แม้ว่าเก๋อเจียอี๋จะพูดแต่เรื่องไร้สาระแต่เฉินผิงก็ไม่แม้แต่จะขัดจังหวะเธอ
“เฉินผิงกลายเป็นว่าคุณยังคิดถึงพี่สาวของฉันอยู่ ถ้าเป็นแบบนั้นทำไมคุณไม่มาเยี่ยมพวกเราบ้างเลย? พี่สาวฉันถึงขนาดกับละเมอเรียกชื่อคุณตอนที่เธอนอนหลับด้วยซ้ำ”
เสี่ยวหมินที่เพิ่งเดินเข้ามาพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ
“ผม…ผมค่อนข้างยุ่งเลยหาเวลาไม่ได้” เฉินผิงตอบด้วยความลำบากใจ
“เรื่องนั้นต่อไปก็คงจะไม่ใช่ปัญหาแล้ว พวกเราคงจะได้เจอกันบ่อยๆ”
สีหน้าของเสี่ยวหมินฉายแววดีใจ
“ทำไมล่ะ?” เฉินผิงตกตะลึง
“พี่หรูเสว่ตัดสินใจที่จะย้ายตำหนักบงกชชาดมาอยู่ที่นี่ อยู่ใกล้ๆ กันพวกเราก็จะได้เจอกันได้บ่อยๆ ไง” เสี่ยวหมินหัวเราะคิกคักเมื่อเธอพูดจบ
ข่าวที่ได้ยินทำให้เฉินผิงตกใจมาก เพราะเขาไม่คาดคิดว่าจี้หรูเสว่จะตัดสินใจทำเรื่องที่สำคัญแบบนี้
เมื่อเห็นเฉินผิงเงียบไป เสี่ยวหมินจึงพูดต่อว่า “พี่หรูเสว่ทำแบบนี้ก็เพื่อคุณ ดังนั้นคุณไม่ควรจะทำให้เธอต้องผิดหวังนะ”
หลังจากนั้นเสี่ยวหมินก็เดินไล่ตามพี่สาวของเธอไป
เฉินผิงตกตะลึงจนไม่รู้ว่าควรจะตอบสนองอย่างไรดี
เมื่อคิดถึงเรื่องที่ว่าเขามาผู้หญิงมากพอที่ต้องรับมือด้วยแล้ว เขาไม่คิดว่าจี้หรูเสว่จะเข้ามาร่วมในศึกครั้งนี้ด้วย
หนึ่งชั่วโมงกว่าหลังจากนั้น แขกส่วนใหญ่ก็มาถึงเรียบร้อยแล้ว
เฉินผิงเดินไปรอบๆ เพื่อดื่มให้กับแขกแต่ละโต๊ะ ไม่ต้องพูดถึงเป้าหมายที่แท้จริงของพวกเขาที่มาร่วมงานนี้ เฉินผิงปฏิบัติกับทุกคนราวกับทุกคนเป็นแขกผู้มีเกียรติของเขา
แต่มีเพียงโต๊ะเดียวที่เฉินผิงกลัวที่จะเดินเข้าไป มันคือโต๊ะที่จี้หรูเสว่และเก๋อเจียอี๋นั่งอยู่
เฉินผิงไม่รู้ว่าเป็นความคิดที่เฉียบแหลมของใครถึงได้จัดให้ผู้หญิงทั้งหมดมานั่งรวมอยู่ที่โต๊ะเดียวกัน
ผู้หญิงที่นั่งอยู่มี จี้หรูเสว่ เก๋อเจียอี๋ เก๋อหยู่หาน กู่หลิงเอ๋อร์ เสี่ยวหลาน และคนอื่นอีกสองสามคน
ในเมื่อพวกเธอหลายคนมารวมตัวกันอยู่ที่นั้น เฉินผิงจึงอดกลัวไม่ได้ว่าจะมีการทะเลาะกันเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา
แม้ว่าเขาจะเป็นกังวลแต่เขาก็ยังบังคับตัวเองให้เดินเข้าไป เพราะถึงอย่างไรเขาก็ต้องแสดงความขอบคุณต่อจี้หรูเสว่ที่เดินทางไกลมาเพื่อเข้าร่วมงานในวันนี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...