้ว

ส่วนอู่เม่ยเอ๋อร์และเสี่ยวหลาน ทั้งสองคนเกิดมาเป็นคนสวยไม่ว่าจะเป็นเสน่ห์หรือประกายในดวงตาของพวกเธอ มันเพียงพอที่จะกระตุ้นความปรารถนาในตัวของชายหนุ่มคนไหนก็ได้

“คุณพูดล้อเล่นแล้วคุณเจียงเหวย พวกเธอเป็นเพียงเพื่อน…”

เฉินผิงยิ้มอย่างเคอะเขิน

หลังจากนั้นเขาก็ปล่อยปราณสัมผัสที่จับต้องไม่ได้ครอบกลุ่มเอาไว้ ด้วยหวังว่าจะสามารถประเมินระดับการบำเพ็ญฌานของพวกเขา